Ο καλός δημοσιογράφος Τάσος Παππάς, ο επίσης δημοσιογράφος Γιώργος Πετρόπουλος και οι δικοί μας Γιώργος Γαβρίλης και Χρήστος Βρεττάκος. Πρώην αντιπεριφερειάρχης Πειραιά και νυν Δήμαρχος  Δραπετσώνας - Κερατσινίου αντίστοιχα.

Αν τους έπιανες έναν - έναν με την σειρά που τοποθετήθηκαν στα γεγονότα εκείνης της περιόδου, οι διαπιστώσεις θα ήταν ποικίλες.

Θα θαύμαζες τη ψύχραιμη τοποθέτηση με αρκετό ρεαλισμό και αντικειμενικότητα του Τάσου Παππά. Σαν να τα είπε και ξαλάφρωσε.  Σα να τα έγραφε στην Εφημερίδα Των Συντακτών.

Θα εκτιμούσες την διανθισμένη με αρκετή ευαισθησία ομιλία του Γιώργου Πετρόπουλου. Μια ομιλία μεστή και εμπεριστατωμένη.

Όταν θα έφτανες στον Γιώργο Γαβρίλη θα σε έπαιρνε μαζί του, συναγωνιστή, στα γεγονότα εκείνης της εποχής. Από τον Πειραιά μέχρι την Σοβιετική Ένωση θα είχατε πάρα πολλά να πείτε για τον υπαρκτό σοσιαλισμό και τον σοσιαλιστικό άνθρωπο. Απ' την Σοβιετική Ένωση, πίσω στον Πειραιά, θα είχατε να πείτε άλλα τόσα που μακάρι να ήταν στο ίδιο πνεύμα που είχατε όταν ξεκινούσατε.

Η συγκίνηση του, αφηγούμενος όλη αυτή την επίμαχη περίοδο, θα γίνονταν και δική σου.

Ξεκίνησε με οίστρο που όταν μετά από λίγο καταλάγιασε απαρίθμησε και αναφέρθηκε στις ενότητες του βιβλίου. Οκτώ ή εννιά τις μέτρησε. Κάπου στην τρίτη τον ξαναδάγκωσε ο οίστρος ξέχασε τις υπόλοιπες έξι (Εννιά ήτανε) και τελείωσε αγωνιστικά όπως ξεκίνησε.

 Με συνεπήρε!

Έμεινε ο Χρήστος Βρεττάκος που ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας πως θα μιλήσει υποκειμενικά.

Και το 'κανε.

Αναφέρθηκε στη δική του διαδρομή στην Κ.Ν.Ε.

Από δεκατεσσάρω χρονώ παιδάκι στρατεύτηκε για να υπηρετήσει την Αριστερά, μας είπε. Η Αριστερά ήταν η ζωή μου, εξομολογήθηκε. Όταν τα πράγματα άρχισαν να στραβώνουν και η νεολαία του Κ.Κ.Ε. άρχισε να αμφισβητεί και να ανθίσταται, ο Χρήστος ήταν εκεί.

Εκεί ψυχή τε και σώματι, μα λαβωμένος. Όλες οι επόμενες επιλογές του πίσω στην Κ.Ν.Ε  τον έστελναν, μέχρι που τον λύτρωσε ο πανδαμάτωρ χρόνος.

Όπα! και ποιός συντόνιζε ρε παιδιά;

Η Σταυρούλα Συράκου! 

Ο  λόγος της, η επάρκεια της,  οι ακριβείς τοποθετήσεις της και οι εύστοχες παρατηρήσεις της, της έδωσαν δικαιωματικά τον ρόλο της πρωταγωνίστριας.

Ο Κοζανίτης συγγραφέας του βιβλίου Κωνσταντίνος Ζαγάρας, λιτός και απέριττος αν και μικρός στην ηλικία (δεν έζησε τα γεγονότα!) εκθέτει πρόσωπα και καταστάσεις με τέτοια γλαφυρότητα λες και ήταν εκεί!

Ο Δημοτικός κινηματογράφος Μελίνα σχεδόν γεμάτος, γνώρισε μέρες δόξας.

Κι εγώ ναυαγός ανάμεσα στις συμπληγάδες (αριστερά μου η αλλόδρομήτισσα Κατερίνα Αρετή και δεξιά μου ο Μαδουροσυριζαίος Θοδωρής Τσουλφάς)  να αναρωτιέμαι :

Εγώ που δεν ήμουνα ποτέ οργανωμένος στην Αριστερά.

Εκεί γύρω τριγύρναγα αλλά ποτέ δεν εντάχθηκα.

Κι όλοι οι ενταγμένοι Αριστεροί παίζει  να με έβλεπαν μ' ένα μάτι, είτε σαν απολιτίκ, είτε σαν κατάσκοπο.

Εγώ λοιπόν με τα τόσα κουσούρια για τους Αριστερούς.

Τι σόι μαλάκας είμαι να συγκινούμαι τόσο;

Σ.Δ: Στη φωτό ο συγγραφέας του βιβλίου " Η κατάρρευση του "υπαρκτού" και η διάσπαση του ΚΚΕ - Η κομβική στιγμή του 1991" Κων/νος Ζαγάρας.

Πατώντας  avgi.gr  θα σας εμφανιστεί μία συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Ζαγάρας στην Πόλυ Κρημνιώτη και δημοσιεύτηκε στην Αυγή τον Ιούνιο του '19.