Κινηματογράφος (124)
Καλή επιλογή είναι το «Digger» του Τζ. Γρηγοράκη, η ελληνική πρόταση για τα 94α Όσκαρ
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Δεν μπορώ να εξηγήσω πως έτυχε φέτος το καλοκαίρι και είδα έξι ελληνικές ταινίες, όσες συνολικά έχω δει τα έξι τελευταία χρόνια. Είδα λοιπόν σε σινεμά τις "Ο Ράφτης" της Σόνιας Λίζας Κέντερμαν, "Digger" του Τζώρτζη Γρηγοράκη, "Monday" του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, "Το Σωσίβιο" του Γιάννη Παναγιωταράκου και σε πλατφόρμες τις "Μήλα" του Χρήστου Νίκου και "Το Πρόστιμο" του Φωκίωνα Μπόγρη.
Από τα ωραία του καλοκαιριού ήταν πως και οι έξι αυτές ταινίες που έχουν καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο μου άρεσαν κι αυτό ήταν μία ευχάριστη έκπληξη για μένα. Η ταινία όμως που με έβαλε για τα καλά στο κόλπο της, που με άγγιξε από κάθε πλευρά και που κάποια στιγμή θα την ξαναδώ είναι το Digger, παρόλο που δεν ήρθα κοντά με κανέναν από τους ήρωες της, ή, να το πω καλύτερα, ήρθα εξ ίσου με όλους κι αυτό είναι ένα από τα δυνατά της σημεία. Μια ταινία που η μορφή της, το στυλ της και το θέμα της ήρθαν και έδεσαν έτσι ώστε στο τέλος βγήκα από το σινεμά με μια ευχάριστη επίγευση σε όλο το σώμα μου και με διεγερμένο τον ψυχονοητικό κόσμο που διαθέτω.
Στην πρεμιέρα του "Δώρα" (Μετά από κάμποσες παλινωδίες, αποφάσισα να μην μη το ξαναπώ "Μελίνα"), βρέθηκα μ' ένα τσούρμο κορίτσια δίπλα μου. Όμορφα κορίτσια! Πίσω μου, μπρος μου, αριστερά μου. Ανάμεσα τους η Βαρβάρα, η Φωτεινή, η Θένα, η Φραντζέσκα.
Είπα, πρώτη ταινία του φετινού καλοκαιριού είναι, πάμε να δούμε ένα φιλμάκι. 'Οτι και να 'ναι.
Εκεί την πάτησα.
Με το που άρχισε να παίζει η ταινία, αντί για έργο τα μάτια μου έβλεπαν ένα ποταμάκι. Γεμάτο με λάγαρο, πεντακάθαρο, αμόλυντο, λυτρωτικό νεράκι. Που άρχισε να περιδιαβαίνει τις πλαγιές του Πηλίου.
Στα 93α βραβεία Όσκαρ ξεχώρισε η χαμηλών τόνων Nomadland, εγώ όμως ψηφίζω το Mank
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Η 93η απονομή των Όσκαρ έκανε φέτος την εξαίρεση σε σχέση με άλλες πρωτοκλασάτες τελετές βραβείων, καθώς πραγματοποιήθηκε εν πολλοίς δια ζώσης εφαρμόζοντας ένα αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο, το οποίο μεταξύ άλλων έθετε ως προϋπόθεση συμμετοχής το μίνιμουμ δύο αρνητικών τεστ κορονοϊού. Κατά τα άλλα, όσοι δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στις ΗΠΑ, συνδέθηκαν δορυφορικά με το Λος Άντζελες, εκπέμποντας από το Λονδίνο μέχρι τη Σεούλ, όπου βρισκόταν ο περσινός πολυνίκης Μπονγκ Τζουν-χο («Παράσιτα»).
