|
Δεν είναι άσκηση πυρκαγιάς.
Τεράστιες εκτάσεις του πλανήτη ψήνονται φέτος από καύσωνες που σπάνε ρεκόρ. Μανιασμένες πυρκαγιές - ορισμένες μάλιστα ορατές ακόμα κι απ’ το διάστημα - θερίζουν την Ευρώπη και την Αμερική. Κι η χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 40 ετών στην Ανατολική Αφρική οδηγεί 20 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ανθρώπους σε υποσιτισμό.
Καθώς ο πλανήτης καίγεται, ο χρόνος λιγοστεύει για να αποτρέψουμε μια ασύλληπτη καταστροφή για τη ζωή στον πλανήτη μας. Τα πάντα θα κριθούν απ’ το πώς η ανθρωπότητα θα ανταποκριθεί σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή – ακόμα κι η επιβίωσή μας.
 Δημήτρης Δημαρέλος. Καταρχάς, ας κάνουμε μία μικρή εισαγωγή στη φιλοσοφία του Νομπελίστα Αλμπέρ Καμύ (Αλγερία,1913 - Βιλμπρεβέν, 1960) (παρότι ο ίδιος σε καμία περίπτωση δεν θα αυτοαποκαλούνταν φιλόσοφος, αλλά καλλιτέχνης). Έχουμε να κάνουμε με τον «πιο ευγενικό, τον πιο πράο, τον πιο καλοσυνάτο άνθρωπο του κόσμου. Τον ονειροπόλο, τον ευαίσθητο, τον ποιητή, τον φιλόσοφο, που βρήκε ευθύς τον δρόμο της καρδιάς μας…»,
όπως τον χαρακτήρισε η Λητώ Κατακουζηνού όταν τον γνώρισε. Προκαλούν σίγουρα ευχάριστη εντύπωση οι εν λόγω χαρακτηρισμοί για τον άνθρωπο που έγραψε τον «Επαναστατημένο Άνθρωπο», και που ανέδειξε την ελευθερία ως το αιθέριο έλαιο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης, φιλόσοφος, πολιτικοποιημένος (με ουσιαστικό τρόπο), ο Καμύ αποτελεί σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα του 20ου αιώνα. Άφησε πίσω του αριστουργήματα, μεταξύ των οποίων είναι ο «Ξένος», η «Πανούκλα», «Ο μύθος του Σίσυφου» και η «Πτώση», και με κάθε του έργο κλόνισε κάθε λογής στερεότυπα, είτε προσωπικού είτε κοινωνικού επιπέδου – ή, μάλλον, και των δύο ταυτοχρόνως.
 ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ πήγαμε σε μια γκαλερί της μόδας με έναν φίλο. Η φάση ήταν φρεσκαδούρα, ο φίλος μου (της παραδοσιακής σχολής) λιγάκι τσατίστηκε. Τα έργα ήταν τόσο κουλά, που καθίσταντο ενδιαφέροντα. Σε ένα μπαράκι του Κέντρου πήγαμε να κουτσοπιούμε και ο διάβολος της ορθότητας δεν τον άφηνε να ησυχάσει όλο το βράδυ. «Μα, τι μαλακίες ήταν αυτές!» έλεγε και ξανάλεγε.
Εγώ δεν του απαντούσα. Ό,τι θέμα κι αν ανοίγαμε, το πήγαινε στην «απίστευτη μπλόφα που λέγεται Σύγχρονοι Έλληνες Καλλιτέχνες, αυτό το συμμοριάκι που αλληλογλείφεται εκστασιασμένο και τ' αγχωμένα έργα τους είναι η αργοπορημένη μίμηση πραγμάτων που έξω έληξαν πριν καν τα σφυρίξουν κ.ο.κ.».
«Καλό μου παιδί», του είπα στο τέλος, «το γεγονός ότι όλο το βράδυ κοπανιέσαι και ψάχνεις τις σωστές λέξεις για να κατατροπώσεις έναν "μαλάκα", ειδικά σ' εμένα που βλέπεις ότι βαριέμαι, σημαίνει ότι σκάλωσες big time με όσα είδες – σχεδόν οιστρηλατήθηκες!! Αυτό κάτι σημαίνει για τη μικροτέχνη που είδες».
