-"Παίζεις ρε σαξόφωνο" του είπα απορημένος.
" Δεν παίζω μουσική αλλά όπως το είδα έτσι ταλαιπωρημένο βάλθηκα να το συνεφέρω."
"Και που το βρήκες;"
"Ήταν κάτω απ' το κρεβάτι παρατημένο, παραμελημένο και σκονισμένο. Κοίτα το τώρα, καινούργιο δεν το 'κανα;"
"Για κάνε πως παίζεις κάτι" , του είπα μ' ένα ύφος μεταξύ παράκλησης και απαίτησης.
Τίναξε τη μαλούρα του και με κοίταξε με αυτοπεποίθηση.
Πάτησε ένα, δύο, τρία κλειδιά και ξεχύθηκε μία αλληλουχία ήχων που δημιουργούσε μεγάλη προσμονή για την συνέχεια.
Σταμάτησε!
"Τι κάνεις ρε άνθρωπε; " του φώναξα εκνευρισμένος. "Συνέχισε γαμώ το κεφάλι σου!"
Έβγαλε το επιστόμιο που το είχε παραμελήσει στο καθάρισμα και το τίναξε με δύναμη για να καθαρίσει. Το ξανάβαλε στη θέση του. Κόλλησε τα χείλια του επάνω και ξεχύθηκε από τη καμπάνα του σαξόφωνου μια μελωδία θεϊκή.
Ξαφνικά είδα ένα Παύλο όπως τον φανταζόμουνα.
Οι νότες έφευγαν μία - μία και περιδιάβαιναν όλο το δωμάτιο, δημιουργώντας μια πανδαισία ήχων πρωτόγνωρη. Το κορμί του άρχιζε να λικνίζεται στο ρυθμό που μόλις επινοούσε. Στα χέρια του, το όργανο σου έδινε την εντύπωση πως ήταν αναπόσπαστο μέρος του σώματος του.
Τελείωσε. Γύρισε και με κοίταξε θριαμβευτικά. Με είδε αποσβολωμένο, κολλημένο σε μια γωνιά.
" Τι είναι τούτο ρε Παύλο;" Τον ρώτησα με περισσή απορία.
"Δικό μου κομμάτι είναι " μου αποκρίθηκε. Τίτλο δεν έχω βρει ακόμα. Μπορείς να βοηθήσεις;
"Βγαλ' το, long as I can see the light", του είπα έκπληκτος.
"Αλλά όλες αυτές οι δεξιότητες που ήταν τόσο καιρό;" επέμεινα.
" Κοίτα, όσο κοιμόσουνα απέναντι, την ώρα που το έτριβα για να καθαρίσει, πετάχτηκε ένα τζίνι και μου είπε: Πες μου τώρα, ρε μάγκα, μια επιθυμία σου και θα την πραγματοποιήσω αμέσως.
"Και; "
"Ε, να του είπα: κάνε με να παίξω μ' αυτόν τον διάολο, ένα δικό μου τραγούδι!"
Αν ο Παύλος ήταν μουσικό όργανο θα ήτανε Σαξόφωνο!