Στον ξύπνιο της οι μεγάλοι έχουν μένει πανί με πανί από απαντήσεις στις ερωτήσεις των νέων. Οι οποίοι είτε κρυφά είτε φανερά έχουν πάρει ανάποδες. Μόνο που δεν ξέρουν τι να κάνουν. Λύσεις προσωπικές ψύλλοι στ'άχυρα, όσο για τις συλλογικές ....στην καλύτερη περίπτωση είναι αμυντικού χαρακτήρα. Τρέχουν με χίλια οι νέοι μας, αλλά επί τόπου. Λαχανιάζουν μα όλα τριγύρω τα ίδια μένουν, αν δεν χειροτερεύουν κιόλας. Όπως κι όλη η κοινωνίας εξάλλου. Που εκεί που νομίζει πως λύνει ένα πρόβλημα τις προκύπτουν άλλα δύο από το πουθενά. Βαρβάτα και στην μούρη.
Το τελευταίο συμβάν που έδωσε τροφή για το κοντό του καθενός και το μακρύ του, συνέβη ανάμεσα σ'αυτούς που είναι στα μεσαία ράφια. Που; Στο ΤΕΙ Πάτρας. Οι κόντρες διεξήχθησαν ανάμεσα σε καθηγητές και φοιτητές. Με διαξιφισμούς, καταλήψεις, αποκλεισμούς, ομηρίες κλπ. Παρεπόμενα του ράβε ξήλωνε σχεδίου ΑΘΗΝΑ. Που ουδεμία σχέση με αυτό που εκπροσωπούσε η αρχαία θεά.
Από αυτήν την διαμάχη φοιτητών και καθηγητών πήρε φόρα ο Τσαγκαρουσιάνος της lifo και έγραψε το άρθρο που το προσυπογράφουμε. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ . Το έλλειμά του; Αν και μιλάει για το άλμα εις βάθος δεν έχει τι να πει για το άλμα είς ύψος. Αλλά ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος. Αυτοί εξάλλου που νομίζουν ότι λένε κάτι ή το εναποθέτουν στο μεθαύριο μέλλον με χίλιες προϋποθέσεις, ή όσα ανοδικά λένε κρύβουν τριπλάσια καθοδικά. Που στην τελική δεν είναι και δικές τους επιλογές μιας και είμαστε κλασσική πια περίπτωση προτεκτοράτου.