 Σε υψηλά επίπεδα, όπως αναμενόταν βασικά λόγω της συνεχούς αύξησης των τιμών του φυσικού αερίου, διαμορφώνονται τα ονομαστικά τιμολόγια ρεύματος για τον Σεπτέμβριο που ανακοίνωσαν οι προμηθευτές. Να σημειώσουσε εδώ πως οι τιμές αυτές είναι ενδεικτικές μιας και εξαρτώνται από το πως θα διαμορφώνονται οι τιμές κατ' όλη τη διάρκεια του μήνα.
Αυτό που ενδιαφέρει εμάς τους καταναλωτές στην παρούσα φάση είναι το ύψος της επιδότησης που θα δώσει η κυβέρνηση και που σύμφωνα με όσα έχει δηλώσει θα'ναι τέτοια ώστε η τελική χρέωση να κυμανθεί στο ύψος των τιμών του Αυγούστου, δηλαδή να κρατηθεί η τιμή στα 0,15 με 0,18 ευρώ/κιλοβατώρα. Για τον τρέχοντα μήνα που πέρασε, η κρατική επιδότηση ήταν ύψους 0,33 ευρώ και αθροιστικά δόθηκαν 1,13 δις ευρώ.
Οι τιμές που δόθηκαν ενδεικτικά από προμηθευτές, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι:
 Η οικογένεια Αγγελάκη, ο ξεριζωμός από το Οφρύνιο της Μικράς Ασίας, το Αγρίνιο του 1922 και η τέχνη της ζωής
Γκριζάρουν ξεφτισμένα τα τεκμήρια της ιστορίας της ύπαρξης. Καταστροφές, αναγεννήσεις, λήθη, αναμνήσεις, ψέματα, αλήθειες, ήττες και νίκες, προδοσίες, ηρωισμοί, παραστέκουν την καθημερινότητά μας, μπερδεμένα ή ξεχασμένα, όλα μαζί. Η τραγωδία και η κάθαρση νυχθημερόν ενώπιόν μας. Κι εμείς εδώ. Ζωντανοί απόγονοι μακρινών γεγονότων και ανθρώπων που μας έσπειραν εν σειρά και μας γέννησαν ελπίζοντας. Είμαστε εμείς αυτοπροσώπως η συνέχεια στο νήμα, κόμποι και υφάδια, το μέλλον τους που έχει γίνει παρόν, πριν γίνει κι αυτό παρελθόν και έρθει ο καιρός, για άλλους πια, να χαρούνε κι αυτοί στη ζωή τους δόξες και πίκρες.
Ο προπάππος μου Aγγελος Αγγελάκης, με βαρύ πανωφόρι, ανατολίτικη βράκα, δυτικό καπέλο και περιποιημένο μουστάκι, έφτασε στ’ Αγρίνιο πριν από έναν αιώνα, το 1922. Hρθε πρόσφυγας με την καταστροφή απ’ το Οφρύνιο της Τρωάδας στη Μικρασία. «Ρένκιοϊ» το λέγαν εκεί στα Δαρδανέλλια το χωριό τους. Δίπλα η γυναίκα του, η γιαγιά η Λένγκω, όπως την έλεγε η μάνα μου.
 Απομεσήμερο, αλλάζω θέσεις κάτω απ’ την ελιά, επιζητώντας την πιο βαθιά σκιά. Ο ήλιος τσουρουφλίζει πότε τον ώμο πότε μια άκρη ποδιού. Αλλάζω θέσεις, βάζοντας ένα ξερό χορτάρι στη σελίδα του βιβλίου όπου έχω φτάσει. Προχωρά πολύ γρήγορα το διάβασμα, το καταβροχθίζω το βιβλίο. Είναι η τελευταία μπλόφα – Ελένη Βαρβιτσιώτη και Βικτωρία Μενδρινού. Μόλις φτάσαμε εδώ, άπω ανατολή της Κρήτης, στο σπίτι ενός φίλου, βούτηξα αμέσως από το τραπέζι της βεράντας όπου ήταν αφημένο το βιβλίο, στου οποίου το εξώφυλλο φιγουράρουν οι φάτσες της Μέρκελ και του Τσίπρα. Είχα έρθει με ένα ωραίο ευρωπαϊκό ερωτικό μυθιστόρημα, αποφασισμένη να «ξεκουραστώ», να ξεφύγω απ’ τα πολιτικά σκάνδαλα κι από την καθημερινή τριβή. Μα να που δεν γινόταν. Η πολιτική παραμονεύει παντού, ακόμα και στην άπω ανατολή της Κρήτης.
