Ο Ινδός έχει μια μούρλα με τα πολιτιστικά και τρεις τέσσερις μέρες τριγυρνάτε στο κέντρο της Αθήνας. Μουσεία και Ακρόπολη, Θησείο και Μοναστηράκι, μπαράκια και ταβέρνες, βόλτες και καφέδες, τα γνωστά. Ο Ινδός ξετρελαμένος. Του αρέσουν όλα και το δείχνει. Κι εσύ, μέσα σ’αυτό το υπέροχο φως, του αρέσεις ακόμα πιο πολύ.

Και μετά; Μετά σκέφτηκες να του γνωρίσεις τη γειτονιά σου, τη Δραπετσώνα, τον Πειραιά. Κι έτσι αρχίσατε τις βόλτες μέσα στο λιμάνι – άπαιχτο, ιδιαίτερα τα καλοκαιρινά βράδια -  και στο Πασαλιμάνι, που σ’αρέσει πιο πολύ από τη βαβούρα στο Τουρκολίμανο όπου ψαρεύουν τουρίστες και λιγότερο από την Πειραϊκή που στα βράχια της κοιμάται πάντα ο Στέλιος ο μπεκρής. Μετά πήγατε περπατώντας στην Καστέλα και χαζέψατε τη Μανούσου Κούνδουρου, ανεβήκατε στον Προφήτη Ηλία όπου ψηλά αρμενίσατε στα υπέροχα γαλάζια τ'ουρανού της Αττικής και του Σαρωνικού. Και τ’απογεύματα κάνατε βόλτες στις προσφυγικές στη Δραπετσώνα, του είπες ιστορίες από τις παράγκες σαν παραμύθια όπως τις έλεγε η γιαγιά σου και τον πήγες στην άκρη της πόλης, στον γκρεμό με την ωραία θέα στο λιμάνι, μετά στα χωράφια και στα φουγάρα της Ανάπλασης, κι ένα απομεσήμερο στο φαράγγι του τρένου στον Αγ.Διονύση. Και λίγο πιο εκεί, πήγατε εκεί που τώρα είναι το τίποτα αλλά παλιά το λέγανε Βούρλα, όπου πριν τον πόλεμο μένανε οι πουτάνες και γύρω γύρω αλώνιζαν οι ημιπαράνομοι ρεμπέτες και μετά έκτισαν φυλακή, που στα κελιά της, μετά τον εμφύλιο, ήταν αρκετοί αριστεροί, τώρα, όλων αυτών που έζησαν και πέρασαν από εκεί, τι να κάνουν τα εγγόνια τους, ψιθύρισες.

Τον πήγες και σε κάποια σημεία, τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά για σένα έχουν μια ξεχωριστή σημασία, γιατί όταν ήσουν μικρή κάτι είχε συμβεί εκεί που είχε γράψει εντός σου. Και του εξιστορείς διάφορα, ακόμα και ιστοριούλες για κάποιους γνωστούς που τυχαίνει να τους συναντάτε στους δρόμους και είναι σαν να ανακαλύπτεις ξανά τον τόπο σου και τον εαυτό σου. Του λες όλα όσα περνάνε από το μυαλό σου και σ’ακούει σαν μαγεμένος. Κάπως έτσι και δίχως να το καταλάβει έγνεθε το αόρατο εκείνο νήμα που θα την έδενε μ'αυτόν τον τόπο. Α,τον πήγες και στο Κερατσίνι στη ΔΕΗ, όπου η μάχη της Ηλεκτρικής και τότε με μιας ξεπήδησαν οι ιστορίες της κατοχής με τον κατακτητή και τους νεκρούς στους δρόμους, όλα όπως στα είχε πει ο παππού σου και μετά κατεβήκατε για ούζα δίπλα στο λιμανάκι. Ήταν φανερό επίσης πως του Ινδού του άρεσαν πολύ και τα φαγητά της μάνα σου και τα δυο τρία καλά, ωραία και φτηνά ταβερνάκια της περιοχής, που πήγατε με φίλους. Όταν φεύγατε ο Ινδός κατενθουσιασμένος είπε στους δικού σου, αφού τους ευχαρίστησε, πως όλα ήταν πολύ ωραία και ότι σύντομα θα ξανάρθετε και θα το πει σε όλους τους φίλους του και τους συμφοιτητές του. 

