Λάκης Ιγνατιάδης
Ραβδοσκοπία ατζαμή
Ανάκριση από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά για αέριες εκπομπές κρουαζιερόπλοιου εντός του λιμανιού
Κάθε φορά που τυχαίνει να διαβάσουμε άρθρα που αναφέρονται στην ατμοσφαιρική ρύπανση στο λιμάνι του Πειραιά θυμώνουμε αλλά δεν πέφτουμε από τα σύννεφα μιας και όλες τις φορές οι ελάχιστες μετρήσεις όποτε γίνονται δείχνουν ότι η ατμόσφαιρα στο λιμάνι του Πειραιά και εννοείται και στις πέριξ περιοχές είναι σε πολλούς ρύπους η πλέον μολυσμένη στο λεκανοπέδιο.
Τι μπορεί να αλλάξει αυτήν την ανθυγιεινή κατάσταση. Πολλοί σταθμοί μέτρησης αερίων εκπομπών μέσα στο λιμάνι, όπως υπάρχουν στα περισσότερα ευρωπαϊκά λιμάνια, την από το 2020 ημερομηνία εφαρμογής της απόφασης του Διεθνή Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) για χρήση ναυτιλιακού καυσίμου μικρής περιεκτικότητας σε θείο 0.5% για όλα ανεξαιρέτως τα πλοία και τον έντονο εξηλεκτρισμό διαφόρων λειτουργιών των πλοίων που έχει πάρει απόφαση τα τελευταία χρόνια η ΙΜΟ ( Η ηλεκτρική ενέργεια στην υπηρεσία της Ναυτιλίας ).
Όλοι όσοι έχουμε μια πείρα ζωής καταλαβαίνουμε πως, ιδιαίτερα σ'αυτήν την χώρα, εξ ίσου σημαντικό με τις οικολογικές αποφάσεις της ΙΜΟ είναι και οι μηχανισμοί ελέγχου, είτε από ανεξάρτητες αρχές είτε από κρατικές.
Λίγα για το euro '21, στ'αλήθεια πολύ λίγα
Διαπίστωση: Όσο περνάνε τα χρόνια τόσα λιγότερα ματς παρακολουθώ από τις παγκόσμιες διοργανώσεις όπου έχουν και μία ποιότητα οι αγώνες αλλά όπου όμως οι εκπλήξεις όλο και λιγοστεύουν.
Αρκετά ματς είδα του φετινού Euro, όχι όμως όλα όπως παλιά και όχι όλα μέχρι τη λήξη τους. Μέχρι στιγμής δεν μου έχει βγει η επιθυμία να θέλω κάποια εθνική να πάρει το κύπελο, με άλλα λόγια καμία δεν με έχει κερδίσει, με καμιά δεν έχω ταυτιστεί ποδοσφαιρικά και συναισθηματικά. Όποτε συμβαίνει να παίρνουν μέρος στο χορό και τα συναισθήματα, οι συνειδητοποιημένοι λόγοι είναι και κάτι μυστήριοι εξωποδοσφαιρικοί.
Νικόλας Σεβαστάκης: Νομίζω πως έχουμε να κερδίσουμε πολλά αν σταματήσουμε κάποια στιγμή να ψάχνουμε τον δαίμονα με τα πολλά κεφάλια πίσω από κάθε Μπάμπη της επικαιρότητας
ΤΟ «ΟΛΑ ΣΕ ΕΝΑ» είναι φράση που προέρχεται από τα διαφημιστικά πακέτα παροχών. Υπόσχεται στον υποψήφιο πελάτη μια ανακουφιστική εμπειρία: αντί να αγοράζει διαφορετικές υπηρεσίες από διαφορετικές πηγές, μπορεί με μία και μόνη επιλογή, με ένα «πάτημα του κουμπιού», να έχει πρόσβαση στη μεγαλύτερη δυνατή ποικιλία. Με αυτόν τον τρόπο ο πελάτης-χρήστης μειώνει τον χρόνο και τον κόπο που θα κατέβαλλε με διαφορετικά συμβόλαια και πακέτα. Η συγκέντρωση όλων σε ένα σημαίνει πως κερδίζει χρόνο, χρήμα και ευκολίες, πράγμα φυσικά δελεαστικό και επιθυμητό στις κοινωνίες που βασίζονται στην επιτάχυνση.
