Εν αρχή ην ο Αντώνης.

Μιλάμε για τον Αντώνη, τον πρεσβύτερο γιο του Δημήτρη Κυριακάκη και της δικιάς μας, Δραπετσωνίτισας, Νένας Σιδηροπούλου.

Με τον καιρό κι ο Δημήτρης έγινε δικός μας. Το ύφος του, το ήθος του, το πραγματικό,  ανιδιοτελές του ενδιαφέρον μας έκανε να τον προσθέσουμε στους φίλους μας  χωρίς αναστολές.

Θα μου πείτε ποιόν ενδιαφέρουν όλα αυτά. Εμ πως, να μη ξέρουμε από που εκπορεύεται το φιντανάκι.

Σαν αντίδοτο στη γνωστή αγωνία "να αρέσουμε" αυτό το τόσο αντικαλλιτεχνικό και φθοροποιό αίσθημα, ξανά ανεβάζω - για να το θυμηθώ κι εγώ - κάτι που είχα γράψει τέτοιο καιρό πριν τρία χρόνια.( Αλήθεια έλεγα. Πόσο αλήθεια...)

"Κυριακή, σ'εκκλησία μικρής επαρχιακής πόλης.Ο αλαζονικός εστέτ εαυτός μου πάει ν'αγανακτήσει απ' την ψαλτική κακοτεχνία.