Κινηματογράφος

Κινηματογράφος (124)

kostis-papagiorgisΤον Κωστή Παπαγιώργη ( Νεοχώρι Υπάτης, 1947 – Αθήνα, 2014) τον διαβάσαμε από το πρώτο του βιβλίο ( Περί μέθης, 1990) έως το τελευταίο του (Ο εαυτός, 2016). Διαβάσαμε και πάρα πολλά άρθρα αυτού του εργατικού συνανθρώπου μας που δημοσιευόντουσαν σε εφημερίδες και περιοδικά. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που, όντως μία κινητή βιβλιοθήκη με ένα μυαλό ξουράφι, πέτυχε να μετρήσει και να ξεσκαρτάρει τις γνώσεις του με τα βουητά της παθιασμένης ζωής σ'αυτόν τον τόπο και στην ιστορία του. Που πάει να πει ότι μιλάμε για έναν πνευματικό άνθρωπο. 

Σε πρώτη φάση τα έργα του μας δημιουργούσαν την αίσθηση ότι σιγά σιγά γινόμασταν κι εμείς μικροί σοφοί. Γρήγορα όμως αντιληφθήκαμε ότι επρόκειτο για μία βολική ψευδαίσθηση.

mizuriΣτις Τρεις Πινακίδες έξω από το Έϊμπινγκ, στο Μιζούρι, του Μάρτιν Μακντόνα, σε μια αμερικανική επαρχιακή πόλη, μία μητέρα της οποίας η κόρη βιάστηκε, δολοφονήθηκε και το πτώμα της πυρπολήθηκε, νοικιάζει τρεις πινακίδες πάνω στην τοπική δημόσια οδό, στις οποίες αναρτά γιγαντοαφίσες με επιθετικά μηνύματα κατηγορώντας για αδράνεια τον προοδευτικό σερίφη της πόλης που διευθύνει ένα αστυνομικό τμήμα από ντόπιους ρατσιστές ή απλώς αδιάφορους δημόσιους υπαλλήλους. Σύντομα η πόλη στρέφεται εναντίον της και η βία γεννά βία, κάθε είδους βιαιοπραγίες εκτυλίσσονται με αφορμή αυτό το περιστατικό, μια και η «βαθιά» Αμερική έτσι ξέρει να λύνει τις διαφορές της.

ebbingΤο ότι δίνονται βραβεία σε πολλές δραστηριότητες και έργα του ανθρώπου δεν μπορεί να είναι άσχετο με τη φύση του. Όπως και αυτοί που τα αρνούνται, υποστηρίζοντας πως τα βραβεία διαστρέφουν τη φυσική επίδραση των δημιουργημάτων, δεν γίνεται παρά να έχουν το είναι τους συντονισμένο με την ανθρώπινη φύση. Και οι δύο αυτές πλευρές του ανθρώπου, ανάλογα με την εποχή και την κοινωνία, άλλοτε παίρνουν τα πάνω τους και άλλοτε ωθούνται στην ανυποληψία. 

gkigiermo ntel toroΛες επειδή το έχω ανάγκη να φτιάχνομαι για να μ'αρέσει πολύ "Η μορφή του νερού" του Μεξικανού Γκιγιέρμο ντελ Τόρο; Παίζει επίσης ότι οι άλλες ταινίες του στο τσακ ήταν να με απογειώσουν. Χαλαρά σκεπτόμενος μου φαίνεται ότι ήγγικεν ο καιρός να συναντηθούν στις σκοτεινές αίθουσες τα καλύτερά μας, αυτά δηλαδή που σε φτιάχνουν αλλού να πατάς κι αλλού να βρίσκεσαι.

Αυτή η χαμηλού κόστους ταινία πάει με χίλια για διάφορα  Όσκαρ, παίρνει καλές έως πολύ καλές κριτικές και κόβει αρκετά εισιτήρια σε όλον τον κόσμο. 

Πατώντας  εδώ  θα σας εμφανιστεί μία συνέντευξη που παραχώρησε στην Έρση Δάνου και δημοσιεύτηκε στην ΕτΣ στις 10.2.18 με τον τίτλο «To σινεμά απαιτεί τη σκληράδα μποξέρ και την αγνότητα αγίου».

Κι  εδώ  μία συνέντευξη που παραχώρησε στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο μετά τη βράβευσή του με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας το Σεπτέμβριο του 2017 και δημοσιεύτηκε στη lifo.

Η ταινία θα προβληθεί στις δικές μας οθόνες την Πέμπτη 15.2.18

luckyΕννοείται από καμιά ντουζίνα που είδαμε τον τελευταίο καιρό, σε μια φάση που η τέχνη γενικά δεν κάνει γκελ στη ζωή μας. Να ξεκαθαρίσουμε εδώ πως αν και τον πρώτο ρόλο στο ποιες ταινίες μας αρέσουν και πόσο τον παίζουν τα ομιχλώδη στις καταβολές τους γούστα μας, στους άλλους ρόλους που ακολουθούν κατά πόδας βρίσκουμε τη γενικότερη κατάσταση που βρισκόμαστε, τη διάθεσή μας στις ώρες της προβολής, το με ποιους είδαμε την ταινία και που, όπως και τις προσδοκίες που επιτρέψαμε να έχουμε απ’αυτές. Και αν παραδόξως προκύψουν σκέψεις και κουβέντες μετά, καλοδεχούμενες είναι πάντα.