 Όλοι πλέον τρέμουν - και πολύ λογικά - την ενιαύσια, την επαναλαμβανόμενη κατάρα των πυρκαγιών. Όμως ακόμη πιο μεγάλη συμφορά είναι η παρατεταμένη ξηρασία - οι αιφνίδιες πλημμύρες την επιβεβαιώνουν, δεν την εξαλείφουν - και είναι η λειψυδρία δηλαδή η απόλυτη στέρηση νερού. Ήδη τα ποτάμια της Ευρώπης αποκαλύπτουν τα σπλάχνα τους. Μακάβριο, μετακαπιταλιστικό θέαμα.Στα κυκλαδονήσια, για να έρθω στα δικά μας, η κατάσταση είναι εφιαλτική καθώς τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός τους, λόγω τουρισμού, συχνά υπερδεκαπλασιάζεται με τις ανάγκες για νερό να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Όλοι μιλούν για αφαλατώσεις αλλά έχουν γίνει ελάχιστες, οι υπάρχουσες δεξαμενές αδειάζουν δραματικά ενώ η κατάχρηση των γεωτρήσεων με την υπεράντληση του υδροφόρου ορίζοντα, επιτείνουν τραγικά το πρόβλημα. Και να σκεφτεί κανείς πως η πολιτεία δεν απαγορεύει δια νόμου και ροπάλου τις πισίνες, αντιθέτως, τουλάχιστον στα μεγάλα τουριστικά νησιά, όπου έχουμε και την μεγαλύτερη και πιο επιδεικτική κατάχρηση των λεγόμενων pools.
 Οι Ελληνίδες, σ'αυτό το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου που γίνεται αυτές τις μέρες στο Μόναχο, τα πήγαν καλύτερα σε σχέση με τους άντρες, αφού κέρδισαν τέσσερα μετάλλια. Τα δυο χρυσά της Ντρισμπιώτη στο βάδην, το χρυσό της Τζένγκο στο ακόντιο και το ασημένιο της Στεφανίδη στο επί κοντώ. Το μόνο μετάλλιο που κέρδισαν οι Έλληνες ήταν το χρυσό του Τεντόγλου στο μήκος.
Στο ακόντιο πάντως φαίνεται ότι από όλα τα αγωνίσματα των ρίψεων έχουμε άτυπα δημιουργήσει κάτι σαν παράδοση που το μείον της είναι ότι δεν έχει γίνει σχολή. Στο ακόντιο λοιπόν, έχουν προηγηθεί χρυσά μετάλλια σε μεγάλους αγώνες και παγκόσμια ρεκόρ από τις Μιρέλα Μανιάνι, Άννα Βερούλη και Σοφία Σακοράφα.
Το χρυσό η 20χρονη Ελίνα Τζένγκο το κέρδισε με την 2η προσπάθειά της όταν κάρφωσε το ακόντιο στα 65,81μ, βελτιώνοντας έτσι και το ατομικό της ρεκόρ και «σφραγίζοντας» το χρυσό μετάλλιο στην παρθενική παρουσία της σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου!
Η καλή μέρα πάντως φάνηκε από την πρώτη της βολή, και όχι επειδή ήταν 60,82μ., αλλά επειδή καμία δεν την πέρασε. Η Τζένγκο δεν εκτέλεσε την τρίτη βολή της, η πέμπτη ήταν άκυρη, ενώ η τέταρτη ήταν στα 59,40μ. και η έκτη στα 64,57μ.
Δεύτερη βγήκε η 18χρονη Σέρβα Αντριάνα Βιλάγκο με 62,01 και τρίτη η 41χρονη Τσέχα Μπάρμπορα Σποτάκοβα με 60,68. Η Σποτάκοβα είναι η κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ που το κατέχει από το 2008 και είναι 72,28 μ.