Αθηνόραμα: Οι 50 καλύτερες σκηνές στην ιστορία του ελληνικού σινεμά, θέσεις 10-1
Επιλέγων ή Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
Η κορυφαία δεκάδα της αντίστροφης μέτρησης συνοψίζει εν πολλοίς τα πάθη του ελληνικού κινηματογράφου. Την πολιτική αντιπαράθεση, τις ανεπούλωτες πληγές, το λυρισμό μιας βραδιάς στα μπουζούκια, την εξιλέωση μέσω του γέλιου. Τους έρωτες που έσμιξαν κι εκείνους που έμειναν ανεκπλήρωτοι. Συγκεντρώνει εικόνες κινηματογραφικής ποίησης και πράξεις που καρφώθηκαν στο θυμικό της ντόπιας κουλτούρας. Αυτές, λοιπόν, είναι οι 10 σπουδαιότερες σκηνές του ελληνικού σινεμά.
Τιμώντας τον Βαλεντίνο, οι 20 πιο ερωτικές ταινίες όλων των εποχών
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ . Από τις 20 ταινίες που παρουσιάζουν στο Αθηνόραμα ως τις πιο "ερωτικές ταινίες όλων των εποχών" (τι υπερβολικός τίτλος) οι Γιάγκος Αντίοχος - Χρήστος Μήτσης και που όλες μου άρεσαν (εκτός από το Nymphomaniac που δεν την έχω δει ακόμα) ξεχωρίζω αυτές που για διαφορετικούς συνειδητούς και ασυνείδητους λόγους μου έφτιαξαν κάποιες απρόσμενες διαθέσεις, απ'αυτές που όταν βγαίνεις από το σινεμά αλλού πατάς κι αλλού βρίσκεσαι. Οι ταινίες λοιπόν αυτές είναι οι Betty Blue, Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι, Προσοχή πόθος, Έξαψη και Η ζωή της Αντέλ. Να προσθέσω επίσης στην λίστα των 20 την ταινία του Αλέξη Δαμιανού "Ευδοκία"(1971) απ'όπου και η φωτό, που με είχε ξετρελάνει και την ταινία του Φρανσουά Τρυφώ "Η γυναίκα της διπλανής πόρτας" (1981) που είχα "ταυτιστεί" και με τους δύο πρωταγωνιστές. Προφανώς θα υπάρχουν κι άλλες, αλλά δεν έχω οργανωμένο αρχείο παρά μόνο την συναισθηματική μνήμη, που όπως και να το κάνουμε όσο περνούν τα χρόνια ευτυχώς και δυστυχώς αδυνατίζει.
Οι 100 καλύτερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, ανά δεκάδα, για τους φίλους του σινεμά
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Το περιοδικό ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ ανάρτησε 10 άρθρα με τις 100 καλύτερες κατά την γνώμη των συντακτών του σκηνές από τις ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Ανεξάρτητες, οι σκηνές μιας ταινίας μοιάζουν με τα τραγούδια ενός δίσκου που καρφώνονται στο μυαλό κι αποκτούν δική τους ζωή. Συχνά ξεπερνούν τη φήμη της ίδιας της ταινίας, άλλοτε τη «βαφτίζουν», ενώ σχεδόν πάντα μια σκηνή είναι αρκετή για να αποκρυσταλλωθεί το πνεύμα μιας ιστορίας. Η επιλογή των καλύτερων σκηνών από τη δημιουργία του σινεμά, είναι μια απόπειρα συμπύκνωσης εκείνων των στιγμών που ένα φιλμ άφησε το στίγμα του στη μεγάλη οθόνη και πέρασε για πάντα στο συλλογικό ασυνείδητο. Οι εικόνες που έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας, οι διάλογοι που πέρασαν στο καθημερινό λεξιλόγιο, οι ερμηνείες που κοπιάραμε, οι σκηνοθετικές επιλογές που διεύρυναν τα όρια του κινηματογράφου, αλλά και οι καταδιώξεις που φόρτισαν με αδρεναλίνη τις σκοτεινές αίθουσες. Αυτές, λοιπόν, είναι οι 100 σκηνές που σμίλεψαν το σινεμά όπως το ξέρουμε σήμερα.
