Ο καλλιτέχνης, που τιμήθηκε φέτος με το Βραβείο Κουν για το έργο του «Η δεσποινίς Δυστυχία», μιλά στη Λουίζα Αρκουμανέα για το θέατρο, τη ρευστότητα των φύλων και την ανάγκη να είναι κανείς αισιόδοξος μέχρι το τέλος 

Εικόνες βιβλικής καταστροφής ξεχύνονται από τις σελίδες του κειμένου με πρωτοφανή οίστρο, φαντασία και χιούμορ: ψάρια πέφτουν από τον ουρανό, η άσφαλτος της Πατησίων μετατρέπεται σε θάλασσα, ένας ξιφίας καρφώνεται σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο, ο ήρωας παραπατάει, γλιστράει μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν αρχίσει ν' αψηφούν τον νόμο της βαρύτητας και να υγροποιούνται, να πέφτουν από τον ουρανό σαν στάλες βροχής.

Η Βούλα Παπαϊωάννου ( 1898-1990) μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας στα μισά της δεκαετίας του 1930 ασκούμενη κατ’ αρχάς με επιτυχία σε λήψεις τοπίου, μνημείων και αρχαιολογικών εκθεμάτων.

Στροφή στην πορεία του έργου της αποτέλεσε η κήρυξη του πολέμου του '40 και ιδιαίτερα τα δεινά του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, που ενεργοποίησαν την κοινωνική συνείδηση της φωτογράφου. Έγινε μάρτυρας στον αποχαιρετισμό των στρατευμένων, στις ετοιμασίες της πόλης για την αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών και στη φροντίδα των πρώτων τραυματιών. Όταν η πείνα έπληξε την πρωτεύουσα, κατήγγειλε τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές μορφές των αποσκελετωμένων παιδιών.

Για την ύπαρξη του Θεού, το τέλος του ανθρώπου έτσι όπως τον ξέρουμε και τον «μετα-άνθρωπο» που έρχεται, αλλά και για τους «φθηνούς ηγέτες» του σήμερα, μίλησε ο κορυφαίος Έλληνας καθηγητής Δημήτρης Νανόπουλος.

Σε συνέντευξή του στο thebest.gr, ο κ. Νανόπουλος μίλησε για όλα, από τον Τζεφ Μπέζος, μέχρι τους άγνωστους κόσμους του σύμπαντος, αλλά και τα υπαρξιακά ερωτήματα αιώνων στα οποία δίνει απάντηση η σημερινή επιστήμη, είτε μας αρέσει είτε όχι.

Αφορμή στάθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του φίλου του και συνοδοιπόρου του στα επιστημονικά μονοπάτια αστροφυσικού Διονύση Σιμόπουλου, που προκάλεσε ουρές στην Αγορά Αργύρη της Πάτρας.

Πριν από περίπου δύο μήνες, στις 8 Δεκεμβρίου 2018, άνοιξε στην πόλη της Φλωρεντίας στην Ιταλία, ένα βιβλιοπωλείο διαφορετικό από όλα τ’ άλλα. Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό φαρμακείο, όπου οι πελάτες πηγαίνουν για να θεραπευτούν με τη βοήθεια των βιβλίων. Στο «Piccola Farmacia Letteraria» (= μικρό λογοτεχνικό φαρμακείο), όπως ονομάζεται, τα βιβλία δεν είναι χωρισμένα κατά είδος ή κατά συγγραφέα. Αντίθετα, κατηγοριοποιούνται με βάση την συναισθηματική κατάσταση του αναγνώστη.

Η ιδιοκτήτρια, Elena Molini, εργαζόταν παλιότερα σε μεγάλη αλυσίδα βιβλιοπωλείων. Εκεί παρατήρησε πως οι περισσότεροι πελάτες επέλεγαν βιβλία ανάλογα με τη συναισθηματική τους κατάσταση. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του λογοτεχνικού φαρμακείου. Με βασικά όπλα την αγάπη της για τη λογοτεχνία, την ευαισθησία της και την τάση της προς τη ψυχολογία, η Elena προτείνει σε κάθε πελάτη ξεχωριστά το βιβλίο που πιστεύει ότι θα ταιριάζει στην διάθεσή του. Η ίδια υποστηρίζει πως δεν επιλέγει το ίδιο βιβλίο για κάθε αναγνώστη. Ακούει με προσοχή ό, τι έχουν να της πουν και στην συνέχεια κάνει τις δικιές της προτάσεις.

Αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν το πρώτο σύστημα που μπορεί να μεταφράσει απευθείας τα ηλεκτρικά σήματα της σκέψης σε ομιλία

Το πρώτο σύστημα που μπορεί να μεταφράσει απευθείας τα εγκεφαλικά, ηλεκτρικά σήματα της σκέψης σε λέξεις και κατανοητή ομιλία από υπολογιστή, δημιούργησαν ερευνητές στις ΗΠΑ.

Κρυφή η δουλειά που κάνω στο Γιούνιον, κρυφή κι αυτή που έκανα στο πόλιεμο, απλά εδώ δε με λένε κίλλερ, εδώ με λένε νόκερ, κι είν’ έτσ’ στ’ αυτά πιο ωραίο».

Θανάσης Καρατζάς: Στα δεκατρία του, ο πατέρας του ξεκίνησε να του λέει ότι πρέπει να γράψει ένα βιβλίο. Έφταιγαν οι εκθέσεις του. Κάθε φορά που τις διάβαζε, του το έλεγε όλο και πιο ζεστά. Όχι πιεστικά, ενθαρρυντικά. Στα δεκαπέντε του, έγραψε το πρώτο του βιβλίο. Ήταν ένα sci-fi μυθιστόρημα που λεγόταν «Η αδελφότητα του πυριτίου». 

ΧΟΡΔΕΣ

Στα χέρια μου κρατούσα

Καθρεφτάκια.

Άλλα σπασμένα

Άλλα οξειδωμένα

Άλλα με αίματα

Άλλα νεκρά

Ο 28χρονος συγγραφέας που έγινε η πιο μαχητική φωνή υπέρ της εργατικής τάξης στη Γαλλία σε μία συνέντευξη που παραχώρησε στον M.Hulot και δημοσιεύτηξε στις 1.11.18

Στην Καλιφόρνια είναι 11 το πρωί και ο ήλιος φωτίζει το δωμάτιο όπου βρίσκεται ο Εντουάρ Λουί, αγουροξυπνημένος και ηλιοκαμένος. Ζητάει συγγνώμη για την εμφάνισή του ‒ μόλις έχει κάνει ντους και προσπαθεί να στρώσει το μαλλί του, που αρνείται να τον υπακούσει. Διορθώνει τον ήχο στο Skype, αλλάζοντας μικρόφωνο και ακουστικά, και αστειεύεται ότι έχει «παλιά τεχνολογία στο κινητό, από τον αρχαίο κόσμο».

Είναι πραγματικά παρήγορο και συνάμα ελπιδοφόρο να γνωρίζεις νέα παιδιά, και δη από την πόλη μας, τη Λάρισα, που σε αντίξοες συνθήκες δημιουργούν, αντιστέκονται στη μαζοποίηση, ονειρεύονται! Μια τέτοια φωτεινή περίπτωση αποτελεί και η Αναστασία Κοσμέτου, μια 16χρονη μαθήτρια Λυκείου που δημιούργησε μια εφαρμογή που , στην κυριολεξία, σώζει ζωές. Η Αναστασία μίλησε στο Laif για την εφαρμογή Easy to Help αλλά και για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της.

Αρμάντ Ντ' Αντζούρ, αναπληρωτής καθηγητής Κλασικών Σπουδών στο Κολέγιο Ιησούς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και μουσικός: Η έρευνά του τον οδήγησε στην «αναβίωση» ενός αρχαίου μουσικού κομματιού από την τραγωδία του Ευριπίδη «Ορέστης». Η εκτέλεσή του, που παρουσιάστηκε από χορωδία κι έναν αυλητή στο Ασμόλειο Μουσείο στην Οξφόρδη, τον Ιούλιο του 2017, μαζί με άλλους αρχαίους ρυθμούς που αναδημιουργήθηκαν, απέδειξε, σύμφωνα με τον ίδιο, όχι μόνο πως η αρχαία ελληνική μουσική δεν έχει χαθεί, αλλά και ότι οι επιδράσεις της φτάνουν ως τη δυτική κλασική μουσική.