Γιώργος Μεριζιώτης
Tο ντοκιμαντέρ της Πρωτοβουλίας Αγώνα για Ενιαίο Άλσος στην περιοχή Λιπασμάτων Δραπετσώνας
Το ντοκιμαντέρ άρχισε να δημιουργείτε στις αρχές του 2007
και τελείωσε το μοντάζ στις 30/6/2007.
Aποτελείται από 5 μέρη.
1. από ψηλά,
2. περιμετρικά,
3. από μέσα
4. κρουαζιέρα,
5. ανα-πλάσεις
Διάρκεια: 58′
Φόρος τιμής στους ντελιβεράδες (μουσικό βίντεο)
Σχόλιο/επιμέλεια δημοσίευσης: Γιώργος Μεριζιώτης
«Έχει φύγει το παιδί»: Ένα τραγούδι για τους ηρωικούς ντελιβεράδες
Μέρες πανδημίας, μέρες καραντίνας, όποιος / όποια δεν δίνει πουρμπουάρ (φιλοδώρημα) λόγω τσιγκουνιάς στο παιδί, να του κάτσει ο Πιτό…γυρος ή το καλαμάκι στον λαιμό και να αρχίσει να ξερνάει…
Τα τραγούδια είναι βγαλμένα από τη ζωή συνηθίζουμε να λέμε καθώς τα περισσότερα διηγούνται ιστορίες καθημερινών ανθρώπων. Το τραγούδι του Θέμη Σκανδάμη, με τίτλο «Έχει φύγει το παιδί», είναι αφιερωμένο σε μια ομάδα συνανθρώπων μας που, διακριτικά, πρωταγωνιστούς στην καθημερινότητά μας.
Ντοκουμέντο Νο.2 «Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Αλσος»
Αναπλάθοντας τα Λιπάσματα Δραπετσώνας (Μια ιστορία κέρδους για το κεφάλαιο, μια ιστορία ζωής για τους κατοίκους)
Ντοκουμέντο Νο. 2
«Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος»
(Δεν τους χρωστάμε τίποτα, μας χρωστάνε τα πάντα)
Πρόλογος / επιμέλεια δημοσίευσης : Γιώργος Μεριζιώτης
(Το άρθρο αυτό αναρτήθηκε στο μπλογκ automomidrasi το καλοκαίρι του 2015, ενώ η εκδήλωση που αναφέρεται στην αφίσσα έγινε τον Νοέμβριο του 2007)
Μια διακήρυξη… για τη ζωή. Οι Ζαπατίστας θα διασχίσουν τις 5 ηπείρους θα έρθουν και στην Ελλάδα
Σχόλιο / επιμέλεια δημοσίευσης : Γιώργος Μεριζιώτης 
Σχόλιο:
Οι Ζαπατίστας έχουν αποφασίσει να διασχίσουν τις 5 ηπείρους – θα έρθουν και στην Ελλάδα – με στόχο όπως λένε :
( Απόσπασμα από το Έκτο Μέρος )
Koyaanisqatsi– Ζωή Χωρίς Ισορροπία (ντοκιμαντέρ)
Πρόλογος – επιμέλεια δημοσίευσης: Γιώργος ΜεριζιώτηςΑμεσοδημοκρατικές και κοινοτιστικές ρίζες του αναρχισμού στην Ελλάδα
Ένα Μικρό ιστορικό αφιέρωμα - Πρόλογος / εισαγωγή / επιμέλεια: Γιώργος Μεριζιώτης
Πρόλογος
«… Ένα δημοκρατικό πολίτευμα είναι εκατό φορές καλύτερο από ένα δεσποτικό απολυταρχικό μοναρχικό καθεστώς … » (α) Μιχαήλ Μπακούνιν
Από τότε που ειπώθηκαν αυτά από τον Μπακούνιν ενάντια στις μοναρχίες, τους αυτοκράτορες και τον δεσποτισμό, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Σε πολλές περιπτώσεις το δημοκρατικό πολίτευμα κατάντησε να είναι χειρότερο και από το δεσποτικό. Ενώ τα λεγόμενα δικαιώματα του ανθρώπου ή τα ατομικά δικαιώματα έχουν καταντήσει τυπικές έννοιες που δρουν σαν εμπόδιο και ενάντια στην κοινωνική ισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη – αλληλεγγύη και την ελευθερία. Αυτό το δημοκρατικό πολίτευμα που παραμένει στην κοινωνική – πολιτική του βάση ολιγαρχικό, εμφανίστηκε και εμφανίζεται με δύο εκδοχές.