Δυο τρία πράματα για τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ που σήμερα έκλεισε τα 90. Για ποιον;
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Αν παραδόξως ψάχνετε στο google πληροφορίες για τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ είναι πολύ πιθανόν να σας εμφανιστούν άρθρα που ισχυρίζονται ότι πέθανε τον Δεκέμβριο του '18. Καραμπινάτο fake news δίχως να είναι φανερός ο λόγος που φτιάχτηκε και που αν τα διάβασε ο "νεκρός" είμαι σίγουρος ότι θα του γέννησαν χίλιες δυο αναστάσιμες σκέψεις. Γκοντάρ λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που γεννήθηκε σαν σήμερα 3 Δεκεμβρίου στο Παρίσι το 1930 και θα πρέπει να είναι ο μόνος από τη Νουβέλ Βαγκ (μια ομάδα κινηματογραφιστών που υπήρξαν κριτικοί στο περιοδικό Καγιέ ντε σινεμά) που ζει ακόμα κάπου στη Γενεύη. Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Ένας Γαλλοελβετός σκηνοθέτης που η πρώτη του ταινία "Με κομμένη την ανάσα" (1960) έφερε τα πάνω κάτω στον κινηματογράφο.
Στους "Άγιους των σκουπιδιών" του Ν.Δροσάκη πρωταγωνιστεί ο δικός μας Γιάννης Κυπαρίσσης
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
"Oι άγιοι των σκουπιδιών" (The garbage saints) ξεκινούν την πορεία τους Η Μίλντρεντ εκεί στο Μιζούρι με τις τρεις πινακίδες ψήφισε Τραμπ
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να ετοιμάζεται να εγκαταλείψει σιγά σιγά τον Λευκό Οίκο –όταν αποφασίσει να δεχτεί το αποτέλεσμα των εκλογών–, ωστόσο το κομμάτι εκείνο της Αμερικής που τον ψήφισε παραμένει ασφαλώς στη θέση του. Ισως μάλιστα και να ενισχύθηκε στο μεταξύ, εάν συνυπολογίσει κανείς πως ο απερχόμενος πρόεδρος συγκέντρωσε σχεδόν 9 εκατ. ψήφους παραπάνω από ό,τι το 2016. Αυτά τα τέσσερα χρόνια ήταν αρκετές οι κινηματογραφικές ταινίες οι οποίες αποτέλεσαν αντίδραση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε όσα πρέσβευσε ο ανοικονόμητος Τραμπ, ιδιαίτερα πάνω σε θέματα φυλετικών και άλλων διακρίσεων. Από την άλλη, υπήρξαν κι εκείνα τα φιλμ τα οποία αντί να καταδικάσουν απλώς, προσπάθησαν να κατανοήσουν το φαινόμενο, ρίχνοντας μια ματιά στην πίσω αυλή της Αμερικής, η οποία εκτός από τα γνωστά γκέτο περιλαμβάνει και λευκούς πληθυσμούς που νιώθουν ξεχασμένοι από μια υπεροπτική κεντρική εξουσία.
Απονεμήθηκαν τα κινηματογραφικά βραβεία Ίρις - Καλύτερη ταινία η "Ευτυχία" του Άγγελου Φραντζή
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ομάδα διαχείρισης
Ήταν η ελληνική ταινία-φαινόμενο της χρονιάς, με περισσότερα από 600.000 εισιτήρια συνολικά, κι όπως ήταν φυσικό κυριάρχησε στα 11α βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Ο λόγος βεβαίως για την «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή, η οποία αναδείχθηκε καλύτερη ταινία ενώ συνολικά απέσπασε 8 βραβεία Ίρις, από τα 13 που διεκδικούσε. Συγκεκριμένα, η «Ευτυχία» επικράτησε στις τεχνικές κατηγορίες (μακιγιάζ, ήχος, ενδυματολογία, σκηνογραφία), με τους Κάτια Γκουλιώνη, Πυγμαλίων Δαδακαρίδη και Θάνο Τοκάκη να βραβεύονται για τις ερμηνείες τους (β' γυναικείος, α' και β' ανδρικός ρόλος αντίστοιχα). Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η οποία μοιράστηκε το χαρακτήρα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου στην ταινία με την Γκουλιώνη, ήταν η μοναδική από τους υποψήφιους του cast που δεν απέσπασε βραβείο στις ερμηνευτικές κατηγορίες.