Δευτέρα, 01 Ιουλίου 2019 15:34

Άλλη μια φορά Αριστερά ρε παιδιά. Για το γαμώτο

Επιλέγων ή Συντάκτης 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)

odis16"Εξ απ' ανέκαθεν", όσοι ψήφιζαν Αριστερά και το έκαναν μάλιστα σταθερά και αδιάλειπτα, ουδόλως τους ενδιέφερε και τους απασχολούσε η εξουσία.

Κατ' επέκταση η επιλογή του κόμματος που διάλεγαν, είτε αυτό ανήκε στην παραδοσιακή, είτε στην ανανεωτική αριστερά ( δεν προχωράω σε άλλες αποχρώσεις  για να σώσω χώρο και χρόνο), δεν είχε σαν αυτοσκοπό την πρωτιά.

Ήταν ψηφοφόροι μαραζωμένοι, μονίμως παραπεταμένοι σε μια γωνιά και πάντοτε περήφανα ηττημένοι.

Διαχρονικά, δεν ήταν εύκολο και ακίνδυνο αριστεροί ψηφοφόροι να δηλώνουν με ασφάλεια την ιδιότητα τους και πάντα η αύξηση ή η μείωση του ποσοστού που τους συμμερίζονταν, εξαρτιόνταν από το πόσο φιλολαϊκά ή ολοκληρωτικά κυβερνούσαν οι φωστήρες της Δεξιάς.    

Επί χρόνια λοιπόν η άσκηση της εξουσίας ήτανε προνόμιο της Δεξιάς. Με τα κακά της και με τα κακά της! 

Αν ήταν εμπορική επιχείρηση θα λέγαμε ότι το είχε μονοπώλιο. 

Παραδοσιακά λοιπόν σε μια χώρα που η πλειονότητα των κατοίκων της αποτελούνταν από  εργάτες, αγρότες και φοιτητές κατά περίεργο λόγο και με επιπόλαιη εμμονή, έστελναν στα κέντρα εξουσίας ανθρώπους που καμία σχέση δεν είχαν με την τάξη τους. Απ' τη μεριά της η Δεξιά μόνο με την ρητορική της προσπαθούσε να εκφράσει την λαϊκή τάξη και προσπαθούσε να καπηλευτεί μια προοδευτικότητα με το να αυτοπροσδιορίζεται, άλλοτε ως πεφωτισμένη και άλλοτε ως κεντροδεξιά. 

Μετά ενέσκηψε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. 

Τότε που όλοι αναφώνησαν ελπίζοντας:  Επιτέλους αλλαγή!

Με ηγέτη τον χαρισματικό Ανδρέα Παπανδρέου βρήκε μια κοινωνία ταλαιπωρημένη, χειμαζόμενη και καταθλιπτική. Συμπεριφέρθηκε σαν τον γεωργό που διεκδικούσε με μανία ένα χέρσο χωράφι και που όταν επιτέλους το απέκτησε μπούκαρε να το κάνει εύφορο. Στρώθηκε με φούρια, πέταξε τα πεθαμένα χώματα και πρόσθεσε νέα γόνιμα υλικά το ανέταξε και το μετέτρεψε, δυστυχώς πρόσκαιρα, σε ζηλευτό καρποφόρο παράδεισο.

Δραστικές αυξήσεις, σχεδόν διπλασιασμός, σε μισθούς και συντάξεις, επέκταση της πενθήμερης εργασίας, άδειες διακοπών που την διάρκεια τους οι εργαζόμενοι δεν τις είχαν γευτεί ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα.

Φορτσάτος προχώρησε και σε θεσμικές αλλαγές όλες προς αριστερή κατεύθυνση: 

Αναγνωρίστηκε η  Εθνική Αντίσταση κι έτσι έκλεισαν τα τραύματα του εμφυλίου. Προχώρησε στην αποχουντοποίηση. Έδωσε ψήφο στα δεκαοκτώ. Καθιέρωσε τον πολιτικό γάμο. Επικράτησε στα σχολεία το μονοτονικό σύστημα. Καθιερώθηκε το αυτόματο διαζύγιο.