Οι νεκροί του Πολυτεχνείου 1973, «αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται, δεν εξαγοράζονται, δεν δικαιώθηκαν»
Αυτή η ανάρτηση αφιερώνεται στους πεσόντες (δολοφονημένους από την χούντα) άντρες και γυναίκες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου 1973. Αφιερώνεται επίσης στους πρωτεργάτες/σες της νέας αναρχίας στον ελλαδικό χώρο αρχής γενομένης από αυτή την εξέγερση.
Ενάντια στον ιστορικό αναθεωρητισμό (δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο κλπ) που επιχειρείται από την δεξιά, την ακροδεξιά (φασίστες) και μια μερίδα αριστερών νεοφιλελέδων. Επίσης ενάντια στην παλιά και νέα σταλινική εκδοχή των λευκών (άγραφων) σελίδων της ιστορίας. Αυτή η ανάρτηση (αφιέρωμα) αποτελείτε από τρία κεφάλαια.
Η καταδίκη της χρυσής αυγής και η νίκη της δημοκρατίας!
Η αστική δημοκρατία αυτή που τρέφει λάγνεια και ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς ειναι ένα καθεστώς διαρκούς απειλής, ένα διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης . Ο μύθος ( στις μέρες μας φενάκη) ότι η δικαιοσύνη ειναι και πρέπει να ειναι ανεξάρτητη και ότι πρέπει να ισχύει η διάκριση των εξουσιών ειναι μια φαντασίωση του Μοντεσκιέ.
Έγραφα σχετικά:
Κορονοϊός και τάξεις
(Μερικές ασύντακτες σκέψεις για την πανδημία και τα παράγωγα της)
Δεν συνηθίζω να αναγάγω όλα τα δεινά της ανθρωπότητας μέσα από το πρίσμα μιας ταξικής ανάλυσης εν ολίγοις να ταξικοποιώ κάποια ζητήματα που ίσως είναι διαταξικά, εξακολουθώ όμως να είμαι οπαδός της «παλιομοδίτικης» αντίληψης που λέει ότι στις κοινωνίες – χθεσινές και σημερινές – υπάρχουν τάξεις, είναι ταξικές και σε αντίθεση με την «μοντέρνα» αντίληψη που είτε δεν αναγνωρίζει τάξεις, είτε μιλάει για «κοινωνική διαστρωμάτωση» ή πληθυσμιακά στρώματα.
Κορονοϊός: Οι Αγροεπιχειρήσεις ρισκάρουν με εκατομμύρια θανάτους
Μια συνέντευξη του εξελικτικού βιολόγου Rob Wallace, συγγραφέα του βιβλίου Big Farms Make Big Flu: Dispatches on Influenza, Agribusiness and the Nature of Science)
Επιμέλεια δημοσίευσης – Σχόλιο : Γιώργος Μεριζιώτης
Σχόλιο
Και ξαφνικά εκεί που ήμασταν αμέριμνοι/ες και ενώ αρχίζει η νέα τουριστική σεζόν σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ οδεύουμε προς την νέα μεγαλύτερη φιέστα της τετραετίας αυτής των ολυμπιακών αγώνων, και ενώ ο πλανήτης εν έτει 2020 οδεύει προς μια κλιματική – οικολογική – κοινωνική κατάρρευση ασύλληπτων διαστάσεων μας προέκυψε και ο ιός.