Στο Φίλιον που λειτουργεί ως φιλολογικό αλλά και πολιτικό καφενείο

πηγαίνω για την ωραιότερη σπανακόπιτα της Αθήνας -πρόσχημα για

να δω συγγραφείς και ποιητές , να ακούσω ιδέες που δεν είναι ακόμη

έτοιμες να γραφτούν, να απολαύσω τους θαμώνες που γίνονται όλοι

ακροατές και ομιλητές.

Την Μαριάννα Παπουτσοπούλου τη συνάντησα στο φβ και είναι από

τα καλά που έχω αποκομίσει, συνυπάρχοντας σε αυτήν τη

διαδικτυακή παρέα.

Είναι μια από τις φιλίες που μου αναβάλουν την απόδραση, κάθε

φορά που τρομάζω με τη σκοτεινή πλευρά του γραναζιού της

«δημοσιότητας» και λέω θα σταματήσω να ασκώ την facebooκική,

να δω τα πράγματα από απόσταση - αν και κρατάω χαλαρή σχέση

με το μέσον.

Από συνομιλίες μας στο messenger έμαθα για τον Μπωντλαίρ της

Μαριάννας , που τον δουλεύει εδώ και δέκα χρόνια,

στο φβ διέκρινα την ευαισθησία στις «μεταφραστικές της δοκιμές»

που τελικά το αντιλαμβανόμουν σαν ένα καθημερινό μέσο

συνεννόησης και επικοινωνίας,

στο βαθμό

που πάντα οι άνθρωποι μεταφράζουν ( με την ευρεία σημασία της

λέξης) ο ένας τον άλλον.

Στο φβ διάβασα την προαναγγελία της μετάφρασης και την

παρουσίαση του βιβλίου της :

Σ. Μπωντλαίρ "Τα Άνθη του Κακού",

μετάφραση και σχόλια, με εκδότη το Κουκούτσι,

που πραγματοποιηθηκε τη δεύτερη Τρίτη του Ιουνίου στο καφέ Φίλιον.

Η Μαριάννα –όπως και στην προηγούμενη παρουσίαση του

Ανεμοδείκτη της- αποφεύγει το στάνταρ πάνελ , με τους συνήθεις

«υπόπτους» ηθοποιούς κ.λπ. και προτιμά να υπάρχει συζήτηση με

το κοινό, ενώ είναι φανερό πως γνωρίζει και αισθάνεται άνετα με τα

άτομα που θα μιλήσουν και θα παρουσιάσουν τα έργα της.

Η μαγική βραδιά έδωσε το μεγάλο Ναι στα ερωτήματα:

-Έχουν στ’ αλήθεια κάποια χρησιμότητα οι παρουσιάσεις βιβλίων ;

-Το κοινό ανταποκρίνεται;

-Εχει μεγαλύτερη σημασία το τι θα έχει αποκομίσει ο ακροατής από

τον αριθμό του κοινού της παρουσίασης ;

Ο υπέροχος χώρος, οι αλήθειες στη συζήτηση που ακολούθησε,

η ουσία και ζεστασιά με κράτησαν ως το τέλος

Για το βιβλίο μίλησαν ο Φίλιππος Δρακονταειδής (συγγραφέας-

μεταφραστής) , ενώ η μεταφράστρια του τόμου Μαριάννα

Παπουτσοπούλου και ο εκδότης Βασίλης Ζηλάκος (Κουκούτσι)

απήγγειλαν ποιήματα του Σάρλ Μπωντλαίρ.

Στη χώρα μας, η συλλογή "Τα άνθη του κακού του Μπωντλαίρ", είναι

το πιο μεταφρασμένο γαλλικό ποιητικό έργο στον 20ο αιώνα με 23

μεταφραστικές προσεγγίσεις του ποιητικού αυτού εγχειρήματος,

ακόμα και μέσα στη δικτατορία του Μεταξά.

Έχω διαβάσει το έργο από δυο μεταφραστές.

Δεν είμαι βιβλιοκριτικός ούτε κριτικός μετάφρασης.

Απαιτητική αναγνώστρια είμαι και μου αρέσει να απολαμβάνω

καλομεταφρασμένα κείμενα.

Οι μεταφραστικές επιλογές της Μαριάννας Παπουτσοπούλου με

ικανοποιούν.

Ο ρυθμός, οι λέξεις, οι φράσεις, συντονίζονται με τον δικό μου

εσωτερικό ρυθμό

Αν ο μεταφραστής πρέπει να έχει, κι αυτό είναι το πιο δύσκολο,

παιδεία και κοινή λογική, πάθος σεμνότητα και να μένει πιστός στο

ύφος του ποιητή,

τότε μπορούμε να πούμε ότι αυτό το έργο ζωής της Μαριάννας,

είναι η μετάφραση που περιμέναμε.

Αν όπως δηλώνει η ίδια «στο γράψιμο φαίνονται τα πάντα, μα τα

πάντα για έναν άνθρωπο, το γραπτό είναι ο άνθρωπος» τότε

αγαπάω πολύ τη Μαριάννα με όλες τις ιδιότητές της.

Η Ευχή ο δικός της Μπωντλαίρ, να κερδίσει χιλιάδες αναγνώστες,

δίνεται με φανατισμό.

ΤΟ ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ

Οι άντρες του πληρώματος συχνά, λίγο να διασκεδάσουν,

Παίρνουν τα άλμπατρος, πλατύφτερα θαλασσινά πουλιά ,

Αργόσυρτα συντρόφια, στο ταξίδι του ν΄ακολουθήσουν

Το πλοίο , που στις πικρές αβύσσους μοιάζει να γλυστρά.

Στην 1η φωτό, σχεδόν όλη η εργασία της Μαριάννας Παπουτσοπούλου

στον Μπωντλαίρ από το Κουκούτσι και την Bibliothèque, καθώς και

μία φωτογραφία από την παρουσίαση .