Η Τζένγκο γεννήθηκε στην Ελλάδα το 2002 και μεγάλωσε στη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής . Οι γονείς της είναι Αλβανοί μετανάστες που ζουν πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Η ίδια επέλεξε να αγωνίζεται με τα χρώματα της Ελληνικής εθνικής ομάδας.
Ούσα ακόμη μαθήτρια στο δημοτικό σχολείο, εντάχθηκε στον αθλητικό σύλλογο, Α.Σ. Κένταυρος Χαλκιδικής. Αρχικά ξεκίνησε να προπονείται στα αγωνίσματα του στίβου, και είχε ως καθοδηγητή - προπονητή τον Γιώργο Μποτσκαρίωβ που αυτός την κατηύθυνε στο αγώνισμα του ακοντισμού.
Το 2018, έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Σχολικό Πρωτάθλημα που έγινε στο Μαρόκο. Τον ίδιο χρόνο αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 18 ετών (Κ18) στην Ουγγαρία, και εκεί κατέλαβε την 7η θέση. Εξασφάλισε έτσι μελλοντική συμμετοχή στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες των Νέων που έγινε στην Αργεντινή (Μπουένος Άιρες). Εκεί έλαβε την υψηλότερη διάκριση κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο (63,34 μ.). Έτσι, για τον μήνα Οκτώβριο 2018, επελέγη ως η κορυφαία νέα αθλήτρια της Ευρώπης.
Τον Αύγουστο 2021 η Ελίνα Τζένγκο, με βολή στα 59,60 μ., κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20, δηλαδή κάτω των 20 ετών, στο Ναϊρόμπι.
Το βίντεο της χρυσής βολής της Τζένγκο στο Μόναχο.
Και η εξιστόρηση της οικογενειακής κατάστασης της Τζένγκο από την ίδια.
 Πρώτος έφυγε ο πατέρας μου, όταν η μητέρα μου ήταν έγκυος στη μεγάλη μου αδερφή. Έφτασε πεζός από την Αλβανία στη Χαλκιδική κι όταν βρήκε δουλειά ως οικοδόμος ακολούθησε η μητέρα μου. Η προσαρμογή τους στην Ελλάδα δεν ήταν εύκολη. Είχαν εγκαταλείψει τις δουλειές τους, δεν γνώριζαν κανέναν, δεν μιλούσαν την γλώσσα, κι όταν γεννήθηκε η αδερφή μου έμεναν σ’ ένα δωμάτιο στο οποίο υπήρχαν μόνο τα απαραίτητα. Ένα στρώμα, ένα τραπέζι, μερικά σερβίτσια… Ποτέ δεν γκρίνιαξαν… Σταδιακά κατάφεραν να βρουν τους ρυθμούς τους και σύντομα απέκτησαν μια ήρεμη ζωή. Μέχρι που ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Τότε τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ πιο δύσκολα. Στο μεταξύ είχαμε γεννηθεί η μεσαία αδερφή μου κι εγώ, και οι ανάγκες της οικογένειάς μας είχαν γίνει μεγαλύτερες. Τότε η μητέρα μου αποφάσισε να δουλέψει, για να βοηθήσει τον πατέρα μου ώστε να μη μας λείψει τίποτα. Άρχισε να καθαρίζει σπίτια. Ακόμα καθαρίζει… Έχω υποσχεθεί ότι δεν θα ξανακάνει αυτή τη δουλειά. Ότι θα φτάσω στο σημείο με τις επιδόσεις μου να έχω αρκετά λεφτά και να μην ξαναδουλέψουν.