Έτσι αποφασιστικά και γενναία υποστήριξε μια σειρά από προοδευτικές πρωτοβουλίες, που άλλαξαν την εικόνα της χώρας παγκοσμίως.

Μετά την καλή του περίοδο, αναπόφευκτα και προϊόντος του χρόνου με αρνητικούς συντελεστές, την αλαζονεία της εξουσίας, την κόπωση και τη φθορά η βάρκα άρχισε να μπατάρει προς τα δεξιά και ο λαοπρόβλητος ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου άρχισε να αλληθωρίζει προς  Ελούντα μεριά, μέχρι τελικά να εγκατασταθεί εκεί μονίμως. Μοναδικό άλλοθι γι' αυτό το χάλι απεδόθη αβασάνιστα στις φιλοδοξίες της Μιμής.

Ωστόσο ήταν αρκετά τα χρόνια εξουσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ, τόσα, που κατάφεραν να εξαλείψουν τον φόβο της Δεξιάς, αλλά από κοντά δημιουργήθηκε ένας νέος μηχανισμός, ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, που χρησιμοποιήθηκε σαν το πιο χυδαίο εργαλείο, χυδαιότερο κι από την "Αυριανή" στη άσκηση της εξουσίας και στο βόλεμα των ημετέρων.

Οι διάδοχες καταστάσεις, ας μην τις κατονομάσω, η μία μετά την άλλη, έσπρωχναν  το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όλο και πιο δεξιά μέχρι που έγινε ένα με αυτήν. 

Μετά από τόσα χρόνια εξουσίας μοιραία η Δεξιά κατηγορήθηκε στην αρχή για αδιαφάνεια, για βίες και νοθείες και στην συνέχεια για πιο βάρβαρα πράγματα με εξορίες, εκτοπίσεις σε ξερονήσια, βασανισμούς πολιτών και άλλες αγριότητες που δεν τις χωράει ο νους.

Δεν είναι τυχαίο πως όσες προοδευτικές Κυβερνήσεις έκαναν καριέρα, όλες  μα όλες στηρίχτηκαν στο δημοφιλές αλλά συνάμα και ανατριχιαστικό σύνθημα: "Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά"!

Επειδή όμως το θέμα του παρόντος γραφτού είναι η Αριστερά, ας αφήσουμε την Δεξιά στην διάθεση των οπαδών της, μόνιμων και περιστασιακών, ακροδεξιών και "πεφωτισμένων", ιδιοτελών και αφελών, γιατί με τέτοιους συνήθως γεμίζει και αδειάζει αυτή η δεξαμενή.

Την Αριστερά λοιπόν είτε συνθηματικά με το ΠΑΣΟΚ, είτε ανανεωτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, εξελέγησαν απ' τον λαό και κλήθηκαν να την υπηρετήσουν αυτά τα δύο κόμματα.

Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είδαμε τα χαΐρια του. Έφτασε να απολέσει όλη τη δυναμική του και να παλεύει να κρατηθεί στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα πάση θυσία. Μακριά από τις πρότερες δόξες, ασθμαίνον και λαχανιασμένο αγωνιά να κρατήσει τα κομμάτια του.

Αν έμεινε κάποιο υγιές κομμάτι από το στραπάτσο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. πήγε προς τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από τη μεριά του, βλέποντας το ρεύμα που τον έσπρωχνε στην εξουσία να είναι ασταμάτητο, έπαψε να ζητάει πιστοποιητικά ...νομιμοφροσύνης και μάζεψε στο μαντρί του κάθε καρυδιάς καρύδι. Αποτέλεσμα από αυτό το συνονθύλευμα ήταν να πνίγονται οι πιο ακριβοί οπαδοί του, αυτοί που τον στήριζαν αλλά και τον χαρακτήριζαν στα πέτρινα χρόνια. 

Η πλειοψηφία του συνόλου των ψηφοφόρων, μπαϊλντισμένοι από δεξιές πολιτικές και ταλαιπωρημένοι από τα μνημόνια και την λιτότητα που τους επέβαλαν πότε το ένα και πότε το άλλο κόμμα που εναλλάσσονταν στην εξουσία, αποφάσισε να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Να στηρίξει δηλαδή μία κυβέρνηση της  Αριστεράς.