ΧΡ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ: Επιτακτική ανάγκη στελέχωσης και λειτουργίας του νέου Κέντρου Υγείας Κερατσινίου
Αυτήν την εποχή στο καινούργιο κτήριο του Κέντρου Υγείας Κερατσινίου γίνονται τακτοποιήσεις, επεμβάσεις και διάφορα μικροέργα έτσι ώστε να είναι έτοιμο σε ένα περίπου μήνα που θα ξεκινήσει η λειτουργία του. Το θέμα είναι ότι μέχρι στιγμή δεν έχουν γίνει όλοι εκείνοι οι διορισμοί μονίμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού για να μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του ως Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου.
Πριν μία εβδομάδα αναρτήσαμε στη Σταγόνα ένα άρθρο μας ( Κέντρο Υγείας Κερατσινίου: Μία αρχή που δυστυχώς είναι κατά πολύ μικρότερη από το ήμισυ του παντός ) το συμπέρασμα του οποίου ήταν πως ο Δήμος και το Δ.Σ θα πρέπει να ασκήσουν διαρκείας πιέσεις στο υπουργείο Υγείας για να μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς στο πεδίο της πρωτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας το Κέντρο αυτό που αφορά στους 90 χιλ. κατοίκους της πόλης του Κερατσινίου.
"ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ" το 3ο επεισόδιο της σειράς "200 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ" από τον Διονύση Σαββόπουλο
Στο πλαίσιο των δράσεων για τα 200 χρόνια μετά την Επανάσταση, η Επιτροπή «Ελλάδα 2021» παρουσιάζει το τρίτο επεισόδιο της σειράς των επετειακών podcasts «200 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ», από τον Διονύση Σαββόπουλο.Mέσα από τη σειρά των επετειακών podcasts, o Διονύσης Σαββόπουλος αποτυπώνει και αποτιμά, την πορεία του ελληνικού τραγουδιού από το 1821 έως τώρα, αναδεικνύοντας τη μουσική πτυχή της διαδρομής των 200 ετών της σύγχρονης Ελλάδας. Για τα podcasts, ο Διονύσης Σαββόπουλος συνεργάζεται με το μουσικολόγο καθηγητή κ. Λάμπρο Λιάβα, το δημοσιογράφο, συλλέκτη και ερευνητή κ. Γιώργο Κοντογιάννη και το ζωγράφο κ. Αλέξη Κυριτσόπουλο.
Εδώ το 3o podcast διάρκειας 63'.
Πότε θα είναι έτοιμη η τροπολογία σχετικά με την μετεγκατάσταση της Oil One στην οποία αναφέρθηκε στην ομιλία του στη Νίκαια ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, ε πότε σύντροφοι;;
Σ.Δ. Σημαντικά για το περιβάλλον της περιοχής του Πειραιά και ειδικότερα του δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας είναι αυτά στα οποία αναφέρθηκε ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ κ.Τζανακόπουλος στην ομιλία του στη Νίκαια.
Θα επικεντρωθώ μόνο στο θέμα που καίει την ευρύτερη περιοχή του Δ.Πειραιά και αφορά γύρω στους 100 χιλ. ανθρώπους. Κι αυτό είναι το θέμα της μελισσανιδίλας που κύρια πηγή της είναι η Oil One. Αυτό που προσωπικά περίμενα να ακούσω, ένα χρόνο μετά την παράδοση της τροπολογίας του νόμου του 2017 για την εικοσαετή παραμονή βιομηχανιών στον χώρο που λειτουργούν, τροπολογία με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ του δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας, περίμενα λοιπόν, μία έτοιμη τροπολογία σχετικά με έναν άλλο νόμο του 2005. Την αντίρρηση ως προς την τροπολογία του δήμου την είχαν εκφράσει πριν ένα χρόνο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ. Με λίγα λόγια υποστήριξαν τότε ότι η τροπολογία του δήμου καλή είναι αλλά σκοντάφτει σε ένα άλλο νόμο του 2005 που επιτρέπει μεν τις μετεγκαταστάσεις βιομηχανιών που αποδεδειγμένα μολύνουν το περιβάλλον αλλά μόνο εντός του ίδιου δήμου ή σε όμορους δήμους. Περίμενα λοιπόν ένα χρόνο μετά να μας πει ο κ.Τζανακόπουλος ότι επιτέλους είναι έτοιμη και η δεύτερη τροπολογία και όχι αυτό το φέξε μου και γλίστρησα ότι δηλαδή ΘΑ εργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ για την αλλαγή του σχετικού νομοθετικού πλαισίου.