Το μόνο πρόβλημα που είχαμε, το οποίο επηρέασε αρκετά τη ζωή μας, ήταν το θέμα της υπηκοότητας. Ενώ και τα τρία κορίτσια έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, ταλαιπωρηθήκαμε, κυρίως ψυχολογικά, μέχρι να πάρουμε τα χαρτιά μας. Εγώ τα πήρα μόλις πριν δύο χρόνια. Η μεσαία αδερφή μου, ακόμα περιμένει. Η μεγάλη δε, η οποία ήταν αθλήτρια στην σφαιροβολία, πάλευε χρόνια! Τόσο, που λόγω της κατάστασης, στο τέλος παράτησε τον αθλητισμό! Δεν άντεχε άλλο. Είχε επηρεαστεί πολύ από το γεγονός που δεν μπορούσε να αγωνιστεί σε καμία διοργάνωση εκτός από αυτές που διεξάγονταν στην Ελλάδα. Το 2018, έφτασα κι εγώ στα όρια μου! Δυο χρόνια πριν είχα κάνει πανελλήνιο ρεκόρ, όμως, στη συνέχεια έμεινα «κολλημένη» στην ίδια κατάσταση. Δεν μπορούσα να αγωνιστώ σε καμία διοργάνωση εκτός Ελλάδας γιατί δεν είχα την υπηκοότητα. Κάθε μέρα έκλαιγα και στεναχωριόμουν. Ξεσπούσα στους γονείς μου και εκείνοι με άκουγαν υπομονετικά. Ήταν δύσκολο γι’ αυτούς να το αντιμετωπίσουν. Σήμερα που το σκέφτομαι, μετανιώνω που τους δυσκόλεψα τόσο τη ζωή. Τους ευχαριστώ πολύ για την υπομονή και την στήριξή τους εκείνη την περίοδο.
Τότε, δεν υπήρχε χειρότερο συναίσθημα από αυτό που ένιωθα. Να γεννιέσαι στην Ελλάδα, να μεγαλώνεις σ’ αυτήν και να αισθάνεσαι ξένος. Ναι, οι γονείς μου είναι από την Αλβανία. Δεν θα το αρνηθώ, ούτε θα νιώσω ντροπή να το πω. Ούτε θα κρύψω ότι νιώθω και Αλβανίδα. Γεννήθηκα, όμως, στην Ελλάδα. Και την Ελλάδα την αγαπώ!
 Αναρτώντας τη συνέντευξη του Μαρκ Μαζάουερ ( ΕΔΩ ) με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του "Θεσσαλονίκη. Η πόλη των φαντασμάτων", θυμήθηκα ένα μικρό θηλυκό φάντασμα που φανερώθηκε στο ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου (Αθήνα, 1907-1985) "Το ποίημα της Εσθήρ Μπεσσαλέλ" (Στην Κοιλάδα με τους Ροδώνες, 1979), που το είχα ακούσει πριν μερικά χρόνια και με άγγιξε τόσο ώστε το άκουσα αρκετές φορές και μάλιστα κάποια στιγμή ένιωσα εκείνη τη λύπη που αισθάνεσαι όταν χάνεις δικό σου άνθρωπο. Κάτι δικό μου θα ανέστησε ή το σπόρο της θα μου φύτεψε, είχα σκεφτεί. Δεν κατέληξα φυσικά στο τι από τα δύο ήταν πιο έντονο. Έπαιξε ρόλο βέβαια γι'αυτή τη λύπη και η απαγγελία του Δημήτρη Μαρωνίτη στο άλμπουμ του Νίκου Ξυδάκη " Ημερολόγια Γ'". Και το θυμήθηκα όπως θα καταλάβατε διότι η Εσθήρ Μπεσσαλέλ είναι μία εβραιοπούλα απ'αυτές που έγιναν στάχτη στα κρεματόρια των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αν και ο ποιητής, πιθανολογώντας, βαθιά μέσα του εύχεται να τη γλύτωσε. Παρόλο που θεωρεί πιο τρομερό για τον ίδιο εκείνο το: ...Ή μήπως τώρα να ‘ναι κάπου να μαραίνεται/ Και να μη / Με θυμάται;
|
Ο αρμόδιος υπουργός ΥΠΕΝ κ.Σκρέκας ανακοίνωσε τις επιδοτήσεις στο ρεύμα για τον μήνα Σεπτέμβριο, που συνολικά θα φτάσουν το 1.9 δισ. ευρώ. Να πούμε κατ'αρχάς πως οι επιδοτήσεις στο ρεύμα εξ ανάγκης είναι ευπρόσδεκτες. Επειδή όμως δεν διαφαίνεται τίποτα στο ορίζοντα που θα ρίξει τις τιμές 
Φίλες και φίλοι