Όταν, πριν καιρό, διάβασα σε κάποιο κείμενο τη λέξη ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ, η πρώτη μου αντίδραση ήταν ένα ειρωνικό γελάκι. Άντε πάλι τα ίδια είπα.

Μία το "ΕΝΤΕΧΝΟ" πυροτέχνημα του Θεοδωράκη που έβαλε σε ατέρμονα διαμάχη τον κόσμο του Λαϊκού τραγουδιού (ποιό είναι και ποιό δεν είναι έντεχνο).

Μια το "ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ" αγνώστου και παραμορφωμένου πατρός ( αυτή τη φράση την ακούω συχνά στο καφενείο της γειτονιάς μου.)

Ανήκω στην κατηγορία των αργόστροφων, αλλιώς βραδύνοες. Αργούμε να καταλάβουμε δηλαδή.

Εδώ και κάποια χρόνια ακούω από  τα ράδια και τις τηλεοράσεις ολιγόλεπτα μηνύματα - κηρύγματα από συλλόγους ζωόφιλων, που με προτρέπουνε να πάρω μέρος σε μια "εξόρμηση" αγάπης προς τα ζώα. Με καλούν σε μία  γενικευμένη εκστρατεία στείρωσης σκυλιών και γατιών με σκοπό ιερό φυσικά.

Διά της στειρώσεως λένε, παρέχουμε απόλυτη προστασία από πιθανές κακοποιήσεις και στραβοπατήματα στα ... τέκνα  των στειρωμένων ζώων που βέβαια αυτά δεν πρόκειται να γεννηθούν ποτέ!

Αυτή η Γκραν - Γκινιόλ ιστορία που παρακολουθούμε στις μέρες μας ως θεατές και συνάμα πρωταγωνιστές, οδεύει προς το φινάλε της.

Μια τρομοϊστορία που τα έχει όλα σε ενισχυμένες δόσεις. Έχει καχυποψία, έχει μυστήριο,  έχει αγωνία και το πλέον ανησυχητικό, έχει και παρατεταμένο φόβο.

Ένας φόβος διαπλανητικός που νιώθω ότι θα μας αφήσει βαθιά σημάδια για πολλά - πολλά χρόνια, ίσως και για πολλές γενιές.

Το ραντεβού το έδωσαν οι σταγονάνθρωποι  με την τηλεπάθεια μιας ψυχικής έντασης στο μπαρ Σταγόνα εδώ κάτω στη Δραπετσώνα. Ένα μπαρ με όλα τα απρόσμενα ωραία της λαμπυρίζουσας σκοτεινιάς που έχουν τα χειροποίητα μπαρ σε όλες τις φευγάτες γωνιές του κόσμου.

Το επιπλέον που έχει αυτό το μπαρ ήταν πως ειδικά για τους μυημένους διπλοφυσίτες κάπου στο βάθος ανοίγει αίφνης μια υπόγεια κατακόμβη και ακολουθώντας ο μύστης το μίτο του ένστικτού του φτάνει μέσα από αχαρτογράφητα σοκάκια, που; Στην Μάντρα του Σαραντόπουλου, εκεί που πρωτοεμφανίστηκε το ’34 «Η ξακουστή τετράς του Πειραιώς», και αν θέλετε πιστέψτε το, συνεχίζει μέχρι σήμερα κάθε Τετάρτη βράδυ πάνω στο πάλκο να βάζει φωτιά στα όργανα μέχρι τα χαράματα για τους λάτρεις του ρεμπέτικου. 

Τι άλλο; Τα πολλά τζουκ μποξ στο βάθος αριστερά, που λάμπουν από μια περίεργη έξαψη. Κάθε ένα έχει κι ένα όνομα (Λάκης, Σάκης, Φάνης, Οδυσσέας) και χιλιάδες τραγούδια. Απ’αυτά σε πρώτη φάση, ο καθ’ένας της Σταγόνας θα διαλέξει 8 με 12 τραγουδάκια, αυτά που τέτοια ώρα, τέτοια μέρα και σ’αυτή τη φάση του μένουμε σπίτι, κάνει κέφι να τα μοιραστεί με τους γνωστούς φίλους κι αγνώστους συνταξιδιώτες μέσα στη νύχτα.

Ω ρε τι πάθαμε!

Ποιός μας μάτιασε ρε παιδιά; Που πάμε; Τι είναι τούτο πάλι, το συνθηματικό ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ, το ευφυώς επιλεγμένο για να ξεγελάει ότι πρόκειται περί μικρής και ανώδυνης άσκησης υπομονής;

Δεν ξέρω αλλά εμένα μου μοιάζει πολύ σαν σχήμα λόγου, "κατ' ευφημισμόν". Δηλαδή αυτό, που αντί να πούμε "ξύδι" λέμε "γλυκάδι", αντί να πούμε Μητροπολίτης Σεραφείμ λέμε ο ...άγιος Πειραιώς.

