Υπολογίζει τρομερά τη γνώμη των άλλων, στους οποίους οφείλει να αρέσει. Στήριξε τη ζωή του πάνω στην άποψη ότι αν οι άλλοι σε συμπαθούν, είναι σίγουρο ότι θα πετύχεις. Το να είσαι αρεστός, σου εξασφαλίζει την επιτυχία και μπορεί να σε κάνει σπουδαίο. Ετσι ζει, έτσι μεγαλώνει και τα παιδιά του. Σήμερα ζούμε στην εποχή του “υπάρχω όταν αρέσω”, βλέπε like».
Εξ αιτίας των όσων παρατηρεί γύρω του ο Καταλειφός έκανε κάποιες εύστοχες κατά την γνώμη μας παρατηρήσεις για το ίντερνετ.
Η έννοια της πώλησης, λέει ο Δημήτρης Καταλειφός, έχει μπει στη ζωή όλων μας. «Αν το δούμε με την ευρύτερη έννοια, το να μπορέσεις να πουλάς αφορά και τον δημοσιογράφο και εμένα που είμαι ηθοποιός. Ζούμε σε μια εποχή ανησυχητικά προβληματική με την έννοια ότι είμαστε οι πρώτοι που αντιμετωπίζουμε την τεράστια αλλαγή που έφεραν στην ανθρωπότητα το Ιντερνετ και η τεχνολογία. Μέσα στο facebook, στο Τwitter, βλέπει κανείς την ανάγκη των ανθρώπων να υπάρξουν γράφοντας κάτι, να χαίρονται όταν παίρνουν like, να έχουν περισσότερους followers, να γίνονται πλασματικοί φίλοι. Ολα αυτά με φέρνουν σε αμηχανία.
Θα σας πω πώς νιώθω μέσα από μια προσωπική ιστορία: επιστρέφοντας τέλος του καλοκαιριού με το καραβάκι από την Αίγινα, ανέβηκα κάποια στιγμή στο κατάστρωμα να καπνίσω και να θαυμάσω το δειλινό. Το καράβι ήταν γεμάτο και κοιτάζοντας γύρω μου διαπίστωσα πως δεν υπήρχε ούτε ένας, εκτός από εμένα και κάτι σκυλιά, να κοιτάζουμε τη θάλασσα. Τρεις ήταν οι κινήσεις τους. Ή έβλεπαν στο κινητό, ή φωτογραφίζονταν με το κινητό ή το ανεβοκατέβαζαν στο αφτί. Μα ούτε ένας δεν γύρισε να κοιτάξει τη θάλασσα σε όλη τη διαδρομή. Μου φάνηκε τρομακτική αυτή η απομάκρυνση από τη φύση. Οπως ότι μεταφέρεται το υπαρξιακό στο γράφω στο fb κάνοντας κριτική για ό,τι έφαγα, ό,τι είδα στο θέατρο ή στον δρόμο. Γράφω στο fb, άρα υπάρχω. Είναι τραγικό για εμένα»
Αυτή είναι η σχέση του με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Ολοι γράφουν για όλα. Ξέρετε και το κινητό ακόμη, σχεδόν το μισώ. Εχει καταστρέψει παραστάσεις. Εμείς αγωνιζόμαστε για μια σιωπή στο θέατρο, και έρχεται ένα κινητό και τα διαλύει όλα. Καταθέτοντας την απόγνωση του 65χρονου Δημήτρη, νιώθω ότι δυστυχώς μειώνεται κάθε πνευματικότητα στη χώρα μου. Ενώ γίνονται 3.000 παραστάσεις τον χρόνο, 3.000 εκδόσεις, νομίζω ότι ζούμε μια απίστευτα αντιπνευματική εποχή. Τα θέατρα είναι σαν μαγαζάκια που διαφημίζονται στο fb “είμαστε sold out”, λες κι αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτά μου προκαλούν τεράστια θλίψη, γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος ξέχασε τα πρωταρχικά ερωτήματα: γιατί ζούμε, τι νόημα έχει το κάθε τι που κάνουμε. Ζούμε σαν κοπάδι και το Ιντερνετ είναι το τέλειο όπιο του ανθρώπου. Οταν δεν υπάρχει σκέψη δεν υπάρχει πολιτισμός»
Θυμωμένος; «Ναι, έχω θυμό. Αισθάνομαι ότι διαψεύστηκαν όλα, ελπίδες, όνειρα, αξίες. Συμβαίνουν τόσα παράλογα γύρω μας. Καταστρέφουμε τον πλανήτη, τις ζωές μας, τις σχέσεις μας, δεν διαβάζουμε βιβλία, αλλά μετράμε τους εικονικούς φίλους. Κάποτε σε μια οντισιόν, είπαν “αυτή να την πάρουμε γιατί έχει 3.000 followers”. Η ηθοποιός το είχε στο βιογραφικό της ως εύσημο. Σε αυτή την εποχή θεωρώ ευλογία ότι έχω ως στήριγμα το θέατρο».
Όλη η συνέντευξη του Δημήτρη Καταλειφού στην Γιώτα Σύκκα εδώ