Στην εφ' όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στο Γιάννη Πανταζόπουλο, ο πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος μίλησε για τις δωρεές, την κρίση, την πολιτική, το προσφυγικό, την Πρωτοβουλία 2021 και για το τι θυμάται πιο έντονα από τον θείο του.

Ο Ανδρέας Δρακόπουλος είναι πρόεδρος του κοινωφελούς Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), το οποίο ιδρύθηκε το 1996, μετά τον θάνατο του θείου του, Σταύρου Νιάρχου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αποφοίτησε από το Κολέγιο Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Wharton του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνιας, απ' όπου αποφοίτησε με Bachelor of Science στις Οικονομικές Επιστήμες. Σήμερα ζει στη Νέα Υόρκη.

Γιάννης Βαρβέρης - Tης γιαγιάς  

Σοβαρός άνθρωπος να γράφει ποιήματα
για τη γιαγιά του;
Όμως, κι ας έχει φύγει τώρα είκοσι χρόνια
εμένα με βοηθάει να θυμηθώ
πως άλλοτε θυμόμουν μυρωδιές
κινήσεις φράσεις της και τα φορέματά της
κι ότι έβαζα σημάδια στο μυαλό
για κάθε τι δικό της.

Βασικά, κάντε ό,τι θέλετε, δική σας είναι η ζωή

 Όχι, εντάξει, δεν παρουσιάζουμε το γεγονός ότι είδαμε την ταινία του Μάρκου Σεφερλή ως ένα είδος μαρτυρίου που υποστήκαμε για εσάς. Δεν μαρτυρήσαμε, οπότε δεν ζητάμε τα credits γι’ αυτό. Πήγαμε με δική μας επιλογή, δική μας ευθύνη, δικό μας κόστος. Πίσω στον Σεπτέμβριο, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο trailer της ταινίας και κανείς δε μπορούσε πια να προσποιηθεί ότι δεν θα συμβεί αυτό το πράγμα, έγραφα το εξής: «Για να είμαι ειλικρινής, υπό άλλες συνθήκες και σε μια πιο αθώα εποχή, θα απολάμβανα φουλ το γεγονός ότι ο Σεφερλής κάνει ταινία με μεγάλο μπάτζετ, κακό λογοπαίγνιο στον τίτλο, παίκτες reality shows, ειδικά εφέ και μουσική Hawaii 5-0.

Οι Αμερικανοί έχουν κάθε λόγο να είναι ευτυχείς που η διμερής αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ (για την ακρίβεια συμφωνία παραχώρησης στρατιωτικών διευκολύνσεων) πέρασε προ ημερών από την ελληνική Βουλή με ευρεία πλειοψηφία. Στην πραγματικότητα, εξασφάλισαν όλα όσα είχαν ζητήσει, προσφέροντας μόνο λόγια για στρατηγική σχέση και κάποιες θετικές για την Ελλάδα δηλώσεις αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά και τις πειρατικές γεωτρήσεις της Άγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ. Αρκούν αυτές, όμως, για να θεωρηθούν επαρκές αντάλλαγμα; Έχουν πραγματικό λόγο οι Έλληνες να είναι κι αυτοί ευτυχείς;

Ήταν το 2015 ο Νίκος Διαμαντής αναλάμβανε τη διεύθυνση του Δημοτικού Θεάτρου, που στεγάζεται στο ιστορικό νεοκλασικό οικοδόμημα του 1885, στο κεντρικότερο σημείο του Πειραιά, ήταν ένας πολιτιστικός οργανισμός που έκανε τα πρώτα του βήματα ως θέατρο ρεπερτορίου, επιδιώκοντας να αποτελέσει έναν σοβαρό και αξιόπιστο θεσμό. Με τη συνδρομή σημαντικών σκηνοθετών, μετακλήσεις ταλαντούχων ερμηνευτών και αναθέσεις σε σύγχρονους συγγραφείς σύντομα πέτυχε να μπει στον χάρτη του ευρύτερου αθηναϊκού πολιτιστικού γίγνεσθαι.

Μι­ά μέ­ρα πού κα­τέ­βαι­να στήν ὁ­δόν τῶν Φι­λελ­λή­νων, μα­λά­κω­νε ἡ ἄ­σφαλ­τος κά­τω ἀ­π' τά πό­δι­α καί ἀ­πό τά δέν­δρα τῆς πλα­τεί­ας ἠ­κού­ο­ντο τ­ζιτ­ζί­κι­α, μέ­σ' στήν καρ­δι­ά τῶν Ἀ­θη­νῶν, μέ­σ' στήν καρ­δι­ά τοῦ θέ­ρους.

            Πα­ρά τήν ὑ­ψη­λήν θερ­μο­κρα­σί­αν, ἡ κί­νη­σις ἦ­το ζω­η­ρά. 

Αἴ­φνης μί­α κη­δεί­α πέ­ρα­σε. Ὀ­πί­σω της ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν πέ­ντε -ἕ­ξη αὐ­το­κί­νη­τα μέ με­λα­νει­μο­νού­σας, καί ἐ­νῶ στά αὐ­τι­ά μου ἔ­φθα­ναν ρι­παί πνι­γμέ­νων θρή­νων, γι­ά μι­ά στι­γμή ἡ κί­νη­σις δι­ε­κό­πη.

Κι όμως, ναι! Μπορεί εδώ να απέχουμε ακόμη από την εποχή που ο γιατρός μας θα μας γράψει μια θεατρική παράσταση ή μια έκθεση αντί για φάρμακο, σε άλλες χώρες όμως, από τη Σκανδιναβία (φυσικά!) μέχρι την Αυστραλία, η σημασία του πολιτισμού ως μέσου αντιμετώπισης της κατάθλιψης, του άγχους και άλλων ψυχολογικών διαταραχών έχει αναγνωριστεί κι επίσημα από την πολιτεία και τους σχετικούς φορείς.