Είμαστε ο χρόνος. Εκείνη είμαστε η περίφημη
παραβολή του Σκοτεινού Ηράκλειτου.
Είμαστε το νερό, όχι το σκληρό διαμάντι,
αυτό που χάνεται, όχι αυτό που μένει.

Σ.Δ Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το άρθρο του Κώστα Καλλίτση "Λέει κάτι η συμφωνία Alpha Bank-Unicredit;".

Στο απόσπασμα ο δημοσιογράφος Καλλίτσης εξιστορεί μία από εκείνες τις καταστάσεις που αν το διαβάσεις και δεν φρίξεις, τότε μια εκδοχή ερμηνείας μπορεί να'ναι ότι κάτι πολύ άρρωστο ζει και βασιλεύει σ'αυτόν τον τόπο που ο ποιητής μας λέει ότι κακιά σκουριά δεν πιάνει. 

Το διάβασα και αναρωτήθηκα ποιος μας έχει καταραστεί, ποιος κανονίζει τα εντός τα εναλλάξ και τα επί τ' αυτά μας έτσι ώστε κερδισμένοι υπέρ υπέρ το δέον να είναι μονίμως οι έχοντες και κατέχοντες; Ναι, αυτοί που όσοι τους εκλέγουν αν κάτι διαφορετικό δεν προσδοκούν, όπως ας πούμε στο θέμα με τις τράπεζες, τότε μαύρο φίδι που μας έφαγε. Όσο για τους φτωχούς, γιατί πάνε πάντα πακέτο με την μοίρα τους, γιατί συχνά δίνουν την εντύπωση ότι σε κάποιες από τις επιλογές τους δείχνουν να είναι ταξικά κωθώνια;

Σ.Δ. Η γνώμη μου από τη συμμετοχή μου τις προηγούμενες δεκαετίες σε διαφόρων θεμάτων ημερίδες, συνέδρια, προγράμματα και εκδηλώσεις είναι πως σε αρκετά από αυτά κάτι τρέχει. Είναι σ'αυτά που οι αρμόδιοι παράγοντες δούλεψαν σκληρά με αποτέλεσμα να προσφέρονται στους καλεσμένους ερεθίσματα που αν τους δώσουν οι εκπρόσωποι χώρο και χρόνο μπορεί να προκύψει η αρχή μιας αλλαγής και σε αυτούς που συμμετείχαν και στον φορέα που εκπροσωπούσαν. Πάνω κάτω αυτό είναι το καλό σενάριο. Αναμένουμε λοιπόν να δούμε στους μήνες/χρόνια που έρχονται κάποια συγκεκριμένα και σημαντικά

για την πόλη αποτελέσματα λόγω της συμμετοχής του δήμου Πειραιά στο πρόγραμμα Διεθνή Αστική και και Περιφερειακή Συνεργασία (IURC).

Εντυπωσιάστηκα από το εύρος και το βάθος του "πένθους" γιά τον κακομοίρη τον Μάθιου Πέρι της σειράς "Φιλαράκια". Βέβαια, κανείς από τους πενθούντες δεν θα χρησιμοποιούσε σήμερα τον όρο "κακομοίρης" γιά να δηλώσει τον "συμπαθή άτυχο" ή τον "αδικοχαμένο". Η λέξη πιά έχει άλλη σημασία, λίγο περιφρονητική. Δηλώνει τον ξεπερασμένο ξεπεσμένο, τον αποπροσανατολισμένο φτωχό ή αδαή, το απομεινάρι, ίσως το αντίθετο του "trendy". Όπως στην έκφραση "πού πάς βρε κακομοίρη;". Ας είναι.

Νίκη Μπακούλη. Οι επιστήμονες που ασχολούνται με το κλίμα δεν κρούουν πια τον κώδωνα του κινδύνου. Eξηγούν ότι ο χρόνος μας τελείωσε και ενημερώνουν πώς θα αλλάξει άρδην προς το χειρότερο η ζωή μας, σε μόλις 6 χρόνια.

Μακάρι αυτό να ήταν ένα ακόμα θέμα για την κλιματική κρίση.

Δυστυχώς είναι η κραυγή απελπισίας  δεκάδων χιλιάδων επιστημόνων που ασχολούνται με το κλίμα, που βλέπουν πως ο χρόνος να γλιτώσουμε τα χειρότερα της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει τελειώσει.

Ενημερώνουν πως έχουμε ήδη μπει σε μια ‘άγνωστη περιοχή’ που θέλει τη ζωή στον πλανήτη να είναι υπό πολιορκία. Όχι κάποτε, αλλά εδώ και τώρα.

Βίκυ Κατεχάκη. Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, η Φερενίκη Παναγοπούλου και ο Τζον Τασιούλας αποκαλύπτουν στην «Κ» τους τομείς στόχευσης της νεοσύστατης Επιτροπής για την ΑΙ και εξηγούν τις προκλήσεις, τα ηθικά διλήμματα και τους κινδύνους.

Η ανακοίνωση της συγκρότησης Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ) την περασμένη Πέμπτη καταγράφεται ως το πρώτο μεγάλο βήμα για την προετοιμασία της Ελλάδας μπροστά στις ραγδαίες εξελίξεις που φέρνει η μεγαλύτερη τεχνολογική επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας. «Το μέλλον ή το σχεδιάζεις ή το υφίστασαι», σχολίασε ο πρωθυπουργός, δίνοντας με αυτή τη φράση το στίγμα του ρόλου της Επιτροπής στην οποία κλήθηκαν να μετέχουν –αμισθί– έντεκα διακεκριμένοι Ελληνες επιστήμονες από το θετικό και το ανθρωπιστικό πεδίο επιστημών. Το επόμενο διάστημα, καθένας από τον τομέα του, αναμένεται να διατυπώσει προτάσεις, εστιάζοντας στα πεδία σημασίας για τη χώρα μας και στα οφέλη που θα προκύψουν –πρωτίστως– για τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Γιώργος Σκαφιδάς. Αμερικανοί και Ρώσοι, Ινδοί και Κινέζοι, Τούρκοι και Ευρωπαίοι θυμήθηκαν –και ανασύρουν– τη λύση των δύο κρατών. Το πεδίο ωστόσο μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων είναι ήδη πολλαπλώς ναρκοθετημένο

Παλαιές πληγές, όπως είναι εκείνη του Παλαιστινιακού, ανοίγουν εκ νέου, διάπλατα, επαναφέροντας στη σφαίρα του διεθνούς ενδιαφέροντος όχι μόνο το (ανεπίλυτο έπειτα από δεκαετίες έντασης) παλαιστινιακό πρόβλημα αλλά και την (ενδεχόμενη;) λύση του. «Οταν τελειώσει αυτή η κρίση, πρέπει να υπάρχει ένα όραμα για αυτό που θα ακολουθήσει, και κατά την άποψή μας αυτό (σ.σ. που θα ακολουθήσει) πρέπει να είναι μια λύση δύο κρατών», δήλωσε προ ημερών ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, με το βλέμμα στραμμένο στον εν εξελίξει πόλεμο στη Γάζα.