Ο ευρωβουλευτής με το Ποτάμι αναφέρει ότι η περίοδος μετά την λήξη του προγράμματος δεν θα είναι ρόδινη και ότι ακόμα και η συζήτηση για διορθώσεις λαθών “θα πρέπει να είναι σε σύμπλευση με τους θεσμούς, “αναζητώντας όχι μια ηρωική έξοδο, αλλά το καλύτερο για τη χώρα”. Εξηγεί ότι δεν στηρίζει την κυβέρνηση “αλλά τώρα προέχει η ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης, που θα αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολη”, και ότι συνεπώς δεν κατανοεί το αίτημα της Φ. Γεννηματά για “εκλογές τώρα”.
Ασκεί έντονη κριτική στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως επιμένει “πως στον διάλογο της επόμενης μέρας ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή θέση και ρόλο, ακόμη και εάν χρειαστεί να αλλάξει ξανά”.
Στους λόγους των αποστάσεων που κρατά από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. εντάσσει την “απουσία πολιτικού, προγραμματικού λόγου”, εκτιμώντας ότι το “αναπαλαιωμένο ΠΑΣΟΚ” “δεν θα δώσει τη μάχη με προτάσεις αλλά με σύμβολα”. Στο ερώτημα αν προτείνει αυτόνομη εκλογική κάθοδο του Ποταμιού, απαντά πως το Ποτάμι έχασε τον αυτόνομο ρόλο του καθώς δεν άλλαξε η ΔΗ.ΣΥ. και “άρα οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια, ακόμη και εάν φαίνεται καταδικασμένη, είναι καλύτερη από την εξαφάνιση χωρίς μάχη”.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΛΙΟΝΑΚΗ
* Είναι τώρα ίσως η τελευταία ευκαιρία για επίλυση του “Μακεδονικού”; Ποια πρέπει να είναι η στάση της αντιπολίτευσης;
Εάν η κυβέρνηση φέρει προς ψήφιση μια συμφωνία που περιέχει το erga omnes, πιστεύω πως όλα τα κόμματα θα πρέπει να την στηρίξουν. Τώρα, εάν ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ -που κατά την άποψή μου κινείται στα όρια της Ακροδεξιάς- δεν συμφωνεί, μικρό το κακό. Μήπως ψήφισε την ιθαγένεια, το σύμφωνο συμβίωσης ή την καύση των νεκρών;
* Η χώρα βγαίνει από τα Μνημόνια τον Αύγουστο. Ξεκινά μια νέα περίοδος, με δυσκολίες και πολλά στοιχήματα για τη συνέχεια. Ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες;
Επειδή περιγράψατε σωστά την περίοδο που έρχεται, που μόνο ρόδινη δεν θα είναι, θα έπρεπε η κυβέρνηση να πάρει μια μεγάλη πρωτοβουλία και να ανοίξει τη συζήτηση για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που ακόμη εκκρεμούν, για το νέο παραγωγικό μοντέλο που όλοι ευαγγελίζονται αλλά δεν προχωρούν πέραν των διαπιστώσεων. Το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, που συζητείται από Eurogroup σε Eurogroup, έχει εξελιχθεί σε κάτι που μου θυμίζει το “Κιβώτιο” του Αλεξάνδρου. Παρήχθη στα περιφερειακά συνέδρια; Είναι συνέχεια του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης; Κανείς δεν ξέρει. Άδικο έχουν λοιπόν πολλοί να φαντάζονται πως το τελικό σχέδιο θα το γράψουν οι θεσμοί όπως αυτοί κρίνουν; Δεν αντέχουμε όμως πια άλλα λάθη, τρία Μνημόνια είναι αρκετά, πρέπει να περιγράψουμε εμείς οι ίδιοι το μέλλον μας.
Τώρα, από πού θα άρχιζα αυτόν τον διάλογο; Μα φυσικά από την κυριότερη, τη μοναδική αναγκαία αλλά και ικανή μεταρρύθμιση που μπορεί να αλλάξει όλο το υπόβαθρο της ελληνικής οικονομίας. Αυτή που αφορά τη δημόσια διοίκηση και τη διακυβέρνηση. Έξω από αποσπασματικά, άρα και αναποτελεσματικά μέτρα, από πελατειασμούς, μακριά από τη φιλοσοφία τού να το ελέγξουμε για να είναι δικό μας, με βαθιές τομές στις δομές και στις υπηρεσίες αλλά και στον τρόπο διακυβέρνησης, νομοθέτησης, ελέγχου, προϋπολογισμών.