Στις εκλογές του 2015 η Αριστερά επεκράτησε αλλά χρειάστηκε την υποστήριξη των ΑΝ.ΕΛ για να κυβερνήσει. Μέγα λάθος ασυγχώρητο. Οι ΑΝΕΛ σαν εταίρος, πολύ γρήγορα, αποδείχτηκε ότι ήταν ένα σαθρό δεκανίκι που αντί για βοήθεια για μια πορεία προς τα μπρος, θα μετατρεπόταν σε τροχοπέδη για ότι προοδευτικό θα αποφάσιζε η ηγεσία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 

Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο 2015.Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη (Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης ) αποδείχτηκαν κατώτερα  των περιστάσεων, για να μη πούμε επιζήμια. Ελάχιστα συμμετείχαν στη προσπάθεια που ξεκίνησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, εκπροσωπώντας την Αριστερά, να πετύχει να την κάνει κυβερνώσα. Στην αρχή φτιαγμένοι με τα οφίκια φρενάρισαν  τις στείρες αντιπαραθέσεις , έκαναν γαργάρα Παυλόπουλους και Καμένους και όταν έφθασαν τα πολύ πιο δύσκολα λιποτάκτησαν με καταφύγιο την μιζέρια τους. 

Γρήγορα - γρήγορα έκαναν δικό τους κόμμα καταδεικνύοντας ότι ουδόλως τους ενδιέφερε η Αριστερά, παρά μόνο οι φιλοδοξίες τους. 

Πουθενά στο κόσμο ούτε καν στην Ελλάδα που η Αριστερά μας έχει συνηθίσει να τρέφεται αποκλειστικά από το σαρκίο της, δεν απαντάμε τέτοια περίπτωση στο πρώτο κιόλας  χρόνο της διακυβέρνησης μιας χώρας από ένα κόμμα, τρία πρωτοκλασάτα στελέχη του να διαχωρίζουν την θέση τους και να ιδρύουν ένα άλλο κόμμα. Το ΔΙΚΟ τους κόμμα.

Όλοι αυτοί προστέθηκαν στην μεριά της αντιπολίτευσης, μαζί με την Δεξιά και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Όσοι  ευαγγελίζονταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια αριστερή παρένθεση, βρήκαν απρόσμενους ετερόκλητους συμμάχους και θεωρείται κατόρθωμα πως ο ΣΥΡΙΖΑ κρατήθηκε, με νύχια και με δόντια βέβαια, στην εξουσία μέχρι λίγο πριν το τέλος της τετραετίας. 

Εκεί κοντά, λίγο πριν το τέλος, αποχώρησαν, αποπέμφθηκαν (διαλέγετε και παίρνετε) οι ΑΝ.ΕΛ.

Μετά τους ΑΝ.ΕΛ προκρίθηκαν θλιβερότερες συνεργασίες στην προσπάθεια να παραταθεί η παραμονή στην εξουσία και να αποφευχθεί το Βατερλό των Ευρωεκλογών.  Κάτι που τελικά αποδείχθηκε αναπόφευκτο.

Γιατί;

Γιατί στη προσπάθεια για ανοίγματα προς όλους τους χώρους οι επιλογές ήταν από λαθεμένες μέχρι αφελείς. Επιστρατεύτηκε από το ΠΑΣΟΚ η Αγία Βαρβάρα που η κόμμωση της έφερνε και λίγο στη Μόνα Λίζα και ο εκ Πάρου προερχόμενος, εξολοθρευτής της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ακόμη, η ποικιλία διανθίστηκε με δυναμική εκπρόσωπο της Καραμανλικής σχολής σκέψης. Συνεχίστηκε με λούμπεν εκπρόσωπο της Ένωσης Κεντρώων, με έφεση σε αηδιαστικά στιχάκια που "έγλυφαν" τον πολιτικό της προϊστάμενο, μέχρι να λακίσει με την πρώτη στραβή. Η ολοκλήρωση έγινε με κομμάτια και θρύψαλα από τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ που αποτελούνταν από δημοσιογράφους, γιατρούς και μοντέλα για να 'χει απ' όλα ο μπαξές.

