Γι'αυτούς που τον έχουν ακροασθεί, όλα του προγράμματος που έκανε, τραγούδια και παρλάτες, φαντάζομαι ότι θα τους ήταν γνωστά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Παρόλο λοιπόν, που φοβόμουν ότι γρήγορα θα βαρεθώ και εξ αιτίας του ότι έπαιζε δίχως κοινό, καταφέραμε στο τέλος να μου αρέσει. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι ένιωσα μια γλυκειά ζεστασιά, απ'αυτές που σε κάνουν να νομίζεις ότι όλα μέσα σου και γύρω σου είναι ωραία, αλλά και να μην είναι, μπορούν και να γίνουν. Κι ένας λόγος είναι πως η ομορφιά, η καλοσύνη, το δίκαιο και η ελευθερία παίζουν μέσα μας ως δυνατότητες. Αυτήν την εκδοχή του κόσμου, ως κάτι που μπορεί να τον μεταμορφώσουμε σε κάτι καλύτερο για τον άνθρωπο, σου μετάγγισαν τα τραγούδια. Ναι εννοείται, συν του αγαπητού λοξία τα ροκανίδια του μυαλού μου από τη δεκαετία του '70.