Κινηματογράφος (124)
Στην ταινία "Poor Things" του Γιώργου Λάνθιμου απονεμήθηκε ο Χρυσός Λέοντας του 80ου φεστιβάλ Βενετίας + ένα σταγονίσιο σχόλιο
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ. Μέσα σε όλα αυτά τα μαύρα κι άραχνα που μας συμβαίνουν αυτές τις μέρες, και παρόλο που τις βραβεύσεις γενικώς τις αντιμετωπίζουμε με ένα σκεπτικισμό, εν τούτοις μια τόση δα χαρά την πήραμε από τη βράβευση της ταινίας του σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου. Πρόκειται για μία από εκείνες τις περιπτώσεις που αποδεικνύουν πως αρκετοί Έλληνες καταφέρνουν με σκληρή δουλειά να τα πάνε καλά και να ξεχωρίσουν εκεί στα ξένα που ο πήχης είναι ανεβασμένος. Η βράβευσή του αυτή δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα μας αρέσει η ταινία του, αλλά μακάρι να συμβεί. Το λέμε αυτό διότι οι προηγούμενες μας άρεσαν αλλά δεν μας ξετρέλαναν, δεν μας προκάλεσαν μία ευφορία.
Την ταινία "Οπενχάιμερ", παρότι υπήρξε μία ενδιαφέρουσα εμπειρία, δεν υπάρχει περίπτωση να την ξαναδώ
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Με τα χρόνια κατέληξα στο ότι το κύριο χαρακτηριστικό της τέχνης, που την κάνει διακριτή από άλλες δημιουργικές δραστηριότητες των ανθρώπων, είναι το ζευγάρι "τι λες και πως το λες".
Με τα χρόνια πάλι έχω φτάσει σε μία κατάσταση όπου νιώθω την ανάγκη να βγάζω το καπέλο σε έργα τέχνης όταν αυτά μου προκαλούν και λόγω του θέματος και λόγω της αισθητικής τους, μία πνευματική σε συνδυασμό με μία συναισθηματική, διέγερση. Όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει από ταινίες, τότε βγαίνοντας από το σινεμά είμαι για λίγο χρόνο εγώ ως ένας άλλος που πετάει κάπου αλλού. Και πάντα τέτοιες ταινίες μου γεννούν την επιθυμία κάποια στιγμή να τις ξαναδώ και συνήθως τις ξαναβλέπω, τώρα μάλιστα που διάφορες πλατφόρμες το επιτρέπουν. Το ωραίο είναι ότι τις περισσότερες φορές μου αρέσουν όσο μου άρεσαν την πρώτη φορά που τις είδα και το ακόμα πιο ωραίο είναι ότι υπήρξαν και ταινίες που μου άρεσαν πιο πολύ τη δεύτερη φορά.
Λίγα στοιχεία από την πολυτάραχη ζωή του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ που βοηθάνε αν τα γνωρίζουμε πριν δούμε την ομώνυμη ταινία;
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Η ζωή και τα έργα του αποκαλούμενου "πατέρα της ατομικής βόμβας" Τζούλιους Ρόμπερτ Οπενχάιμερ (Νέα Υόρξη,1904 - Πρίνστον, Νιου Τζέρσι, 1967) είναι το θέμα της νέας ταινίας του Κρίστοφερ Νόλαν, που ξεκινά τις προβολές στις ελληνικές αίθουσες στις 24 Αυγούστου. Η ταινία του Νόλαν με την Barbie είναι οι δύο ταινίες που σημείωσαν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στις Η.Π.Α μες το καλοκαίρι. Την ταινία κάποια στιγμή θα τη δω και για το θέμα της και για το ότι την έχει σκηνοθετήσει ο Κρίστοφερ Νόλαν. Ότι ακολουθεί είναι κάποιες πληροφορίες από το βίο του Οπενχάιμερ και από ανθρώπους που είδαν την ταινία.