Τεράστια λάθη τα οποία πρέπει κάποια στιγμή να τα παραδεχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ και το ευκταίο θα είναι να του γίνουνε μάθημα.

Για να δούμε λοιπόν τι θα γινότανε αν στην παρούσα φάση και με τις επικρατούσες συνθήκες δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η Δεξιά στην εξουσία:

Με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν περικόπηκαν ψηφισμένες μειώσεις στις συντάξεις! Σιγά μη γινότανε αυτό με Κυβέρνηση Μητσοτάκη!

Με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καταργήθηκε ψηφισμένη απόφαση για τη μείωση του αφορολόγητου! Σιγά μην έκανε κάτι τέτοιο μια Κυβέρνηση της Δεξιάς!

Με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανακοινώθηκαν αθρόες προσλήψεις στη Παιδεία και στην Υγεία και αποφασίστηκε, μία αποχώρηση να αντιστοιχεί σε μία πρόσληψη στο Δημόσιο! Σίγα μη γινότανε με συντηρητική κυβέρνηση που στο DNA της Δεξιάς κυριαρχεί  το πέντε προς ένα και μάλιστα με δική της απόφαση, μπας και της πάρει την δόξα η Τρόικα. 

Στο ασφαλιστικό που με κόπο και κόστος προσπάθησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α να το νοικοκυρέψει!  Σιγά μη και δεν το σπρώξουν με προεξάρχουσες τις επικουρικές συντάξεις στην ιδιωτική ασφάλιση με συνοπτικές διαδικασίες οι δεξιές πολιτικές!

Τελικά είναι κανένας που αμφιβάλει ποιός είναι με το πόπολο και ποιός με την ολιγαρχία;

Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας, δεν μπορεί η απόφαση στις κάλπες να είναι τιμωρητική προς τον ΣΥΡΙΖΑ και απαλλακτική για τη Νέα Δημοκρατία.

Έτσι, παρά τις αστοχίες, τις γκέλες, την απειρία άντε και τις αυταπάτες, πάμε να ψηφίσουμε ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

 Όχι για να μην έρθει η Δεξιά στην εξουσία. Την φάγαμε στη μάπα άλλωστε χρόνια και χρόνια και σε όλες της τις εκφάνσεις. Και μυαλό δεν βάλαμε.

 odis17Όχι για να μη γίνει Πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης γιατί γουρλώνει τα μάτια του. Μόνο που  τον ετοιμάζουν γι' αυτόν το θώκο από τα γεννοφάσκια του, αξίζει δεν αξίζει, κάνει δεν κάνει,  μόνο γι' αυτό πρέπει να απορριφτεί ντε φάκτο. 

Άπειρα τα παραδείγματα και τα ολέθρια αποτελέσματα των οικογενειοκρατιών στον τόπο μας. Σόι πάει το βασίλειο. 

Όχι για να ακολουθήσουμε την αρχαία σοφία που λέει:  "δυοίν κακοίν προκειμένοιν το μη χείρον βέλτιστον".

Αλλά;

Αλλά γιατί δεν γίνεται σ' όλη τη μεταπολίτευση να μας πηδάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι και να έχουν την σιγουριά και την πεποίθηση πως θα έρθουν σαν διάδοχη κατάσταση, λες και είναι νομοτελειακό να συμβεί κάτι τέτοιο, για να συνεχίσουν τον βιασμό διαρκώς και ατιμώρητα. 

Αλλά γιατί είναι γνωστές οι προτεραιότητες τους. Και φυσικά ούτε η χαμηλή, ούτε η μεσαία τάξη, δεν είναι μέσα σ' αυτές.

Είπαμε με ποιους αδειάζει και γεμίζει αυτή η δεξαμενή.

