Οι ιστορικές ανωμαλίες της χώρας με την αποδυναμωμένη κινηματική δράση, τα ζητήματα της γλωσσολογικής παράδοσης και η εμφάνιση των πρώτων συνειδητά «ανώμαλων» κινήσεων.Όμως τι σημαίνει, τελικά, queer στην Ελλάδα; Στα ’80s και κυρίως στα early ’90s, όταν ο όρος επιλέχθηκε συνειδητά από την ακτιβιστική και ακαδημαϊκή κοινότητα σε Βρετανία, ΗΠΑ και αλλού για να χαρακτηρίσει όσους δεν συμμορφώνονταν με τις κοινωνικές νόρμες και ασκούσαν κριτική στο mainstream LGBT κίνημα –από μια σκοπιά «αντάρτικου», κριτικού φεμινισμού–, στη χώρα μας το αντίστοιχο κίνημα ήταν κατακερματισμένο και το φεμινιστικό είχε αποδυναμωθεί.
Αυτή η θεωρητική αναδόμηση έφτασε εν τέλει στη χώρα μας πριν από περίπου μία δεκαπενταετία σε πολιτικές ομάδες, φανζίν και κινηματικούς χώρους αυτοοργάνωσης (περιοδικό της συλλογικότητας Queericulum Vitae, κατάληψη Σκαραμαγκά κ.ά.), αλλά φούντωσε μερικά χρόνια αργότερα, στην πολιτική ζύμωση του Δεκέμβρη του ’08, με περισσότερα εγχειρήματα (περιοδικό «Πουστιά και Όλεθρος», forum «Τα Τέτχοια» κ.ά.) και τροφοδοτήθηκε σε θεωρητικό επίπεδο από την επίσκεψη της Judith Butler στην Αθήνα και τη μετάφραση του έργου της. Όρθωσε μάλιστα το ανάστημά της με την κριτική παρέμβαση στο Athens Pride, όταν «δημιουργήθηκε η ανάγκη διάκρισης ανάμεσα σε φαινομενικά όμοιες αλλά κατά βάση πολύ διαφορετικές διεκδικήσεις», όπως αναφέρει η Ευαγγελία Λεδάκη, κριτικός τέχνης και υποψήφια διδάκτορας στο τμήμα Ανθρωπολογίας του Παντείου, με επιβλέπουσα την Αθηνά Αθανασίου, η οποία έχει συνεργαστεί με την Butler και έχει αρθρώσει σημαντικό λόγο σε σχετικά ζητήματα. Έτσι, το queer ξεκίνησε να εκφράζεται πρωτίστως πολιτικά, ως ένα αντεπιχείρημα σε κάθε κοινωνική κατασκευή του «φυσιολογικού». Πηγή: athinorama.gr