10 στα 14 βραβεία ΙΡΙΣ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στην ταινία "Πίσω από τις θημωνιές"
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Η καλή είδηση της ημέρας που μια χαρά μας έφερε κι αυτό γιατί όταν είδαμε την καλαίσθητη αυτή ταινία της Ασημίνας Προέδρου τον χειμώνα στο Σινεάκ, παρόλο που "στεναχωριόμασταν" όσο τη βλέπαμε εν τέλει μας άρεσε κι αυτό για ελληνική ταινία δεν είναι κάτι συνηθισμένο για μας. Μας άρεσε διότι κατάφερε να μας πάει απαλά στη θέση μιας οικογένειας καθημερινών ανθρώπων κοντά στα βόρεια σύνορα την εποχή με τους πολλούς μετανάστες ταυτόχρονα όμως μας κράτησε και σε μία απόσταση ασφαλείας. Και το πετυχαίνει αυτό μέσα από την εξιστόρηση των συγκρούσεων αναδεικνύοντας την οπτική του κάθε μέλους της οικογένειας. Συγκρούσεις και ανάμεσά τους και με τους συγχωριανούς τους που ξεκινούσαν για τον άρτον ημών τον επιούσιον και έφταναν ως την πολιτική και ηθική διάσταση των γεγονότων. Παρόλο λοιπόν που σχεδόν όλα στην εξέλιξη της ιστορίας ήταν αναμενόμενα εν τούτοις το ωραίο ήταν ότι κατάφερε και μας κράτησε το ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί όλα ήταν δοσμένα με ένα καλό ρυθμό και με μια σύγχρονη γραφή με μια ευρηματική κίνηση της κάμερας και ένα έξυπνο μοντάζ όχι όμως εις βάρος της ουσίας της, δηλαδή της ψυχής της.
Τον λένε Γιώργο Δατσέρη, 27 χρονών, από το Λασίθι, δάσκαλος και δότης μυελού οστών
Επιλέγων ή Συντάκτης Μανώλης Ροσμαράκης
"Τον λενε Γιώργο Δατσέρη, 27 χρονών, από το Λασίθι, παιδαγωγός σε δημοτικό σχολείο στον ορεινό Μυλοπόταμο.Πριν εξι χρονια, όντας φοιτητής Ρεθύμνης, μπαίνοντας στο αμφιθέατρο, τον σταματάει μια συμφοιτήτρια του να γίνει δότης μυελού των οστών.
Ποτέ δεν ημουν φυγόμαχος κ λιγόψυχος, όμως για κπ δευτερόλεπτα σάστισα. Μου είπαν ότι μπορώ να αρνηθώ να δώσω μόσχευμα αλλα δεν υπήρχε περίπτωση να κόψω τα φτερά ελπίδας στον συνάνθρωπο μου που μολις είχε ενημερωθεί για την αιματολογική μας "συγγένεια". "Ταινίες Τσέπης": Έχεις κινητό; Γύρισε ταινία!
Επιλέγων ή Συντάκτης Μανώλης Ροσμαράκης
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος. Ένας νέος κινηματογραφικός διαγωνισμός προσκαλεί το κοινό να φτιάξει τα δικά του αυτοσχέδια φιλμ και να κερδίσει μοναδικά δώρα.
Με τον τίτλο "Ταινίες Τσέπης" συστήνεται στην Αθήνα ένας νέος κινηματογραφικός διαγωνισμός, ο οποίος προτρέπει το κοινό να λάβει μέρος χρησιμοποιώντας απλώς το κινητό του.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το δελτίο τύπου, σκοπός του διαγωνισμού είναι "να πυροδοτήσει νέες μικρές αφηγήσεις και να προκαλέσει μια σπίθα για εκφραστική διέξοδο και καλλιτεχνική δημιουργία". Οι συμμετέχοντες καλούνται να γυρίσουν ταινίες διάρκειας 2-6' σε οριζόντιο φορμάτ χρησιμοποιώντας αποκλειστικά κινητό τηλέφωνο, χωρίς μουσική και σε οποιοδήποτε είδος επιθυμούν (μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, οπτικό δοκίμιο). Επίσης, πρέπει να αφορούν τη θεματική "Σάββατο βράδυ". Η προθεσμία υποβολής ταινιών στη διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. είναι έως τις 30/4
Κάτω στον Πειραιά στη μεγάλη οθόνη, δύο ξεχωριστές ταινίες, "Τα Πνεύματα του Ινισέριν" στο Ζέα, και ΤΑΡ στο Σινεάκ, ααα βάλτε έξτρα και μία ελληνική παρακαλώ
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Δύο σινεμά λειτουργούν και φέτος στον Πειραιά, το δημοτικό Σινεάκ και το "τσέπης" Ζέα. Και άλλα δυο στο Ρέντη, το δημοτικό Όνειρο και το Village με τις 20 αίθουσες. Σύνολο τέσσερα. Άραγε ήταν καλύτερα όταν πριν δεκαετίες λειτουργούσαν σε όλους τους δήμους του Πειραιά σαράντα τέσσερα; Εμένα πάντως αυτή η μαζική συμμετοχή του κοινού, αυτών των γνωστών αγνώστων της περιοχής μου, με ανέβαζε όταν ήμουν μικρός σχεδόν εξ ίσου με τα έργα που βλέπαμε. Το παράδοξο όμως, που το σκέφτηκα πολλά χρόνια αργότερα, ήταν πως οι ταινίες ήταν για μένα πιο πολύ απ'όλα ένα μέσον για να δραπετεύω γλυκά από τον κόσμο, δηλαδή από όλους αυτούς; Κι αυτός ίσως να'ταν ο λόγος που παραδινόμουνα στη μαγεία τους μέσα στις σκοτεινές αίθουσες εκεί όπου ονειρευόμουνα με ανοιχτά μάτια και αισθανόμουνα τις ανάσες των διπλανών μου.
