ενώ ακολουθεί ο Ηλίας Βρεττός με το  «Φώναξέ με» με 20.628.399 προβολές ( 8.1.18)

 και ο Γιώργος Μαζωνάκης με το «Αγαπώ Σημαίνει» με 17.090.267 προβολές (14.5.18) 

O Snic στο Medusa βρέθηκε στην 4η θέση με 11.944.088 προβολές (20.5.18)

 και στην 5η θέση η Ελένη Φουρέιρα με το Fuego με 13.066.492 προβολές (2.3.18)

Την δεκάδα συμπληρώνουν οι: 6) Γιάννα Τερζή - Όνειρό Μου | Eurovision 2018 Greece

7) SUPER SAKO feat. Panos Kiamos & Bo - Thelo Na Se Xanado

8) Ηλίας Καμπακάκης - Στα χίλια χρόνια μια φορά

9) Νίκος Οικονομόπουλος - Δε Σ' Αγαπάω

10) Ελένη Φουρέιρα - Καραμέλα | Αιγαίο SOS OST   

Δημοφιλέστερα μη-μουσικά βίντεο  

Στο Top 10 της λίστας με τις ταχύτερα αυξανόμενες αναζητήσεις, ο "Manos" έχει καταλάβει φέτος την πρώτη θέση, ενώ ακολουθεί ο Μάρκος Σεφερλής.

Στην τρίτη θέση είναι η «Γεύση της Αγάπης», της Lacta.     

 Ολόκληρη η δεκάδα: 1) Manos - Άντε Γεια (Official Video Clip)  2) "Άλλος για Survivor" - (Μάρκος Σεφερλής - Δελφινάριο 2017)  3) Lacta - Η γεύση της αγάπης - Η ταινία  4) Οι πιο τελειωμένες κατηγορίες μεθυσμένων!  5)ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ! (Βίντεο Αντιδράσεις #12) 6) ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ!! (Fortnite: Battle Royale #2) 7) Ο πιο χαλαρός μαθητής του 2018 | Luben TV 8) Δώσε ένα μήνυμα στον ΠΡΩΗΝ σου! 9) Τα λάθη που κάνουν τα κορίτσια

Με περισσότερους από 1,9 δισεκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες το μήνα, το YouTube είναι ο κορυφαίος παγκόσμιος προορισμός για online βίντεο και ο πόλος έλξης μια γενιάς που έχει μεγαλώσει παρακολουθώντας αυτό που θέλει, τη στιγμή που το θέλει και σε οποιαδήποτε διαθέσιμη συσκευή. 

Στην Ελλάδα οι εγγεγραμμένοι χρήστες του youtube το 2018 ξεπερνούν τα 6 εκ. 

Στα τραγούδια είναι φανερό ότι κυριαρχούν τα λεγόμενα τραγούδια πίστας και οι άντρες. Οι άλλοι μουσικοί χώροι είναι πολλά χρόνια τώρα που στη χάση και στη φέξη δημιουργούν κάποια τραγούδια που να κάνουν σουξέ. Φυσικά δεν μετράει ως προς την καλλιτεχνική αξία μόνο το πόσοι ακούν ένα τραγούδι, αλλά και πως επιδρά αυτό πάνω τους και τι τους προκαλεί, το πότε και για ποιους λόγους το ακούν, όπως και το ποιες σχέσεις βοηθά να αναπτύξουν με τους γύρω τους. 

Ένα συμπέρασμα πάντως στο οποίο καταλήξαμε και από το θέμα μας stagonamusic, για το οποίο παρακολουθήσαμε για ένα χρόνο την σύγχρονη ελληνική τραγουδοποιία, ήταν πως δυσκολευόμαστε να βρούμε νέα ελληνικά τραγούδια που να μας αγγίζουν. Το ότι η κοινωνία περνά κρίση δεν είναι η εξήγηση, διότι πολλά είναι τα παραδείγματα από την παγκόσμια ιστορία που σε αρκετές κοινωνίες που περνούσαν κρίση κάποιες τέχνες άνθισαν.

Ακολουθεί μία άποψη του Γιώργου Δημάκη aka Prins Obrin, όπου κι αυτός έχει διαπιστώσει ότι μουσικά δεν πάμε καλά.

• Η μουσική περνάει κρίση γιατί έχουν χαθεί εντελώς οι υποκουλτούρες, που εξαφανίστηκαν για δύο λόγους: από τη μια υπάρχει ακόμα πιο μεγάλη διάσπαση προσοχής στο κοινό, με τα κινητά, τα smartphones, τη διαρκή ενασχόληση με τα social media και τη συσσώρευση άσκοπης και γρήγορης στιγμιαίας πληροφορίας.  

Πλέον ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφιερώσει χρόνο για να ακούσει ένα LP, να δει μια παράσταση, είναι όλα πιο φευγαλέα, και αν δεν του δώσεις με τη μία κάτι που να είναι εύληπτο και να τον ταρακουνήσει, τον έχεις χάσει. Γιατί δεν θα σου αφιερώσει ούτε λεπτό από τον χρόνο του για να αφομοιώσει τις ιδέες σου, τις αναφορές σου ή τα κρυφά μηνύματα που του περνάς. Η τέχνη δεν πρέπει να καταναλώνεται βουλιμικά με μια ανάγνωση, τα περισσότερα αριστουργήματα της τέχνης πήρε χρόνο για να αναγνωριστούν.

• Νομίζω ότι φταίμε και οι μουσικοί που το κοινό πλέον αδιαφορεί. Έχει βαρεθεί. Δεν πρέπει να το υποτιμούμε ποτέ. Θέλει κάτι να πιστέψει, κάτι να του τρίψεις στη μούρη, όχι με αγένεια ή απαξιωτικά. Έχει χαθεί από το ροκ το διονυσιακό και το σεξουαλικό στοιχείο και κυκλοφορεί πολλή χρυσή μετριότητα. Και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Ως ακροατής αυτό νιώθω, ότι το κοινό θέλει κάπου να πιστέψει, να πει κάποιος «ναι, ρε φίλε, αυτό είναι». Να κάτι που με βγάζει από τη σκατίλα της καθημερινότητάς μου.

• Δεν έχω αυταπάτες, σίγουρα είμαστε είδος υπό εξαφάνιση άνθρωποι σαν εμένα, που τους ενδιαφέρει να γράψουν ένα άλμπουμ. Αυτό όμως δεν θα με κάνει να σταματήσω να εκφράζομαι με αυτό τον τρόπο, γιατί το έχω αγαπήσει και με αυτό έχω μεγαλώσει, εκεί βρίσκονται τα βιώματά μου.  

Όλο γκρινιάζω ότι δεν βγαίνει κάτι ενδιαφέρον, αλλά έσκασε τον Οκτώβριο το άλμπουμ της Nalyssa Green που ήταν φανταστικό. Έπιασα τον εαυτό μου να συγκινείται, το άκουγα στο μετρό στα ακουστικά και ένιωθα ότι είναι κάτι που αφορά την καθημερινότητα των ανθρώπων και εκφράζει, χωρίς φιοριτούρες, στόμφο και δηθενιές, πολλές ανησυχίες, σκέψεις και προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου. Με έναν γνήσιο τρόπο, ειλικρινή και κάπως αφοπλιστικό.