Τη βδομάδα που μας πέρασε το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία υπέρ του χαρακτηρισμού του σταθμού του Ο.Σ.Ε στον Άγιο Διονύση και του υποστέγου του ως μνημείου, καθώς αποτελεί αξιόλογο έργο αρχιτεκτονικής με ιστορική και κοινωνική σημασία, τοπόσημο της πόλης του Πειραιά. Μειοψήφησε ο Νίκος Νικολαΐδης, ο οποίος θεώρησε ότι πρέπει να κηρυχθεί μόνο το κέλυφος του κτιρίου λόγω των πολλών επεμβάσεων ανακαίνισης που έγιναν το 2004.

του Γ.Τσιρίδη. Αυτήν την τελευταία μεγάλη κι ελεύθερη επί του παρόντος έκταση που υπάρχει στον Δ.Πειραιά εκτός απροόπτου θα την ξεκοκαλίσουν τα μεγάλα κεφάλαια. Ποιος το λέει αυτό; Η κοινή λογική. Αν κάποιος ενημερωθεί για τις αλλαγές που προώθησε και προωθεί ο υπουργός ΠΕΚΑ και μεταλλαγμένων κ. Μανιάτης για την περιοχή της Ανάπλασης και τις συνδυάσει με τις κινήσεις του φίλου του πρωθυπουργού κ.Μελισσανίδη, το συμπέρασμα βγαίνει μόνο του. 

Οι πρόσφατες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ανέδειξαν απροκάλυπτα ένα φαινόμενο που στο παρελθόν ήταν εξαίρεση, αλλά αυτήν την περίοδο δείχνει φυσιολογικό. Μιλάμε για την υποταγή της πολιτικής στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Παραδείγματα  πολλά. Αν περιοριστούμε στην περιοχή μας, είναι άραγε τυχαία 

Από την αρχή που είχε ξεκινήσει αυτή η ιστορία με την Ανάπλαση όλοι οι ενδιαφερόμενοι στην Δραπετσώνα, θεσμικοί κι εξωθεσμικοί, ζητούσαν να είναι ο συντελεστής δόμησης σ'αυτήν την περιοχή 0,4. Κι αυτό, όχι γιατί έτσι τους είχε κατέβει στο κεφάλι.