Κι όμως η ταινία TAR αφορά όλους εκείνους που έστω και για μια στιγμή κυνήγησαν την τελειότητα αλλά κι εκείνους που έρχονται σ'επαφή μαζί τους
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Μια ευφορία ένοιωθα τα 158' που έβλεπα την ταινία ΤΑΡ ( υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ταινίας 2023) του Τόντ Φίλντ (υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας και πρωτότυπου σεναρίου) με την Κέιτ Μπλάνσετ (υποψήφια για Όσκαρ α' γυναικείου ρόλου) και της Μόνικα Γουίλι (υποψήφια για Όσκαρ μοντάζ).
Οι περισσότερες από τις ταινίες που μου άρεσαν πολύ, θυμάμαι ότι και συναισθηματικά με είχαν αγγίξει και βγαίνοντας από το σινεμά ήμουν για λίγο σε έναν άλλο κόσμο, κάτι που μ'αυτήν την ταινία δεν μου συνέβη. Παρόλα αυτά η ΤΑΡ με έβαλε για τα καλά στο κόλπο της και αν κάτι μπόρεσα να εντοπίσω, είναι πως μια, ας πούμε πνευματική διέγερση, με ηλέκτριζε. Υποθέτω ότι αυτή την προκάλεσε η περίτεχνη κινηματογράφηση της παθιασμένης αναζήτησης της τελειότητας που κυνηγά μέσα σε ένα μίζερο περίγυρο η πολυβραβευμένη μαέστρος Ταρ.
Το «Aftersun» στέκεται «στο ακίνητο σημείο του κόσμου που γυρίζει»
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Δημήτρης Πολιτάκης. Πέρα από τις υποψηφιότητες, τα βραβεία και τους διθυράμβους, η επιτυχία της ταινίας της Σάρλοτ Γουέλς στις δοκιμαζόμενες ελληνικές αίθουσες οφείλεται σε μια διαρκή μετάδοση ενθουσιασμού και συγκίνησης από στόμα σε στόμα.
ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ αισιόδοξα μηνύματα του τελευταίου καιρού –για το σινεμά, για την αίθουσα, για τις ευαισθησίες του κοινού– είναι η επιτυχία της ταινίας Aftersun που βγήκε στους κινηματογράφους λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και συνεχίζει ακάθεκτη την πορεία της, ενισχυμένη και από την υποψηφιότητα του ενός εκ των δύο πρωταγωνιστών της, του Πολ Μεσκάλ, για Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου.
Η Ασημίνα Προέδρου με την βραβευμένη ταινία της "Πίσω από τις θυμωνιές" προσπαθεί να δει τι καλό υπάρχει μέσα στη μαυρίλα
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ. Η ταινία συμμετείχε στο 63ο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης, όπου βραβεύτηκε με έξι βραβεία, ένα από τα οποία είναι της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI) με το σκεπτικό "Για την επιδεξιότητα με την οποία ενσωματώνει όλα τα στοιχεία της φύσης και του πολιτισμού σε μια πολυεπίπεδη αφήγηση πάνω στην κοινωνική υποκρισία και την παρακμή του ατόμου σε εποχές ανθρωπιστικής κρίσης".
Είναι μία Ελληνική -Γερμανική και Βόρειο Μακεδονική παραγωγή που γυρίστηκε στη λίμνη Δοϊράνη στο Κικλίς από την 41χρονη Ασημίνα Προέδρου. Το ενδιαφέρον θέμα, αυτά που λέει σ'αυτή τη συνέντευξη, η χαρμόσυνη φωτεινότητα που εκπέμπει και το ονοματεπώνυμο της σκηνοθέτριας, μου έκαναν ένα κλικ για να πάω να τη δω.