Ο Γιάνης Βαρουφάκης στα περισσότερα άρθρα του κάπου καταλήγει. Μπορεί να περνάει το θέμα του από παράδρομους και σοκάκια, να το γυρίζει γύρω γύρω και να φέρνει τα μέσα έξω, αλλά στο τέλος μας παραδίδει ικανοποιημένος μια θέση, κι έχει απαντήσει δίχως σάλτσες και ήξεις αφίξεις στο ερώτημα που τον έχει απασχολήσει. Υπάρχουν όμως και άρθρα του που δεν μας έδωσε αυτό που περιμέναμε, αφήνοντάς μας με άδεια χέρια.

Το πρώτο εξάμηνο του 2014 η Ελλάδα ως γνωστόν(;) ανέλαβε την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης*, ενώ πως τα' φερε η τύχη και το β' εξάμηνο, την προεδρία την έχει η Ιταλία. Οπωσδήποτε θα υπάρχουν κάποια αποτελέσματα της δικής μας προεδρίας σ'αυτό το συμβούλιο, που στα χαρτιά τουλάχιστον είναι ένα από τα βασικά όργανα λήψης των αποφάσεων της Ε.Ε.

Η ιστοσελίδα του Νίκου Σαραντάκου " οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία", καταφέρνει λέξεις που τις χρησιμοποιούμε δίχως να τις σκεφτούμε, να τις δώσει τη λάμψη της περιπέτειας. Πως γεννήθηκαν και από ποιους, που μεγάλωσαν και πως, τι δήλωναν και τι έκρυβαν, γιατί κατά καιρούς άλλαζαν σημασία και άλλα παρόμοια, από αυτά, που ακόμα κι αν δεν έχεις κλίση στην καλώς εννοούμενη φιλολογία, είναι δύσκολο να αντισταθείς στη γοητεία που περικλείουν. Αυτήν που με επιδέξιο τρόπο καταφέρνει και την εκμαιεύει ο Νίκος Σαραντάκος.

Ο Μότορσαϊκλ Μπόι είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου αμερικάνικους κινηματογραφικούς μύθους. Είναι η περίπτωση ενός νεαρού που ωρίμασε ταξιδεύοντας πάνω σε μια μοτοσικλέτα στους χάιγουεϊ της απέραντης ενδοχώρας της Αμερικής κάνοντας το γνωστό ταξίδι Ατλαντικός - Ειρηνικός - Ατλαντικός.