Μετά τόσα χρόνια η Αριστερά πήρε μια ευκαιρία. Της αξίζει και μια δεύτερη. Σίγουρα θα τα πάει καλύτερα. Κοιτάξτε τους. Δικοί μας άνθρωποι είναι. Οι περισσότεροι. Και θα κοιτάξουν το συμφέρον μας, καλύτερα από κάθε άλλον. 

Το δικό σου συμφέρον, το δικό μου συμφέρον, το συμφέρον μας. 

Δεν έβγαλαν το Χάρβαρντ. 

Το Χάρβαρντ είναι προνόμιο της πλουτοκρατίας. Του Μητσοτάκη του Μπακογιάννη και όλων αυτών των αργόσχολων, ανεπάγγελτων, κρατικοδίαιτων γόνων. Αυτών που κληρονομικώ δικαίω, με τα δικά μας λεφτά, τους πλασάρουν οι προηγούμενοι που κι αυτούς τους πλάσαραν οι προ- προηγούμενοι σαν σωτήρες. Περήφανοι πως κάνουν γι' αυτή τη δουλειά γιατί  έβγαλαν το Χάρβαρντ. Λες και στο Χάρβαρντ τους σπούδασαν να γίνουν επιβήτορες αυτών που διαφεντεύουν. 

Εξ άλλου όσο κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το έκανε μέσα σε ασφυκτικά αντίξοες συνθήκες, μέσα από βρώμικο πόλεμο της πλειοψηφίας των ΜΜΕ, που περιμένουνε με αγωνία την αλλαγή της βάρδιας για να συνεχίσουνε το πάρτι. Το πάρτι που διακόπηκε απότομα όσο κυβερνάει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 

Εδώ η διαπλοκή απαντάται στη χειρότερη της ερμηνεία. Ας διαπλέξουμε για να κρύψει ο ένας τις πομπές του άλλου.

Χρωστάμε στον τόπο να δούμε μια διακυβέρνηση της χώρας, με τον ΣΥΡΙΖΑ απαλλαγμένο από την θηλιά των δανειστών, με τα νέα δεδομένα που εκείνος κατάφερε. Ας κριθεί επιτέλους κυβερνόντας χωρίς βαρίδια, εσωτερικά και εξωτερικά. Κι αυτή η κρίση θα είναι πραγματική, αληθινή και δίκαιη. 

Αξίζει αυτής της μεταχείρισης ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α πιο πολύ από κάθε άλλον.

Μπορεί να είναι η τελευταία ευκαιρία η ψήφος μας που θα έχει προοδευτικό πρόσημο να πιάσει τόπο.

Και μπρος στη κάλπη ας θυμηθούμε επιτέλους :

Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Υ.Γ   Ειδικά στην Β΄ Εκλογική Περιφέρεια Πειραιά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά, μαζί με την Περιφέρεια Αττικής, απέδωσαν στον Λαό της περιοχής ανεκτίμητο κομμάτι γης που αναβαθμίζει όλη την ευρύτερη περιοχή και έχει τεράστιες προοπτικές να γίνει επισκέψιμο από όλο το Λεκανοπέδιο. 

Συνειδητά αποδόθηκε με σκοπό να ενωθεί με τις γειτονιές μας σαν αναγνώριση ότι ο κόσμος του μόχθου και του μεροκάματου ο κόσμος που παραδοσιακά στηρίζει την Αριστερά, αξίζει μιας καλύτερης τύχης. 

Έτσι αποδέσμευσε από την πώληση του ΟΛΠ προς την COSCO, όλο αυτό τον χώρο που σήμερα ονομάζουμε Ανάπλαση και τον απέδωσε στον Δήμο ο οποίος με τη σειρά του συνεπικουρούμενος από την Περιφέρεια προχωράνε  σε απαλλοτρίωση και του υπόλοιπου χώρου για να γίνει κάτι μοναδικό στη περιοχή με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ειδικά στην Β΄ Περιφέρεια Πειραιά η επικράτηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α πρέπει να είναι συντριπτική. Κάτι άλλο δεν θα χωράει σε καμία λογική. 

Τελευταία τροποποίηση στις Σάββατο, 20 Ιουλίου 2019 03:53
Οδυσσέας

Οδυσσέας

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση