Έγινε τελικά στις 12.7 η συζήτηση για το πως θα αντιμετωπίσει εφ'εξής ο δήμος το θέμα της ανάπλασης των 640 στρεμμάτων στη Δραπετσώνα. Στο βίνεο που ακολουθεί η συζήτηση ξεκινάει από το 57' και τελειώνει στο 3:44. Σχεδόν όλες οι παρεμβάσεις είχαν ενδιαφέρον. 

Το δημοκρατικά κουφό συνέβη στο τέλος όταν ο πρόεδρος του Δ.Σ Ν.Μαρτάκης έβαλε στη ψηφοφορία όχι κάθε μία πρόταση ξεχωριστά αλλά όλες μαζί. Δεν θυμάμαι ποτέ στη Βουλή να μπαίνουν σε ψηφοφορία διαφορετικοί νόμοι για το ίδιο θέμα. Σχεδόν όλες τις φορές η κυβέρνηση καταθέτει ένα νόμο, πάνω σ'αυτό γίνεται η συζήτηση και ακολουθεί η ψηφοφορία. Σπανίως πρόταση καταθέτει και η αντιπολίτευση και η ψηφοφορία γίνεται μόνο πάνω στην πρότασή της.

Τώρα αν στα Δ.Σ του δήμου μας είναι παράδοση να μπαίνει σε ψηφοφορία εκτός από την κύρια εισήγηση, που 99.9% είναι της δημοτικής αρχής, και οι προτάσεις των άλλων παρατάξεων, τότε ο πρόεδρος σ'αυτήν την περίπτωση ήταν συμβατός με μια τέτοια διαδικασία οπότε όλα έγιναν καλώς. 

Η ΕΠΟΧΗ είναι μία εβδομαδιαία εφημερίδα της πάλαι ποτέ αριστεράς που κυκλοφορεί αδιάλειπτα εδώ και κάποιες δεκαετίες. Τον καιρό που διεθυντής της ήταν ο Άγγελος Ελεφάντης την είχα ψηλά στην εκτίμησή μου και ήταν τότε που μου άρεσαν και αρκετοί νέοι δημοσιογράφοι που αρθρογραφούσαν σ'αυτήν ανάμεσα στους οποίους θυμάμαι ακόμα τους Νίκο Ξυδάκη, Ηλία Κανέλλη και Δαμιανό Παπαδημητρόπουλο. Με τα δικά μου κριτήρια ήταν μια εφημερίδα της πληθυντικής αριστεράς που με βοηθούσε να με σκαλίζω, να με ποτίζω και να με κλαδεύω στα σύνορα των οάσεων και των ερήμων που ζούσα, έτσι που στο τέλος ένιωθα ότι κάθε εβδομάδα άνθιζα σιγανά και ταπεινά στα βάθη του ουρανού και στο πλάι φίλων και συνταξιδιωτών.

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑ συμβατικά κοινωνικά και πολιτικά διλήμματα, η αντιμετώπιση μιας βιολογικής απειλής έχει κάτι από «μονόδρομο». Στο παρελθόν η πενικιλίνη, ο μαζικός εμβολιασμός για τον έλεγχο πολλών ασθενειών, η υγιεινή και απολύμανση των χώρων, όλα αυτά δεν ήταν απλές επιλογές που «επιβλήθηκαν» στους λαούς αντί κάποιων άλλων, εξίσου αποτελεσματικών επιλογών. Με αυτά μπόρεσαν να σωθούν εκατομμύρια ζωές και μπορεί να σκεφτεί κανείς πως αν δεν είχαν εφευρεθεί ή αν δεν είχαν εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα, η ανθρωπότητα θα ζούσε εφιαλτικές καταστάσεις. 

1) Μέχρι σήμερα Παρασκευή 9.7 στην ιστοσελίδα του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας δεν είδαμε ανακοίνωση για το επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο. Έτσι βασιστήκαμε στην αναφορά του επικεφαλής της κίνησης "Δική μας Πόλη " Γ.Τσιρίδη, ότι αυτό θα γίνει με τηλεδιάσκεψη τη Δευτέρα 12.7 στις 7.30. Η αναφορά σ'αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο έχει μία ιδιαίτερη σημασία αφού κατά τις πληροφορίες, πάλι του Γ.Τσιρίδη, πρόκειται να συζητηθεί το θέμα της ανάπλασης, ίσως το πλέον σημαντικό από τα δημιουργικά θέματα του δήμου όπου αυτός το οδηγεί σ'αυτήν την συγκυρία. 

Η υπόθεση της δημιουργίας του τείχους της ανοσίας στην χώρα μας δεν προχωράει έτσι όπως την είχε σχεδιάσει η κυβέρνηση και προφανώς δεν μπορούμε παρά να χρεώσουμε κατά κύριο λόγο στην ίδια σημαντικά λάθη στον χειρισμό της, ακόμα και στο επίπεδο της πρόβλεψης.

Η απειλητική μετάλλαξη ΔΕΛΤΑ που έχει μεγαλύτερη μεταδοτικότητα και μικρότερη απόκριση στα εμβόλια και που ήδη πλήττει πολλές χώρες,  είναι η άλλη αιτία που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράματα. Τόσο ώστε οι πρώτες εκτιμήσεις λένε πως για τη δημιουργία του τείχους ανοσίας δε θα αρκεί πια το ποσοστό 70% εμβολιασμένων συν αυτών που απέκτησαν φυσική ανοσία και πως θα πρέπει το ποσοστό αυτό να ανέβει στην χώρα μας πάνω από το 80%. 

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη στα μέσα της δεκαετίας του ’40. Δύσκολη εποχή, στην οποία κυριαρχούσαν η πείνα, οι στερήσεις και οι κακουχίες ‒ μην ξεχνάμε ότι είχε προηγηθεί ένας πόλεμος. Ήμουν το τελευταίο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας. Εκείνα τα χρόνια γεννιόντουσαν πολλά παιδιά στις οικογένειες και κάποια πέθαιναν. Θυμάμαι που η μητέρα μου μού είχε πει ότι είχε γεννήσει κι άλλα παιδιά, αλλά εγώ γνώρισα τέσσερα αδέρφια: τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Μάλιστα, τον έναν μου αδερφό τον έχασα σε ηλικία επτά ετών, όταν μια μέρα, καθώς περπατούσε, τον πάτησε το τραμ.