camera-ziznio1Δυο λόγια για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί Camera Zizanio. Πρόκειται λοιπόν, για μία Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας. Το φεστιβάλ αυτό ξεκίνησε το 2001 σαν μια πρωτοβουλία του ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΠΛΑΝΟΥ στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους

Στην Camera Zizanio παρουσιάζονται και διαγωνίζονται έργα που έχουν δημιουργήσει παιδιά και νέοι έως 20 χρόνων. Εκατοντάδες παιδιά και εκπαιδευτές από την Ελλάδα, την Ευρώπη  αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο συναντώνται κάθε χρόνο στον Πύργο της Ηλείας για να παρουσιάσουν έργα που παρήχθησαν είτε σε κινηματογραφικά εργαστήρια είτε ατομικά, για να ανταλλάξουν ιδέες, να συνεργαστούν και να αναπτύξουν κοινή δράση. 

Σήμερα θεωρείται η μεγαλύτερη Συνάντηση  οπτικοακουστικής δημιουργίας των νέων ανθρώπων στην Ευρώπη. 

elegiaΜετά από 18 χρόνια, oι εργαζόμενοι της εταιρείας Λιπασμάτων της Δραπετσώνας,

επιστρέφουν στον τόπο της εργασίας τους.

Όμως, θα συναντήσουν μόνο τα ερείπια της άλλοτε κραταιής βιομηχανίας,

φέρνοντας στο μυαλό σκληρές και συνάμα ευαίσθητες αναμνήσεις.

Μέσα από το πέρασμα του χρόνου και την συνειδητοποίησή τους, 

προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη

εκείνη την καταστροφική περίοδο για την βιομηχανία,

που έσπρωξε χιλιάδες κόσμο στην ανεργία.

Η ταινία κάνει πρεμιέρα στο cine Αλκυονίς την Παρασκευή 3.11

Πέμπτη, 14 Σεπτεμβρίου 2017 04:27

Όλα όσα θα δούμε φέτος στις Νύχτες Πρεμιέρας, από τη lifo

Επιλέγων ή Συντάκτης

lifo102Καθώς το καλοκαιρινό του «αδερφάκι», το Athens Open Air Film Festival, προσελκύει όλο και περισσότερο κόσμο στις πιο όμορφες γωνιές της Αθήνας που μεταμορφώνονται σε θερινά σινεμά καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας επιστρέφει και φέτος, για 23η χρονιά, στην πιο δύσκολη ίσως χρονική του συγκυρία, από τις 20 Σεπτεμβρίου έως την 1η Οκτωβρίου, στις αίθουσες Δαναός, Ιντεάλ, Odeon Όπερα, καθώς και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Η περσινή υπόσχεση του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή Λουκά Κατσίκα για επιστροφή στο «100% σινεμά» φαίνεται να τηρείται με ένα ζουμερό πρόγραμμα που καλύπτει όλα τα γούστα και διαρθρώνεται στις γνωστές ενότητες του φεστιβάλ. Το ξεφυλλίσαμε πριν από όλους και ξεχωρίσαμε όσα δεν θέλουμε να χάσουμε φέτος. 

jeerryllwisss11Δεν είναι μόνο ότι ποτέ δεν βαρεθήκαμε όταν ήμασταν μικροί τις ταινίες του Τζέρι Λιούις ( Νιού Τζέρσι, 1926 - Λας Βέγκας, 2017), είναι και πως τις φχαριστιόμασταν με ένα ιδιαίτερα χαλαρό τρόπο. Παρόλο που η σχέση με τους ήρωές του ήταν μετέωρη, προέκυπτε μια ουσιαστική σύνδεση με τον κόσμο τους που τον χαλούσαν και τον έφτιαχναν εξ αρχής σε μια άλλη βάση, πιο ευρύχωρη. Το σίγουρο πάντως ήταν πως χαγελούσαμε δίχως να ξεκαρδιζόμασταν και ναι δεν γελούσαμε με τον αθώο τρόπο που μας συνέβαινε αυτό με τις ελληνικές κωμωδίες ή με κάποιες ιταλικές.

Τα βραβεία ΙΡΙΣ είναι τα Ελληνικά Όσκαρ, πάει και τέλειωσε. Τα απονείμει κάθε χρόνο στις αρχές της άνοιξης η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Φέτος όπως και τα προηγούμενα επτά χρόνια η τελετή έγινε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Πριν πάμε στα βραβεία, όπου φέτος για πρώτη φορά απονεμήθηκε και βραβείο σε ξένη ταινία, να τονίσουμε πως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν Κρατικά Κέντρα Κινηματογράφου, όπως κι εμείς, αυτά ανήκουν στο υπουργείο Πολιτισμού της κάθε χώρας, όπως και σ'εμάς δηλαδή και όπως είναι και λογικό. Ας το θυμόμαστε αυτό διότι εδώ είναι Ελλάδα και όλα είναι δυνατόν να συμβούν. Εδώ κόψανε εν μία νυχτί εκείνο το 1,5% των καναλιών, το μόνο που υπήρχε για να χρηματοδοτεί ταινίες, σε άλλα θεσμικά θα κωλώσουν;