Μυθιστορήματα

Μυθιστορήματα (16)

vivliaΑναλυτικά, ανακοινώθηκαν σήμερα:

Ι. ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2024

Α. Το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2024 απονέμεται στον Παντελή Μπουκάλα για τη συνολική προσφορά του στα Γράμματα.

Β. Το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2024 απονέμεται ομόφωνα εξ ημισείας στην Ιωάννα Μπουραζοπούλου, για το έργο της Ο δράκος της Πρέσπας ΙΙΙ – Η μνήμη του πάγου, εκδόσεις Καστανιώτη , και στον Ηλία Λ. Παπαμόσχο, για το έργο του Ανάληψη, εκδόσεις Πατάκη.

Γ. Το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας 2024 απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Άκη Παπαντώνη, για το έργο του Η τελευταία αρκούδα του δάσους, εκδόσεις Κίχλη.

Τρίτη, 28 Ιανουαρίου 2025 14:09

Podcast: Ο Στρατής Τσίρκας και οι Ακυβέρνητες Πολιτείες

Επιλέγων ή Συντάκτης

lifo16

Σ.Δ. Από όσους γνώρισα και είχαν διαβάσει την τριλογία του Τσίρκα σε όλους τους άρεσε πολύ, για τους ίδιους και για διαφορετικούς λόγους. Το ότι όλους μας είχε συνεπάρει αυτός ήταν ο λόγος που μιλήσαμε για το βιβλίο, για τον εαυτό μας και για τον κόσμο.

Σε ποια εποχή γράφτηκε η φημισμένη τριλογία; Πώς διαβάζουμε σήμερα αυτό το σημαντικό μυθιστόρημα; Ποιοι είναι οι ήρωές του; Αυτά και πολλά ακόμα αναλύει με εξαιρετικό τρόπο η Κωνσταντίνα Βούλγαρη σε τρία ηχητικά ντοκιμαντέρ.

Ακυβέρνητες Πολιτείες: Ο Στρατής Τσίρκας (23 Ιουλίου 1911, Κάιρο - 27 Ιανουαρίου, 1980, Αθήνα)  και η «Λέσχη» των ανατροπών

documento3Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης. Είμαι υπέρμαχος της απόφανσης του Καρλ Μαρξ ότι η ποσοτική συσσώρευση επιφέρει την ποιοτική αλλαγή. Ο αείμνηστος φίλος μου Χρήστος Βακαλόπουλος επίσης τόνιζε ότι όσο πιο πολλές ταινίες παράγονται τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να έχουμε καλό κινηματογράφο και να παρουσιαστούν auteurs, ποιοτικοί δημιουργοί του σελιλόιντ. Για μας που βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο, η αξιοσημείωτη αύξηση στη βιβλιοπαραγωγή σημαίνει ότι ξεπετάγονται ολοένα και πιο ενδιαφέροντες μυθιστοριογράφοι, ποιητές, δοκιμιογράφοι, και διηγηματογράφοι.

bookpress1Κωστής Καλογρούδης. Ο Θανάσης Βαλτινός ( ορεινός οικισμός Καράτουρας Καστρίου Αρκαδίας, 1932-Αθήνα, 2024) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς των μεταπολεμικών ετών. Το πολύπλευρο έργο του, η σχέση του με τον κινηματογράφο και το θέατρο, καθώς και η δημόσια παρουσία του, συνθέτουν μια μοναδική πορεία. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή η εκδότριά του, Εύα Καραϊτίδη.

Όσο αυθαίρετες κι αν είναι οι απόλυτες αξιολογικές εκτιμήσεις που ιεραρχούν καλλιτέχνες και ανθρώπους των γραμμάτων, δεν νομίζω ότι είναι υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Θανάσης Βαλτινός υπήρξε μία εμβληματική (για πολλούς η σημαντικότερη) μορφή της μεταπολιτευτικής ελληνικής λογοτεχνίας. 

    kathimerini82 Απίστευτο, μονολογεί ο Μπαουμγκάρτνερ. Ένας τελείως άγνωστος ξεβολεύεται  για να τα κάνει όλα αυτά. Σε έναν κόσμο γεμάτο ζωντόβολα και εγωπαθείς αγροίκους έρχεται σαν άγγελος ελέους τούτος ο καλόκαρδος, αγαθός άνθρωπος, και ναι, ο πάγος σίγουρα θα του κάνει καλό, γιατί το γόνατο είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και η σάρκα γύρω από το επιγονατίδιο είναι πρησμένη τώρα, μαλακή και σπογγώδης από το αίμα και τον τραυματισμένο ιστό....

