Τα έργα του κοσμούν τις μόνιμες συλλογές σπουδαίων μουσείων όπως το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης George Pompidou στο Παρίσι, το ΜΟΜΑ και το Guggenheim Museum της Νέας Υόρκης, τη De Menil Collection στο Χιούστον, την Tate Modern του Λονδίνου, την Peggy Guggenheim Collection στη Βενετία.

Στη Γαλλία, το Μουσείο του Jeu de Paume, το Palais de Tokyo και το Fondation Maeght έχουν οργανώσει μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις αφιερωμένες στον καλλιτέχνη. Το έργο του επίσης εκτίθεται στους κήπους της UNESCO στο Παρίσι και στην περιοχή της La Défense.

Εδώ  η βιογραφία του από την Βικιπαίδεια

Εδώ  μία επίσκεψη της Μερόπης Κοκκίνη στο "Κέντρο Ερευνών για την Τέχνη και την Επιστήμη" που δημιούργησε ο Τάκης στο Γεροβουνό. 

Ακολουθεί ο αποχαιρετισμός του φίλου του Νίκου Σταθούλη. 

O φίλος και συνομιλητής του γλύπτη Τάκι που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της 9ης Αυγούστου 2019, τον αποχαιρετά με μια συγκλονιστική αφήγηση του τέλους:

«Φίλε μου Νίκο πεθαίνω...»

Η φωνή σου τρεμάμενη απο το τηλέφωνο με συντάραξε αγαπημένε μου Φίλε Takis... : «Έφαγα το φαγητό μου...» είπες. 
Σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό. Έτρεχα στην Αττική οδό ασυναίσθητα. Σε 14 λεπτά ήμουν στο Γεροβουνό : «Όλοι θα πεθάνουμε. Θα πεθάνω στα χέρια σου...». Κυριακή μεσημέρι. Σιωπή...!!!
Κι ύστερα ήρθε ο λήθαργος. Ύπνος βαθύς. Νάρκη. Αδράνεια του νου. Κώμα. Καμία αίσθηση. 

Προσπάθησες να συμφιλιωθείς με την ιδέα του θανάτου αγαπημένε μου.

Έπαιξες παιχνίδι με το θάνατο διαλέγοντας τον τρόπο που ήθελες να πεθάνεις. 
Ο θάνατος Φίλε μου είναι πολύ δυνατός. Είναι η φυσική κατάληξη της ζωής και όπως λέει ο Επίκουρος : «Όταν θα έρθει ο θάνατος εγώ δεν θα είμαι πια εκεί». 

Δεν ήσουν εκει. Γιατί προτίμησες την Αθανασία. Του την «έκανες». Δύσκολος άνθρωπος καθώς ήσουν. Καλλιτέχνης από γεννησιμιού σου. 

Σημασία έχει το π ώ ς έζησες. 

Έζησες για την Αγάπη, τον Έρωτα και την Δημιουργία. Όποτε Είσαι εδώ. Δίπλα μας. Κοντά μας. Αιώνια. Η ίδια η ζωή Σας ήταν ένα στοίχημα με την Αθανασία Αγαπημένε Φίλε. 
Παίξατε με τον χρόνο. Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις. Πως το ξέρατε και μονομαχήσατε μαζι του νικώντας τον;

Ήσουν γεναιόδωρος Αγαπημένε μου. Γενναιοδωρία δεν είναι που μας εδωσες αυτά που εμείς χρειαζόμασταν περισσότερο από σένα, αλλά αυτά που εσύ χρειαζόσουν περισσότερο από όλους εμάς. Την Αγάπη μας. Τον Σεβασμό μας. 

Όσα περισσότερα δώσατε στην ανθρωπότητα, τόσα περισσότερα πήρατε. Και πάλι όμως. Τα μοιράσατε γεναιόδωρα. «Ο,τι κάνουμε για τον εαυτό μας, πεθαίνει μαζι μας. Ο,τι κάνουμε για την ανθρωπότητα παραμένει αθάνατο...» επαναλαμβάνατε συχνά. 

Ο Νομπελίστας ποιητής Γιωργος Σεφέρης λέει οτι «Κατα βάθος είμαστε ζήτημα Φωτός.

Η Γλυπτική έχει σχέση με το Φως της μέρας. 

Είσαι το Φως της Νύχτας. Το άλλο Φως. Που λέγεται σκοτάδι. Ο πληθυντικός δεν έχει σημασία πλεον Φίλε. 

Ξαναγύρισες εκεί. Στην ελληνική νύχτα γύρισες και ακούς τώρα τις φωνές της. 

Απο αυτή τη νύχτα χαράζει η αυγή του Πρώτου Ανθρώπου. «Έτσι γεννήθηκε η γλυπτική...» έλεγες. 

Τα έργα σου πλέον αγαπημένε μου Takis θα ενεργοποιούν τον μαγνητισμό μας. Όπως ακριβώς η σχέση μας. Προσεγγίζοντάς τα, εισπράξαμε όλοι μας τον μαγνητισμό που Εσύ ονόμασες : «Τέταρτη Διάσταση». 

Εδώ τώρα, αυτή τη στιγμή, μεταξύ μας, υπάρχει και ανταλλάσσεται μαγνητισμός. Υπάρχεις. Μέσα απο την άλλη διάσταση σου. 

Αυτό είναι η τέταρτη διάσταση.
Κέρδισες Ακριβέ μου Φίλε. Όποιος αμελεί τις μούσες όταν είναι νέος, χάνει το παρελθόν και σκοτώνει το μέλλον. 

Έσπασες τα συμβατικά σύνορα μεταξύ της Τέχνης. Της επιστήμης. Της μηχανικής. Της ποίησης. Της ιστορίας. Της Μουσικής. Σε μια προσπάθεια για έναν πιο ελεύθερο, πιο ευρύτερο, πιο απελευθερωμένο τρόπο σκέψης. Το πέτυχες. 

Τι να κάνεις μια ζωή χωρίς αισθήσεις; Ο θάνατος μέσω της μνήμης νικιέται μόνο. 

«Ο θάνατος είναι χλωμός, και ίδιος για όλους...» τα τελευταία Σας λόγια. 
Ο Takis σε κώμα.  
Ο ήλιος σήμερα θα είναι καυτός. Όπως αρμόζει στον Αύγουστο.  
Η δόξα είναι ο ήλιος των νεκρών. 
Ζήσαμε με συναισθήματα.  
Μετρήσαμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς. 
Ευχαριστώ για όλα Ακριβέ μου Φίλε
Αντίο.  
Το μόνο σίγουρο : Θα Συναντηθούμε...
9 Αυγούστου 2019. 4:30 π.μ.

 Υ.γ. Θα γίνουν όλα όπως ήθελες. Θα καείς. Η στάχτη σου θα σκορπιστεί στο Γεροβουνό. «Το Ιερό Βουνό...» έλεγες, πριν σε πάρει στην αγκαλιά της η Ιστορία.

Πηγή:  thetoc.gr