Αφιερωμένο, από χρόνια... της Ελένης Ε. Νανοπούλου
Μια λιγνή Τζακαράντα* στην οδό Αθηνάς
μοναχή περπατάς
και το μωβ σου τριγύρω σκορπάς.
"Η χαρά του x", βιβλίο του μήνα από τον ΘΑΛΗ+ΦΙΛΟΙ
«Τα μαθηματικά βρίσκονται παντού αν ξέρεις πού να κοιτάξεις» γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του, "Η χαρά του x" (εκδόσεις Κάτοπτρο), ο Steven Strogatz. Ο συγγραφέας είναι το ιδανικό πρόσωπο για να ωθήσει κάποιον να στρέψει το βλέμμα του προς τη σωστή κατεύθυνση, και να παρατηρήσει τα μαθηματικά που μας περιβάλλουν στον πραγματικό κόσμο.Εκτός του ότι κατέχει την έδρα εφαρμοσμένων μαθηματικών Jacob Gould Schurman στο Πανεπιστήμιο Cornell, έχει ασχοληθεί με ποικίλες περιοχές του αντικειμένου, από τη μαθηματική βιολογία μέχρι τη θεωρία πολύπλοκων δικτύων. Επιπλέον, τόσο μέσα από την αρθρογραφία του (The New York Times, The New Yorker, Quanta κ.ά.) όσο και μέσα από τα βιβλία και τις εκπομπές του, αναζητά συνεχώς νέους τρόπους για να εξηγήσει τα μαθηματικά και να τα κάνει πιο προσιτά στο ευρύ κοινό.
Ταμείο Ανάκαμψης και ένα διπλό στοίχημα, του Κώστα Καλλίτση
Το πιο καλό νέο δεν ήταν τόσο το ύψος του ευρωπαϊκού προγράμματος ανάκαμψης. Τα περίπου 800 δισ. ναι μεν είναι το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ, αλλά είναι μικρό αναλογικά, π.χ., με το αντίστοιχο αμερικανικό. Το πιο σπουδαίο νέο ήταν ότι έγινε ένα βήμα αμοιβαιοποίησης του χρέους: Πρώτη φορά ανοιχτά διακηρύσσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δανείζεται από τις αγορές και επιμερίζει το προϊόν του δανεισμού στα κράτη-μέλη και, μάλιστα, όχι ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας τους, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τις καταστροφές που υπέστη καθένα από την πανδημία και τις ανάγκες που έχει. Η Ελλάδα είναι από τους κερδισμένους. Και έχει ευθύνη να ευοδωθεί αυτό το σχέδιο, στον εαυτό της αλλά και στην Ευρώπη. Εξηγούμαι. Μέσα στην επόμενη 7ετία έχουμε την ευκαιρία να απορροφήσουμε 30,5 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Αλέκος Λεβίδης, η καθυστερημένη δικαίωση, του Μάνου Σ.Στεφανίδη, στο fb
Είμαι πολύ χαρούμενος για την εκλογή του φίλου μου ζωγράφου Αλέκου Λεβίδη (1944) στην Ακαδημία Αθηνών, στη θέση του εκλιπόντος Δημήτρη Μυταρά. Και γιατί ο ίδιος ξεχώρισε ανάμεσα σε εκλεκτές υποψηφιότητες αλλά και γιατί η επιλογή του σημαίνει πολλά, βαθύτερα, πράγματα για την σύγχρονη τέχνη μας. Σημαίνει αποκατάσταση της ζωγραφικής, της τόσο δημοφιλούς αλλά και τόσο συκοφαντημένης από την εγχώρια ψευδοπρωτοπορία έκφρασης, ως υψίστης μήτρας για την παραγωγή εικόνων. Αλλά και την αταλάντευτη εμμονή στην "εθνική σχολή" η οποία παραδόξως δεν φέρει τίποτε το νοσηρά εθνικιστικό ενώ συγχρόνως βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με τα πολιτιστικά επιτεύγματα της κοινής μας Ευρωπαϊκής Παιδείας. Ό,τι δηλαδή οφείλει να είναι η Ελλάδα σήμερα σε κάθε επίπεδο. Πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, ιδεολογικό. Ανοιχτή προς κάθε καινούργια ιδέα αλλά και συγχρόνως προσηλωμένη στο διαχρονικό της κέντρο. Σεμνά περήφανη και ερωτευμένη με την ιστορία (της). Δηλαδή το μόνο μέλλον που δικαιούται να διεκδικήσει.