Τρίτη, 06 Φεβρουαρίου 2018 09:06

Είναι κάτι γυναίκες που περνούν, μπορούσαν να' ναι μάνες μου, της Fotini Naoum, από το fb

Επιλέγων ή Συντάκτης 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

naum3κάτι μεγαλύτερο από αυτές. Κρατούν συχνά σακούλες, μα κι οι τσάντες θυμίζουν μπόγους που κουβαλούν με δυσαρέσκεια. Έχουν χάσει τη θηλυκή τους υπόσταση. Τα πρόσωπα θυμίζουν χωράφι και σκασμένους δρόμους. Δεν διαλέγουν τα ρούχα τους. Φορούν πρόχειρα ότι βρουν και πάνε. Ένας αόρατος ζυγός τις τραβά προς τα κάτω, είθε να τις τράβαγε εντός. 

Βαριές γυναίκες, παραμελημένες, από έναν άντρα, ένα παιδί, μια ιστορία. Που θα τις καταπιεί, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Αν κάποιος κάπως, κάποτε, τις αγάπησε. Αν ευτύχησαν στιγμές σε μια ζεστή αγκαλιά, αν παραδόθηκαν σε αρσενικά που έλαμψαν από το φως που έκρυβαν τα μάτια τους. Αν λέω, αν συνέβη κάτι από αυτά, θα ήταν μια παρηγορία. Για κείνες πρώτα και για μένα, αμέσως μετά.

 

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 07 Φεβρουαρίου 2018 18:53
Λάκης Ιγνατιάδης

Ραβδοσκοπία ατζαμή

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση