Διηγήματα (200)
....και ανάμεσά μας ο ασβέστης, της Φωτεινής Ναούμ, από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Έξω απ το σπίτι που έμενα παιδί, μια μέρα είχε ένα βουνό από ασβέστη. Απέναντι, ο Φώτης με τον Φώτη, χέρια στις μέσες, μόρτικο ύφος, προκλητικό. Εγώ, από την εδώ πλευρά. Καβάλα στο ποδήλατο, βλέμμα στραβό, φράντζα στο μέτωπο, με παίζουν δεν με παίζουν. Μπροστά, πάντα ο ασβέστης. 
Στο Pontos News δημοσιεύτηκε (18/12/16) ένα άρθρο της Έρσης Βατού για το βιβλίο"ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΕΔΩ ... ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ" (έκδοση της Ένωσης Ποντίων, συγγραφείς Γιώργος Χατζόπουλος και Γιώργος Τσιρίδης).Αποφθέγματα και αναμνήσεις από το καφενείο "των κυνηγών" στον Πειραιά, του Στράτου Μάκρα, από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Προς το μέσον της δεκαετίας του εξήντα, συχνάζαμε, μερικοί συμμαθητές, στο περίφημο καφενείο «των κυνηγών»,
δίπλα στον Άγιο Κωνσταντίνο, στην οδό Καραϊσκου στον Πειραιά, με ωραία καλλιγραφική ταμπέλα.
Μια αίθουσα με πατάρι για το μπιλιάρδο και, όταν ο καιρός το επέτρεπε, τραπεζάκια έξω στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Ιδιοκτήτες οι αδελφοί Κατσούλη, ο ένας πατέρας του αγαπητού φίλου και συμμαθητή Θόδωρου και ο άλλος πατέρας της εξίσου αγαπητής φίλης και συναδέλφου Ελένης.
Έτρεχα βιαστικά όλο λαχτάρα κάτω... της Όλιας Λαζαρίδου από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Θα προσπαθήσω να περιγράψω ένα αίσθημα, που δύσκολα περιγράφεται, αλλά που αν ήμουν ο Λέοναρντ Κόεν ίσως να μπορούσε να γίνει τραγούδι.
Τον εσωτερικό μου χώρο, τον έχει καταλάβει κυρίως ξαπλωμένο φαρδιά πλατιά το εγώ.
Έχει τα χούγια του.
Κρίνει, αμύνεται, θίγεται, διεκδικεί.
Κούραση. Μεγάλη.
Όταν καμμιά φορά - σπάνια - αποκοιμιέται, κάτι άλλο ανοίγει.
O Δρόμος των μοναχικών πραγμάτων
Επιλέγων ή Συντάκτης Γιάννης Κυπαρίσσης
Η πρώτη έκπληξη, εκείνο το βράδυ, ήταν ο χιονιάς.
Έφευγα από το σπίτι του αργά με την συνηθισμένη αγωνία να προλάβω το τελευταίο δρομολόγιο του λεωφορείου της επιστροφής.
Δύσκολο να ισορροπεί κανείς με τόση γλίτσα γύρω του!
Η δεύτερη έκπληξη, ακόμη πιο αναπάντεχη, ακόμη πιο ακαθόριστη εκείνο το φυτό.
Θεϊκή παρουσία, μοναχική με επιβλητική ακινησία.
Λαθρεπιβάτες του σινεμά, από το βιβλίο του Βαγγέλη Σιαφάκα, "Με μια χιλιάρα καβασάκι"
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Δίπλα από τον «Έσπερο», το θερινό σινεμά στην καρδιά της πόλης, υπήρχε ένα κατηφορικό δρομάκι. Τι κι αν οδηγούσε στον κεντρικό δρόμο, της Δωδώνης. Μες στη λασπουριά ήτανε, χειμώνα καλοκαίρι. Εκεί, ξεχασμένη από την εποχή που οι Τούρκοι ήταν ακόμη στα Γιάννενα, κατηφόριζε και μια μισογκρεμισμένη μάντρα, χορταριασμένη κι ετοιμόρροπη. Από τη ράχη της, μπορούσε να δει κανείς πάνω απ’ τη μισή οθόνη του «Έσπερου».
Η σχολική εργασία του Γ1 του 3ου Γυμνασίου Κερατσινίου για την Μικρασιατική καταστροφή και τους πρόσφυγες
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ομάδα διαχείρισης
Τη σχολική χρονιά 2003-04 μαθητές από το Γ1 του 3ου Γυμνασίου Κερατσινίου έκαναν μία εργασία με θέμα του Έλληνες της Μικράς Ασίας, την καταστροφή του 1922 και τους πρόσφυγες. Εκτός από τα ιστορικά στοιχεία και κάποια αποσπάσματα από μυθιστορήματα οι μαθητές πήραν συνεντεύξεις και από τους κατοίκους του Κερατσινίου Κουράκο Παναγιώτη, Καρακάση Δήμητρα, Άννα Βελσεμέ, Διακάκη Βασίλη, Βουτηράκο Σταύρο, Δημηντρόπουλο Δημήτρη, Σεβαστή Ιωαννίδου, Κυριακή Εμμανουηλίδου, Μαρία Προδρόμου, Θωμά Κανελλόπουλο, Επαμεινώνδα Σαρανταένα. Η σχολική αυτή εργασία υπάρχει στο ιστολόγιο του 3ου Γυμνασίου Κερατσινίου
"Το νόημα της ζωής", του Χρήστου Βακαλόπουλου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
"Το νόημα της ζωής" είναι ένα από τα δέκα διηγήματα του Χρήστου Βακαλόπουλου που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του "Νέες Αθηναϊκές Ιστορίες", εκδόσεις Εστία, (1988). Όπως γράφει και ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο, "οι ιστορίες αυτές πρέπει να ακούγονται δυνατά". Στο οπισθόφυλλο υπάρχουν επίσης οι τίτλοι των δέκα διηγημάτων, έχοντας δίπλα τους τούς χρόνους που απαιτείται για την ανάγνωσή τους. Η ιδέα είναι αυτή της μορφής άλμπουμ βινυλίου, με πλευρά Α' και πλευρά Β'. Το νόημα της ζωής μας άρεσε και τότε και τώρα και εύκολο είναι να δει κάποιος με κινηματογραφικό βλέμμα πως είναι ταμάμ και για μια μικρή μήκους ταινία υπαρξιακού θρίλερ.
Χριστούγεννα σημαίνει παιδική ηλικία
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ζωή Σταύρου
Να κοιτάω τις φλόγες στο τζάκι θέλω, πίνοντας ζεστό καφέ και να περιμενω να γίνει η ώρα καπως αποδεκτή για να ανοίξω κόκκινο κρασί. Να έχω ρίξει μια φλις κουβερτούλα μόνο για την παρηγορητική αίσθηση που αφήνει και να μαζέψω τα πόδια μου στην άνετη τεράστια πολυθρόνα. Μια στοιβα βιβλία που με περιμένουν μήνες ολόκληρους να μην τα ακούω πια να κλαψουρίζουν... Βαθιά σιωπή κι ένα ανεπαίσθητο κράκ από κλαράκια στη φλόγα.
Να τριζοβολούν. Είναι η αγαπημένη μου χειμωνιάτικη λέξη.
ΠΛΑΝΗΤΑΣ ΛΙΘΟΣ του Δημοσθένη Παπαμάρκου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Από τα βιβλία που έχουμε διαβάσει τα τελευταία χρόνια, ένα που μας άρεσε πολύ ήταν το ΓΚΙΑΚ ( Αντίποδες, 2014) του ιστορικού και συγγραφέα Δημοσθένη Παπαμάρκου. Μάλιστα το 2015 είχαμε δημοσιεύσει στο θέμα της Σταγόνας με τις "Τοπικές και διαγαλαξιακές δημιουργίες", ένα από τα διηγήματα εκείνης της συλλογής. Τώρα διαβάσαμε στη lifo ένα καινούργιο διήγημά του το ΠΛΑΝΗΤΑΣ ΛΙΘΟΣ. Και αυτό μας άρεσε πολύ.