Γι' αυτό λοιπόν, όταν απ' το πρωί ως το βράδυ ακούω ακατάπαυστα, απ' όλα τα μέσα "μένουμε σπίτι και ξανά - μανά μένουμε σπίτι", αυτό στ' αυτιά τα δικά μου φτάνει αυτομάτως μεταφρασμένο.

Εγώ ακούω:

Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, έτσι και τώρα ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε τον γνώριμό μας εισβολέα, την γρίπη, που μπαίνει φουριόζα στη ζωή μας, την απορρυθμίζει για λίγο με τα συμπτώματα της και χάνεται ξαφνικά για να ξανάρθει με το καλό,  του χρόνου.

Στην ώρα τους, ξεπρόβαλαν και οι επιλεγμένοι ως ιδανικοί παρουσιαστές (κράχτες, κήρυκες, πωλητές, διαφημιστές, προπαγανδιστές, όπως θες τους λες ), γνωστά και άγνωστα πρόσωπα από την τηλεόραση και από το ραδιόφωνο.

Η αρχή έγινε με τα φασόλια και συγκεκριμένα, ένα μεσημέρι που γύρισα πεινασμένος απ' το σχολείο και ρώτησα τη μάνα μου:

"Τι φαΐ έχει μαμά;"

"Κοίτα ογλούμ (αγόρι μου), έχει ένα κομμάτι αστακό που περίσσεψε από χτες και για σήμερα έκανα λαγό στιφάδο... Τι ρωτάς βρε γιαβρούμ, τι να έχουμε, φασόλια έχουμε, φασόλια πχιάζ έχουμε."

Το είπε και κατέβασε τα μάτια λες και έφταιγε αυτή για τη φτώχεια που μας έδερνε.

Ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κύριος Κώστας Καραμανλής θα είχε κάθε δικαίωμα, αν και κατά κατάχρηση, να αποκαλέσει αποβράσματα εκείνους τους επιβάτες των δημοσίων συγκοινωνιών που ταξιδεύουν χωρίς εισιτήριο με μια προϋπόθεση. Να έχει προηγουμένως δημοσιοποιήσει το Υπουργείο κάποια ανακοίνωση σαν την ακόλουθη:

"Πληροφορούμε το ελληνικό επιβατικό κοινό που χρησιμοποιεί λεωφορεία, τρόλεϊ, ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, μετρό και τραμ, ότι από15 Ιουλίου 2019 σταματάνε όλοι οι έλεγχοι των εισιτηρίων στους επιβάτες των εν λόγω μέσων.

Επίσης απομακρύνονται άπαντες οι επί τούτω διορισμένοι ελεγκτές μέχρι ενός.

Από τούδε, η τήρησις  των διατάξεων περί επιβατών και υποχρεωτικότητος του εισιτηρίου επαφίεται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων.

Ο λόγος, για τις σοβαρές και αγιάτρευτες πληγές που έχει προξενήσει σ' ολόκληρο τον Πλανήτη ο πολυσύνθετος και λαίμαργος τρόπος με τον οποίο επιβιώνουν οι Άνθρωποι, ο και πολιτισμός ονομαζόμενος. Αν μη τι άλλο, το ανθρώπινο είδος έχει χιούμορ.

Θα πούμε για τις βλαβερές συνέπειες των καταστροφικών ενεργειών μας που ως φαίνεται οι περισσότεροί μας δεν τις παίρνουμε ποτέ στα σοβαρά. Δεκάρα δεν δίνουμε για την μεγάλη πιθανότητα να εξαντλήσει οσονούπω η Γη μας την υπομονή της και να μας σουτάρει. Να μας ξαποστείλει ως μισητούς επιβήτορες δια της παλαιάς μεθόδου του εξαφανισμού: "Ως εδώ μάγκες. Και τώρα ξου. Έξω από δω και ο θεός μαζί σας"

Με τον φετινό χειμώνα τα χρειαστήκαμε λίγο. Ήτανε χειμώνας με τα όλα του. Είχε και μεγάλες παγωνιές, έριξε και πολλές βροχές, είχε και δυνατούς ανέμους, πέσανε και χιόνια πάρα πολλά, να φαν κι οι κότες. Όλα απειλητικά και μακράς διαρκείας. Με μια λέξη βαρυχειμωνιά.

Έντονα ήταν φυσικά και τα χειμωνιάτικα μικρά, ή μεγάλα επεισόδια τα σχετικά με την υγεία μας, όπως κρυολογήματα, συνάχια, και σε βαθμό μεγάλης ανησυχίας η περιλάλητη γρίπη.