Η έξοδος του Τραμπ από τον Λευκό Οίκο έχει όλα τα χαρακτηριστικά της πείσμονος και τυχοδιωκτικής προσωπικότητάς του. Καλώντας τους οπαδούς του να διαδηλώσουν έξω από το Καπιτώλιο με σύνθημα να εμποδίσουν την τυπική θεσμική επικύρωση της εκλογής του Μπάιντεν, ήταν εξαρχής σαφές πως έπαιζε με φωτιά δίπλα σε δυναμίτη. Ο τραμπισμός ως πολιτικό κίνημα του δρόμου είναι πλέον γεγονός.

Ακόμα, άλλωστε, κι όταν εκδηλώθηκαν τα επεισόδια, ο απερχόμενος πρόεδρος όχι μόνο δεν τα καταδίκασε, αλλά έδειξε σχεδόν ενθουσιασμένος που θα τορπίλιζε τη διαδικασία επικύρωσης. Μόνο αργότερα διαβεβαίωσε ότι θα πραγματοποιηθεί ομαλά η μεταβίβαση της εξουσίας, προφανώς φοβούμενος ότι μπορεί να κατηγορηθεί μέχρι και για απόπειρα πραξικοπήματος. 

Σπύρος Μανουσέλης. Σύμφωνα με τα έγκυρα επιστημονικά περιοδικά «Science» και «Nature», ο τίτλος του σπουδαιότερου επιστημονικού επιτεύγματος της χρονιάς απονέμεται όχι τόσο στα ίδια τα εμβόλια, αλλά μάλλον στον διεπιστημονικό, συνεργατικό και πολυεπιστημονικό χαρακτήρα των ερευνών που οδήγησαν, από κοινού και ταχύτατα, στη δημιουργία των πρώτων εμβολίων κατά της πανδημίας του κορονοϊού.

Ποτέ άλλοτε και με τόσο άμεσο τρόπο η επιστήμη δεν υπήρξε ο ρυθμιστικός παράγοντας της καθημερινής ζωής όλων μας και ουδέποτε οι επιστημονικές εξελίξεις δεν ήταν ο αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής των πλανητικών ειδήσεων, όσο στους μήνες της πανδημίας του φόβου για την τρέχουσα ιογενή απειλή.

Της Λίνας Γιάνναρου. Καλές ιδέες, αυτό είναι όλο που χρειάζεται αυτός ο κόσμος. Καλές ιδέες και μεγάλα όνειρα. Ο 26χρονος Λευτέρης Αραπάκης έχει και από τα δυο. Απόγονος οικογένειας ψαράδων, που από πάππου προς πάππον ζούσαν από τον βακαλάο και τα μπαρμπούνια του Νότιου Αιγαίου, γνώρισε από πρώτο χέρι τα αποτελέσματα της υπεραλίευσης και της ρύπανσης. Κάπως έτσι, εν μέσω capital controls το 2016, ίδρυσε τη νεοφυή οργάνωση «Εναλεία», η οποία έστησε την πρώτη στην Ελλάδα σχολή επαγγελματικής αλιείας εκπαιδεύοντας τους επαγγελματίες σε τεχνικές βιώσιμης αλιείας. Ομως δεν σταμάτησε εκεί. Ο Λευτέρης πρόσεξε ότι πολλά αλιευτικά σκάφη στην πόλη του, τον Πειραιά, επέστρεφαν με δίχτυα γεμάτα πλαστικά αντί για ψάρια, τα οποία μάλιστα πετάγονταν εκ νέου στη θάλασσα.

M.HULOT. Από την ορμητική εμφάνισή του ως ψυχή των Φατμέ μέχρι το ευγενές σουξέ του ως ΤV host, o Νίκος Πορτοκάλογλου είναι ένας χαμηλόφωνος και ταλαντούχος δημιουργός που ξέρει να αδράχνει τη στιγμή. Αυτή είναι η συνέντευξη της ζωής του.

Γεννήθηκα στον Βόλο, από πατέρα που είχαν φέρει μωρό με την Καταστροφή του '22 από τη Σμύρνη στην Ελλάδα και μητέρα Βολιώτισσα. Ο πατέρας μου δούλευε στις εγκαταστάσεις της BP έξω από τον Βόλο και όταν ήμουν γύρω στα τρία, πήρε μετάθεση στην Αθήνα. Ουσιαστικά μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη. Με τη μουσική δεν θυμάμαι να είχα καμιά ιδιαίτερη σχέση. Με ενδιέφεραν το ποδόσφαιρο και η ζωγραφική. Ζωγράφιζα μετά μανίας και ο ιδανικός αποδέκτης της τέχνης μου ήταν η γιαγιά μου η Σοφία ‒ η γιαγιά η Σμυρνιά που έμενε μαζί μας. Ό,τι ζωγράφιζα το πήγαινα στη γιαγιά, γιατί ήταν η μόνη που μου έλεγε «μπράβο».

