Διηγήματα

Διηγήματα (200)

Κυριακή, 18 Σεπτεμβρίου 2016 18:11

Εξοχικό, του Κώστα Περούλια

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια

Έφτανα στου κυρ Τζώνη, έστριψα, και είδα στο βάθος όπου χώριζε ο δρόμος το κτήμα με τις φιστικιές του Γούλα.

Ο κυρ Τζώνης είχε πάει να ζήσει είκοσι χρόνια στη Μόσχα και είχε γυρίσει μια μέρα με τη γυναίκα και την πεθερά του που ’ταν Ρωσίδες τον καιρό που κανείς δεν έφευγε από τη Σοβιετική Ενωση, αγόρασε το οικόπεδο απ’ τον Ντούνη, σήκωσε πάνω σε μια κοντή βάση από τσιμεντόλιθους ένα λυόμενο από κίτρινο τσίγκο σαν του Γούλα κι έμεινε εκεί μέχρι που πέθανε.

Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου 2016 20:33

Ερωτοτροπίες....για κάθε πικραμένο μα και εξεγερμένο

Επιλέγων ή Συντάκτης

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Χαβιέρ Μαρίας "Ερωτοτροπίες", που κυκλοφόρησε στην Μαδρίτη το 2011 και στην Ελλάδα το 2015. Μια παρουσίαση των Ερωτοτροπιών αναρτήσαμε στην Σταγόνα, μιας και μας προέκυψε ως ένα έργο που μας άρεσε πιο πολύ από όσα μυθιστορήματα διαβάσαμε από την αρχή του χρόνου. Το απόσπασμα αυτό ως ύφος είναι χαρακτηριστικό του έργου, αλλά ως περιεχόμενο δεν έχει μεγάλη σχέση με το βασικό θέμα του, που είναι ο έρωτας και ο θάνατος. Στο μυθιστόρημα όμως αυτό παράλληλα με τον κυρίως ποταμό ρέουν και πολλοί ας πούμε παραπόταμοι, που γεμίζουν και γεμίζονται από το μεγάλο ποταμό.

Δευτέρα, 22 Αυγούστου 2016 16:46

Παραθερίζοντας στην Αίγινα, της Έλενας Μαρούτσου

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια

«Τι κάνει το ψάρι, μαμά;» ρώτησε η Αννα.

Ημασταν καθισμένοι οι τρεις μας στην προβλήτα της Αγίας Μαρίνας και παρακολουθούσαμε τους ψαράδες καθισμένους στη σειρά με τα καλάμια τους. Ενας από αυτούς είχε πιάσει ένα μικρό ψάρι κι εκείνο σπαρταρούσε πάνω στο τσιμέντο.

«Χορεύει» της είπε η μαμά.

Δευτέρα, 18 Ιουλίου 2016 05:57

Από τα έξι και εβδομήντα πέντε, της Κάλλια Παπαδάκη

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια

Είναι δώδεκα χρόνων και υπέρβαρος, η βερμούδα κολλάει στα μπούτια του, το μπλουζάκι διαγράφει τα περιττά κιλά του. Πατάει στραβά τα σταράκια του κι οι κάλτσες τον σφίγγουν στις γάμπες, δεν αντέχει άλλο, είναι στο τσακ να τα παρατήσει.

Ηρθε μες στο λιοπύρι στις μπασκέτες του δήμου, 35 υπό σκιάν, για να ‘χει το δικό του μισό γήπεδο και κυρίως το δικό του καλάθι. Προχθές τα μεγαλύτερα παιδιά τον έδιωξαν, «που πας, ρε μπούλη, χάσε κάνα κιλό, βάλε αερόσολες κι ύστερα έλα πιάσε μπάλα». Κι ένας, ο πιο μάγκας, ο πιο νταής, πήρε το μαχαίρι που είχε στην τσέπη και του ξεπάστρεψε τη βαλβίδα. Εφυγε όλος ο αέρας με δυο μαχαιριές, τσακ μπαμ, κι ο Δημήτρης σκεφτόταν, να έφευγαν και τα δικά μου κιλά, να έτσι, μια κι έξω.

Παρασκευή, 08 Ιουλίου 2016 04:06

Η αγάπη είναι μόνο μία, του Χόρχε Μπουκάι

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του.

Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ’ αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ’ ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω. Και το πώς τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ’ αγαπώ.

Τρίτη, 05 Ιουλίου 2016 08:08

Ενα κοπαδάκι αθερίνες, του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Επιλέγων ή Συντάκτης

Ξαναβουτώ φορώντας τα κολυμβητικά γυαλάκια μυωπίας (ειδική παραγγελία – 300 ευρώ, στη Speedo) στο ένα-ενάμισι μέτρο, όχι βαθιά, για να παρατηρήσω, πάλι κανένα κοπαδάκι αθερίνες.

Μου έχουν γίνει εμμονή τις τελευταίες μέρες, που παραθερίζω εδώ στο Πήλιο, και βουτώ σε αυτόν τον βραχώδη ορμίσκο όπου ευτυχώς δεν πατάει πόδι ανθρώπου.

Περί στάσεων

Η σοφία είναι συνέπεια μιας στάσης.

Δεν είναι όμως σκοπός της στάσης, γι'αυτό και δεν μπορεί να προτρέψει κανέναν να μιμηθεί τη στάση.

Όπως τρώω εγώ, δε θα φάτε κι εσείς. Αν όμως τρώτε όπως εγώ, θα σας φανεί χρήσιμο.

Κυριακή, 26 Ιουνίου 2016 10:33

Ανάσκελα στο κρεβάτι, της Μαρίας Γλύκα

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια

Ανάσκελα στο κρεβάτι, μάτια προς το ταβάνι. Ταβάνι χαμηλό, πιο χαμηλό, όλο και πιο χαμηλό. Στροφή του σώματος αριστερά, μαύρες μαλακές παντόφλες. Όχι ρόμπα. Κατευθείαν ντύσιμο. Φόρμα γυμναστικής με επένδυση, γυμναστική όχι, μόνο φόρμα. Ζεστές εσωθερμικές κάλτσες, χειμώνα καλοκαίρι. Μακό λευκό, καμιά φορά μαύρο, πουκάμισο καρό χυλοπιτάκι και κολεγιακή. Κολέγιο όχι, μόνο μπλούζα.

Παρασκευή, 03 Ιουνίου 2016 08:32

Ο δημόσιος υπάλληλος κι η Μπάρμπι, του Γιώργου Θ. Τσιρίδη

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια
Α'
Τι δουλειά έχει ένας σοβαρός κύριος και κανονικότατος δημόσιος υπάλληλος με τα όλα του, σαρανταπεντάρης, με ένα τρελοκόριτσο δεκαεννιά χρονών που θα μπορούσε να είναι κόρη του; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν -αν και ανύπαντρος- έχει μια πολύ προσεγμένη και μετρημένη ζωή ενώ εκείνη δεν ξέρει που κοιμήθηκε χτες και που θα κοιμάται αύριο; Κι όταν εκείνος δεν είναι κανένας τυπάς με τα πολλά λεφτά και την ομορφιά να τρέχουν από τα μπατζάκια του, αντίθετα έχει μια μέτρια εμφάνιση και μετρά το κάθε του έξοδο σημειώνοντάς το σε καρνέ, ενώ εκείνη έχει μια απολύτως φυσική κι απαστράπτουσα ομορφιά που τραβά τα αρσενικό βλέμματα και πορτοφόλια σαν μαγνήτης;
Κυριακή, 22 Μαΐου 2016 16:22

Η προσωπογραφία, του Γιάννη Ευσταθιάδη

Επιλέγων ή Συντάκτης

Βρίσκεται ώρα πολλή μπροστά στον πίνακαή, μάλλον, ξαναβρίσκεται. Τα βήματά του βαριεστημένα σ’ όλο τον υπόλοιπο χώρο της έκθεσης, μολονότι είχε ποικίλες ζωγραφικές με ενδιαφέρον.

Όμως, σαν μαγνήτης, αυτό το πρόσωπο τον τράβηξε ξανά κοντά του. Θα είναι άδικο να πει ότι αυτό οφείλεται μόνο στο βλέμμα – αν και τα ομιχλώδη, αλλά ζωηρά, μάτια τον διαπερνούν και τον καθηλώνουν, καθώς μάλιστα φωτίζονται από το ειδικά στραμμένο επάνω τους σποτάκι.