Ο Μπαουμγκάρτνερ κρατάει μία νοερή σημείωση να τηλεφωνήσει στον προϊστάμενο του Εντ στη Δημόσια Εταιρεία Ηλεκτρικού Ρεύματος και Φυσικού Αερίου και να εκφράσει τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό του για τις εξαιρετικές αρετές του καινούργιου υπαλλήλου τους. (σελ. 31)

fb85Timeo hominem unius libri* LXIX
Τα Μαθηματικά (είτε επινοούνται είτε ανακαλύπτονται) γίνονται από ανθρώπους.
 
Άνδρες και γυναίκες.
 
Είναι όμως ιστορικά γνωστό ότι η ενασχόληση και η συνεισφορά δεν ήταν ίδια και για
 
τα δύο φύλα.
 
Οι λόγοι και οι δικαιολογίες είναι πολλές. Παρ' όλα αυτά οι γυναίκες έχουν αφήσει
 
ένα σημαντικό, συχνά άγνωστο στους πολλούς, αποτύπωμα στα Μαθηματικά.

lifo4Αργυρώ Μποζώνη.  Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1954, στην περιοχή της πλατείας Αμερικής. Ανήκω στις ηλικίες που πέρασαν πολλές ώρες παίζοντας μήλα, κρυφτό και γκαζάκια σε δρόμους και οικόπεδα μιας πόλης που ανοικοδομούνταν ταχύτατα. Εκτός από τo παιχνίδι, διάβαζα πολύ.

anagnostis2Σ.Δ. Με έβαλε πάντως σε σκέψεις η παρουσίαση του βιβλίου της Σοφίας Νικολαΐδου (Θεσ/νίκη, 1968) "Δικά μας παιδιά" που έχει στο κέντρο τους αναβράζοντες εφήβους.

Να πω κατ'αρχάς ότι της Σοφίας Νικολαΐδου έχω διαβάσει δύο βιβλία, το "Απόψε δεν έχουμε φίλους"(2010) και το "Χορεύουν οι ελέφαντες"(2012). Και τα δύο με κέρδισαν εξ αιτίας του θέματός τους, της στρωτής γραφής τους και της πολύπλευρης ανάπτυξης των χαρακτήρων και των σχέσεων τους.

Το πρώτο έχει να κάνει με ιστορίες εκπαιδευτικών και το δεύτερο με την ιστορία της δολοφονίας ενός Αμερικανού δημοσιογράφου στη Θεσ/νίκη το '47, την καταδίκη ενός αθώου και την έρευνα που κάνει ένας άριστος μαθητής το 2010.

Σάββατο, 11 Μαΐου 2024 20:00

Ο Αλαίν φιλοσοφεί περί αφαλού

Επιλέγων ή Συντάκτης

afalosΉταν Ιούνιος, ο πρώτος ήλιος έβγαινε μέσα από τα σύννεφα, και ο Αλαίν περπατούσε αργά σε ένα παρισινό δρόμο. Παρατηρούσε τα νεαρά κορίτσια, που έδειχναν όλα τον γυμνό αφαλό τους ανάμεσα στο χαμηλοκάβαλο παντελόνι τους και το πολύ κοντό μπλουζάκι.

Είχε μαγνητιστεί, είχε μαγνητιστεί και μαζί μπερδευτεί: θαρρείς και η δύναμη της γοητείας τους δεν ήταν πια συγκεντρωμένη στους μηρούς τους, ούτε στα όπισθιά τους, ούτε στο στήθος τους, αλλά σ'αυτήν τη στρογγυλή τρυπούλα στη μέση του σώματος.

Αυτό τον παρακίνησε να σκεφτεί: Αν ένας άντρας (ή μία εποχή) θεωρεί κέντρο της γυναικείας γοητείας τους μηρούς, πως να περιγράψει κανείς και να ορίσει την ιδιαιτερότητα αυτού του ερωτικού προσανατολισμού; Σκέφτηκε μία πρόχειρη απάντηση:

ets3Νίκος Ξυδάκης. Ήταν μέσα δεκαετίας 1980, στο περίφημο τότε μπαρ «Dada» επί της Εμμ. Μπενάκη, μες στους καπνούς και τις αλκοολικές αναθυμιάσεις, προχωρημένη ώρα, η σάλα ήταν μισοάδεια, οι εναπομείναντες ήταν παραδομένοι στην ημιμέθη και τη νύστα, κανείς δεν έδινε σημασία σε κανέναν. Εγώ παρακολουθούσα εντατικά, αχόρταγα, αδιάκριτα στο παραδίπλα τραπέζι τον ποιητή Νίκο Καρούζο να παλεύει μ’ ένα κομμάτι χαρτί κι ένα στιλό, ανάμεσα σε μια διαλυμένη παρέα νεοτέρων, πυρετικά να γράφει με τσιγάρο στο χέρι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα, και τον είδα κι άλλες φορές αργότερα, αλλά αυτή είναι η εικόνα που έχω συγκρατήσει, η δική μου εικόνα.

Σελίδα 1 από 2