Βιντεοσκοπημένη συνέντευξη (21:53) στη Γιούλη Επτακοίλη.  «Σε μια πανδημία καλούμαστε να εκδηλώσουμε ο ένας προς τον άλλον την αγάπη μας συνειδητοποιώντας ότι ανήκουμε όλοι σε μια κοινή ανθρώπινη φύση. Μας συνδέει κάτι ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας. Κι αν εγώ δεν προσέξω μπορεί να μεταδώσω θάνατο σε κάποιον που δεν τον έχω δει ποτέ. Κι αν προσέξω μπορεί να γλυτώσω από τον θάνατο κάποιον που δεν τον έχω δει ποτέ. Αυτή η αλληλεξάρτηση των ανθρώπων είναι συγκλονιστική».

Ο καρτουνίστας Adrian Tomine υπογράφει το τελευταίο εξώφυλλο του περιοδικού New Yorker. Μια κοπέλα κάθεται μπροστά στο γραφείο της, σ’ ένα ακατάστατο σπίτι, ντυμένη μισή σπορτίφ, μισή με βραδινό ένδυμα, μακιγιαρισμένη και με σκουλαρίκια. 

Πιθανότατα μιλά σε κάποια βιντεοκλήση, την ώρα που κρατά και το κινητό με το χέρι της. Στο άλλο απολαμβάνει ένα κοκτέιλ που πιθανότατα θ’ απολάμβανε σε κάποιο μπαρ. 

Η ATHENS VOICE  κάνει ρεπορτάζ στα προσφυγικά στο Κερατσίνι με «ξεναγούς» τον δημοσιογράφο Θανάση Λαζαρίδη και τον αντιδήμαρχο Καθαριότητας Μιλτιάδη Θεόδοτο.

Είχα ξεχαστεί κοιτάζοντας μια όμορφη κοπέλα που είχε σταθεί και μιλούσε στο κινητό, όταν με συνέφερε ο Θανάσης Λαζαρίδης: «Έλα, πάμε από δω». Ήμασταν στο κέντρο του Κερατσινίου, μπροστά από το δημαρχείο στην οδό Βενιζέλου, και μόλις ένα στενό πιο μέσα, στα «προσφυγικά», νομίζεις ότι παίζεις κομπάρσος σε κάποια παλιά ταινία. Χαμηλά σπίτια, αυλές με γειτόνισσες, στενά μπαλκόνια φροντισμένα με γλάστρες και λουλούδια, προσεκτικά κρεμασμένες μπουγάδες για να στεγνώσουν στον ήλιο. Ή κάπως έτσι. 

Ο Σπύρος Ζακυνθινός, καθηγητής Εντατικής Θεραπείας- Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας και της Ιατρικής Υπηρεσίας της ναυαρχίδας του ΕΣΥ, του «Ευαγγελισμού», και μέχρι τον Ιούλιο μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας, εξαπολύει σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση για το δεύτερο lockdown, το οποίο θεωρεί αχρείαστο και με πολιτική σκοπιμότητα, ενώ καταρρίπτει και το αφήγημα ΜΜΕ και κυβέρνησης περί ανεύθυνων πολιτών.

Να μια είδηση που διαβάσαμε για μία βράβευση και μας φάνηκε καλή, με δεδομένο ότι ο χώρος στο λιμάνι του Πειραιά και στην γύρω περιοχή του παρουσιάζουν αυξημένη ατμοσφαιρική και γενικά περιβαλλοντική μόλυνση. Εννοείται, ότι όπως όλες οι βραβεύσεις έτσι κι αυτή έχει νόημα όταν επιδρά θετικά ως προς το σκοπό που έχουν τα έργα, οι εφαρμογές και οι υπηρεσίες που υλοποιήθηκαν.

Η είδηση:  Στο ευρωπαϊκό έργο Green C Ports απονεμήθηκε Βραβείο "Αειφορίας Λιμένων του Κόσμου 2020" της Διεθνούς Ένωσης Λιμένων (IAPH), σε τελετή απονομής που πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά στις 24 Ιουνίου, με τη συμμετοχή λιμενικών αρχών από όλο τον κόσμο και εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και του ίδιου του έργου. Συγκεκριμένα το Green C Ports διακρίθηκε στην κατηγορία που αφορά στην ανθεκτικότητα των υποδομών.