Κάπως έτσι θα πρέπει να ήρθε η ιδέα στον  κ.Αλέξανδρος Τρίμης, τότε που είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά το όνειρό του για μια καριέρα στη περιβόητη Σίλικον Βάλεϊ. Και εξαιτίας αυτής της ιδέας που την ξεκίνησε στο Σαν Φρανσίσκο, κάποια στιγμή επέστρεψε στην Ελλάδα. Πίστευε και πιστεύει πως όταν κάνεις κάτι δημιουργικό, οι ευκαιρίες που σου χαρίζει η χώρα σου είναι πολλές. Αισιόδοξη οπτική μιας και οι περισσότερες μαρτυρίες ξένων και ντόπιων επενδυτών που θέλουν να κάνουν μπίζνες στην χώρα μας συγκλίνουν στην ερώτηση «που πήγα κι έμπλεξα ο ηλίθιος;».

Αυτό λοιπόν, που σκέφτηκε ο κ.Τρίμης ήταν το ολοφάνερο. Πως δηλαδή, αυτοί που ζουν και κυκλοφορούν σε ένα τόπο, μπορεί να βοηθήσουν ταξιδιώτες πολύ πιο ουσιαστικά από τις υπηρεσίες που προσφέρουν τα διάφορα γραφεία τουρισμού. Σε όλες τις πόλεις του κόσμου και σε όλες τις γειτονιές οι ντόπιοι είναι εκείνοι που μπορούν να προσφέρουν πληροφορίες για τη γνωριμία με την αθέατη πλευρά της πόλης, με κάτι που αυτήν την περίοδο φτιάχνετε και είναι πιο αυθεντικό. Σκεφτείτε πως σχεδόν κανένα γραφείο ταξιδιών δεν έχει στο πρόγραμμά του μια βόλτα στα Εξάρχεια ή στην Κηφισιά, στην Πάρνηθα, ή στην Πειραϊκή. Έτσι ο κ.Τρίμης δημιούργησε μία ομάδα που έφτιαξε το πρόγραμμα dopios.com και που σκοπό έχει να βρει οδηγούς που θα συνοδεύουν τους τουρίστες σε μέρη που δεν πρόκειται να τους πάει ποτέ κάποιο γραφείο. Μέχρι στιγμής το πρόγραμμα αυτό πάει καλά. Διότι, όπως πιστεύει ο κ.Τρίμης, έχουμε μέσα μας το εμπόριο, έχουμε ένα καλό γούστο σε σχέση με τα στέκια και τις γωνιές της πόλης κι έχουμε μια έντονη διάθεση να γνωρίσουμε στους ξένους τον τόπο μας.

Σ’αυτήν την ιστοσελίδα, από τότε που άνοιξε μέχρι τώρα έχουν εγγραφεί 750 Αθηναίοι/Πειραιώτες. Υπάρχουν πάνω από 300 κατηγοριοποιημένες δραστηριότητες που η κάθε μία έχει ξεχωριστή τιμή. Άλλη για μέρη με τοπικές λιχουδιές, άλλη για μπαρότσαρκα, άλλη για ένα οικογενειακό δείπνο κι άλλη για ένα ανοιχτό ημερήσιο πρόγραμμα. Μπαίνοντας κάποιος στην ιστοσελίδα αυτή και δημιουργώντας ένα προσωπικό προφίλ, μετά περιμένει τους τουρίστες που θα τον διαλέξουν. Επί του παρόντος η Αθήνα,το Ηράκλειο και τα Χανιά είναι οι πόλεις που υπάρχουν στο dopios.com και σύντομα έχει σειρά η Θεσ/νίκη και μετά σιγά σιγά θ’ακολουθήσουν όλες οι ελληνικές πόλεις. Αν έχετε τη διάθεση, το χρόνο και μία πρόταση, τότε είναι μία ευκαιρία, που τουλάχιστον μπορεί να σας αποφέρει στην αρχή ένα καλό χαρτζιλίκι, αλλά και περαιτέρω γνώσεις και γνωριμίες όπως κι εμπειρίες που ίσως σας βοηθήσουν να φτιάξετε στο μέλλον καλύτερες προτάσεις. Φαίνεται να είναι από εκείνες τις ιδέες που ανοίγεις μια χαραμάδα και αν το δουλέψεις καλά το θέμα, που ξέρεις, ίσως σου προκύψει μεγάλη πόρτα.