Δίπλα στη διοίκηση - διακυβέρνηση θα έβαζα τον τομέα που εξαρτάται απόλυτα, δηλαδή τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας. Όχι ψάχνοντας το περίφημο one stop shop αλλά αναδιοργανώνοντας και αποκεντρώνοντας αδειοδοτικές και ελεγκτικές αρμοδιότητες και βάζοντας μαχαίρι στο πελατειακό κράτος που τρέφεται από τα εμπόδια που το ίδιο θέτει.
Δίπλα σε αυτά γεωργία, ενέργεια και τουρισμός, οι χώροι με το μεγάλο μας πλεονέκτημα ή/και αρκετά ευρωπαϊκά κονδύλια. Οι παθογένειες σε αυτούς τους τομείς είναι οφθαλμοφανείς, η απόδοση των αλλαγών τεράστια.
* Ο Κυρ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ. ζήτησαν εκλογές το φθινόπωρο. Η Φ. Γεννηματά και το Κίνημα Αλλαγής “εκλογές τώρα”. Εσείς διαφωνήσατε. Θεωρείτε δηλαδή ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να παραμείνει;
Δεν στηρίζω την κυβέρνηση και στέκομαι επικριτικά απέναντι σε αρκετές πράξεις της και σε κάποιες μεγαλόσχημες ρήσεις που θεωρώ διχαστικές, αλλά τώρα προέχει η ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης, που θα αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολη. Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί η κ. Γεννηματά θέλει εκλογές που, ακόμη και εάν δώσουν κυβέρνηση, αυτή θα πρέπει είτε να ολοκληρώσει η ίδια τα 88 προαπαιτούμενα είτε να μας οδηγήσει στις μέρες του 2015 δηλώνοντας στους εταίρους πως θα αναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο. Εντάξει, λείπει ο Βαρουφάκης για να έχουμε όλη την εικόνα αλλά αναρωτιέμαι εάν έχουμε μάθει κάτι από την κρίση.
Το άλλο που σίγουρα δεν θα ήθελα είναι να κλείσει όπως - όπως η αξιολόγηση και η κυβέρνηση να φορέσει το αντιμνημονιακό της καπέλο, να καταθέσει νόμους για την ανατροπή των συμφωνηθέντων για συντάξεις, αφορολόγητο και (γιατί όχι;) πολλά άλλα και να πάει σε εκλογές. Η πορεία μετά τον Αύγουστο, η συζήτηση για το χρέος με όλες τις παραμέτρους και διορθώσεις λαθών, θα πρέπει να είναι σε σύμπλευση με τους θεσμούς, αναζητώντας όχι μια ηρωική έξοδο αλλά το καλύτερο για τη χώρα.
* Πώς κρίνετε την κίνηση της κ. Γεννηματά να προειδοποιήσει με διαγραφές οποιονδήποτε συνεχίζει να εκφράζει διαφορετική άποψη ως προς τις κεντρικές αποφάσεις;
Δεν κατάλαβα έτσι το “Ώς εδώ”. Ήταν μια κραυγή αγωνίας για το πώς προχωράει το ΚΙΝ.ΑΛΛ., ίσως ήταν και μια άστοχη επίδειξη πυγμής. Δεν υπάρχουν διαγραφές ή μονομαχίες. Το κακό είναι πως ακόμη απουσιάζει ο πολιτικός λόγος, ο προγραμματικός λόγος. Γιατί άραγε δεν λέει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. όσα σας είπα παραπάνω; Όσο δεν λέει αυτά ή κάποια άλλα, μπορεί και πιο σωστά αλλά, τέλος πάντων, συγκεκριμένα, τότε υποψιάζομαι πως το αναπαλαιωμένο ΠΑΣΟΚ απλώς δεν τα χρειάζεται γιατί δεν θα δώσει τη μάχη με προτάσεις αλλά με σύμβολα. Δεν ξέρετε πόσο θα ήθελα να διαψευσθώ. Γι’ αυτό έχω από την αρχή κρατήσει αποστάσεις από το κίνημα, γι’ αυτό και είπα ότι δεν θα κατέβω ευρωβουλευτής, για να ταρακουνήσω λίγο τα νερά. Όμως, στο πολιτικό τέλμα που βρισκόμαστε, με σαφείς ευθύνες και του ΣΥΡΙΖΑ, συζητήσεις πολιτικές δεν γίνονται, οπότε με καταχώρισαν στον ΣΥΡΙΖΑ και ξεμπέρδεψαν.
* Φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή στην Κεντροαριστερά υπάρχει μια βαθιά διαιρετική γραμμή στο θέμα των συνεργασιών. Ποιες είναι, κατά τη γνώμη σας, οι αιτίες αυτής της διαφωνίας; Είναι προγραμματικού ή τακτικού χαρακτήρα;
Δεν βλέπω βαθιά διαιρετική γραμμή. Βλέπω αναζητήσεις και διερεύνηση. Αλλά να επαναλάβω πως εάν δεν συζητήσουμε για συγκεκριμένες προτάσεις, κάθε συζήτηση περί προοδευτικότητας, μετώπων ή γραμμών γίνεται για πολιτικό όφελος, μπορώ να πω για μικροκομματικό όφελος. Ο δρόμος που προτείνω είναι πρώτα να καταθέσουμε στόχους μαζί με προτάσεις υλοποιήσιμες, που οδηγούν ρεαλιστικά σε αυτούς, μετά να ζυμωθούμε και να διαφωνήσουμε και μετά, αφού ο κουρνιαχτός κατακάτσει, μόνο τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για συγκλίσεις. Οι βεβαιότητες πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν εφιαλτικά πολύ με αυτές του 2015. Όταν λέω δεν μάθαμε από τα Μνημόνια δυστυχώς το λέω και για τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος.
Παρ' όλα αυτά πιστεύω πως η αναζήτηση συμπτώσεων θα μας εκπλήξει και θα δώσει και μια απάντηση σε όσους θεωρούν πως η Αριστερά περιέχει μόνο αιθεροβάμονες αυταπατιζόμενους ή εξουσιολάγνους μετακομμουνιστές. Είναι αλήθεια βέβαια πως πολλές φορές τα κυβερνητικά στελέχη κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πείσουν γι’ αυτό...
* Κάποια ΜΜΕ στοχοποιούν απόψεις σαν τη δική σας στην Κεντροαριστερά, φτάνοντας στο σημείο να μιλάνε για “Δούρειους Ίππους” και “πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ”. Πού αποδίδετε τις επιθέσεις αυτές και πώς απαντάτε;
Υπερβολές από ανθρώπους που ανησυχούν πως τέτοιες απόψεις, που αναζητούν συγκλίσεις στη βάση συγκεκριμένων προτάσεων, χαλάνε το όμορφο αφήγημα του ώριμου φρούτου που θα συλλέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, άρα πρέπει να καταπολεμηθούν. Κάποιοι άλλοι έχουν γίνει τόσο αντι-ΣΥΡΙΖΑ που δεν αντέχουν ακόμα και την σκέψη πως εκεί μέσα υπάρχουν διαφοροποιήσεις που πρέπει να ενισχυθούν. Τους τελευταίους τους κατανοώ απεριόριστα αλλά η ερώτηση του Μαραντζίδη είναι καίρια: ”Αρκεί να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ για να λυθούν τα προβλήματα της χώρας;”.
Για το Ποτάμι
* Τάσσεστε υπέρ της αυτόνομης εκλογικής καθόδου του Ποταμιού. Τι ακριβώς προτείνετε, αποχώρηση του Ποταμιού από το ΚΙΝ.ΑΛΛ.; Και έχει αυτή τη στιγμή δυνατότητες το Ποτάμι να καταγράψει ένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα;
Το Ποτάμι θα εξαφανιστεί στις επόμενες εθνικές εκλογές καθώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν άλλαξε η ΔΗ.ΣΥ., το Ποτάμι έχασε τον αυτόνομο ρόλο του. Άρα οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια, ακόμη και εάν φαίνεται καταδικασμένη, είναι καλύτερη από την εξαφάνιση χωρίς μάχη. Και ναι, το Ποτάμι είχε και πολλές ευκαιρίες που δεν αξιοποίησε και πολλά λάθη που το χαρακτήρισαν, αλλά εξέφρασε κάτι το μοναδικό και πρωτοπόρο και είναι άδικο για όσους το στήριξαν να χαθεί στη χοάνη του ΠΑΣΟΚ. Και για να μην αδικώ πολλούς ανθρώπους, θεωρώ πως ό,τι καλύτερο έχει γίνει από το ’80 και μετά στη χώρα μας έχει γίνει από στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Απλώς τώρα η ηγετική ομάδα του δεν έχει τις ίδιες στοχεύσεις.
Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ
* Η Χαρ. Τρικούπη με άτυπο σημείωμα σχολίασε ότι "ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στον ιδεολογικό και πολιτικό χώρο της δημοκρατικής Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας”. Συμφωνείτε;
Αμυντική δήλωση, από κάποιους που θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες ενός χώρου. Γιατί δεν κάνουμε τον κόπο να εξηγήσουμε τι είναι Σοσιαλδημοκρατία και μετά να πετάξουμε το μπαλάκι στον ΣΥΡΙΖΑ να μας πείσει για το κατά πόσον όσα πιστεύει συνάδουν; Σας ανέφερα προηγουμένως για τις μάχες συμβόλων που αντικαθιστούν τον πολιτικό λόγο. Και το τραγικό της υπόθεσης είναι πως οι συντάκτες της δήλωσης μειώνουν τη δική μας ακτινοβολία. Γιατί σε επίπεδο πρακτικής, για παράδειγμα, στην ευρωομάδα της Αριστεράς η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητείται από κάποιους σαν τον Μελανσόν, ενώ και στο νομοθετικό έργο του Ευρωκοινοβουλίου γίνονται αντιληπτές σημαντικές αντιθέσεις στους κόλπους της. Άρα γιατί φοβόμαστε πως μπορεί να ανακαλύψουμε συμμάχους που μας χρειάζονται πολύ και που ασφυκτιούν στο μετακομμουνιστικό χαράκωμα;
* Τι σημαίνει: “συναίνεση για την αναζήτηση της χαμένης Αριστεράς”, όπως έχετε πει;
Ήταν ένα αστείο στο τέλος μιας όμορφης συζήτησης. Ο Γιώργος Κουβαράς μού πρότεινε το 'Συναίνεση με αριστερό πρόσημο”, εμένα η επίκληση προσήμων μου προξενεί αλλεργία, οπότε του απάντησα με το “Συναίνεση ψάχνοντας για τη χαμένη Αριστερά”. Έζησα χρόνια σε μια Αριστερά που περιείχε ανθρώπους που κατέθεταν, συλλογικά, πρωτοπόρες προτάσεις, ενάντια στις ευκολίες και τον λαϊκισμό, φιλοευρωπαϊκές πριν το ΠΑΣΟΚ βουτηχτεί στα ευρωπαϊκά κονδύλια, βαθιά δημοκρατικές πριν η Νέα Δημοκρατία αποτινάξει (σε επίπεδο βάσης και στελεχών) τον αντικομμουνισμό, συναινετικές σε όλα τα επίπεδα όταν κυριαρχούσε η δημαγωγία και ο αυριανισμός. Σε αυτή την Αριστερά αναφερόμουν. Με το χέρι στην καρδιά, κοιτώντας επιφανειακά τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν λέτε και εσείς πως εκείνη η Αριστερά είναι πια χαμένη; Όμως επιμένω πως στον διάλογο της επόμενης μέρας ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή θέση και ρόλο, ακόμη και εάν χρειαστεί να αλλάξει ξανά.
Για την "Αυγή"
Αν μου επιτρέπετε, να κλείσω με μια προτροπή που δένει με όλα τα παραπάνω. Εδώ και πολύ καιρό η Αυγή έχει γίνει αδιάβαστη έξω από έναν στενό κύκλο φανατικών. Η Αριστερά που έχει ανάγκη από μία τέτοια φωνή δεν μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Ελπίζω η προσπάθεια ανανέωσης που ξεκινάτε τώρα, να πάει πολύ μακρυά.
Πηγή: avgi.gr