Όσα και αν έχουν χάσει θα επιστρέφουν πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Μια επιστροφή που τις ανάβουν φυτίλι οι εξαίσιες φορές που τίναξαν την μπάνκα στον αέρα, οι φορές που στα ενδότερά τους υπήρχε ένα κοκκαλάκι νυχτερίδας και τα γούρια τους έπιασαν τόπο.

Αυτό που παίζεται στα τυχερά είναι η σχέση του παίχτη με τον κόσμο, ελπίζοντας να του αποκαλυφθεί μέσα από την τύχη. Τον ταμένο παίχτη δεν τον καθορίζουν οι νόμοι, οι νόρμες και η κοινωνική του θέση, οι συλλογισμοί, η πείρα και οι σχέσεις, ούτε θεωρεί τον προσωπικό μόχθο μείζων παράγοντα για την όποια επιτυχία. Ένας λόγος είναι πως ο γνήσιος παίχτης, ακόμα και αν δεν το ξέρει, είναι ορκισμένος εχθρός του "φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι". 

Το τρίπτυχο στο οποίο ορκίζεται το τρύπιο εγώ του είναι το παιχνίδι που θα του δώσει την ευκαιρία να πάρει μια ιδέα για την μυστήρια τύχη του, όπου μέσα από τον λαβύρινθό της βρίσκει την διαρκώς πρόσκαιρη θέση του στον κόσμο. Αυτή τη θεά προσκυνεί, αυτός ο εξτρεμισμός τον εξιτάρει. Έτσι όπως εκδηλώνεται η αστάθμητη μέσα στο παιχνίδι του, αυτόν τον ατίθασο δαίμονά του. Και είναι αυτό που του ανεβάζει την αδρεναλίνη, αυτό που του δίνει πάσες για να αντιμάχεται την πεζότητα της καθημερινής ζωής.

Ο ποιητής που έχει πέσει πολλές φορές καταγής τρώγοντας τα μούτρα του, διαισθάνεται στον παίχτη την μαρτυρία του ανέφικτου έρωτα, βλέπει στο αρχέγονο πάθος του την προσπάθειά του για να καλύψει με κουρέλια την απουσία του. Σπανίως όμως αυτή η φλασιά ηχεί πειστικά στους νοικοκυραίους. Γι'αυτούς οι τζογαδόροι είναι άρρωστοι, είναι κάτι χαμένα κορμιά που καλό είναι να τους αποφεύγουμε όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Αξίζει πάντως να γίνει κουβέντα για ποιους λόγους οι βαμμένοι παίχτες είναι μειοψηφία στο γυναικείο φύλο, όπως και στους πραγματικά πιστούς σε κάτι. Υποψιάζεσαι σε τέτοιες περιπτώσεις ότι αυτοί είναι ανθρώποι που ο φόβος του να πέφτουν στα χέρια του ανεξέλεγκτου της τύχης κτυπάει κόκκινο μέσα τους, λες και το χαοτικό της υπονομεύει τη στέρεα πίστη τους στην όποια τάξη του κόσμου. Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν μπορώ να θυμηθώ χριστιανούς ή κουκουέδες να κολλούν ένσημα στις λέσχες του κόσμου ή στις άλλες τις αυτοσχέδιες των σπιτιών μας, τότε που ξαναμμένοι ξενυχτούσαμε με πόκα. Και που ήταν πιο γλυκά όταν οι συμπαίκτες ήταν φίλοι. Μια ανεξερεύνητη ιστορία παραμένει το γιατί κάποια στιγμή όλες αυτές οι μαζώξεις κόπηκαν μαχαίρι.

Στα περισσότερα παιχνίδια με χαρτιά η τύχη δεν είναι παντοδύναμη όσο στα άλλα. Οι ικανότητες, η στρατηγική, ο χαρακτήρας, το πόσα έχεις στην τσέπη σου και η πείρα διεκδικούν ρόλους βασικούς. Αν και ποτέ δεν είμασταν απ'αυτούς που πάθαμε και μάθαμε τόσα όσα χρειάζονταν για να κερδίζουμε συχνά και ιδιαίτερα τις εποχές που χάναμε στην αγάπη, εντούτοις τις περισσότερες φορές άλλοι ήταν οι νικητές της βραδιάς. Και όχι τόσο γιατί ήταν τυχεροί. 

Εκεί που η τύχη παίζει άνευ αντιπάλων είναι η ρουλέτα, τα φρουτάκια, οι κουλοχέρηδες, τα ζάρια, τα λαχεία και πολλά αυτοσχέδια. Στα υπόλοιπα των αθλητικών ομάδων του ΟΠΑΠ, οι πιθανότητες είναι αυξημένες, αν φυσικά ξέρεις τις ομάδες και τα ματς δεν είναι στημένα. 

Στα παιχνίδια τύπου τζόκερ και στα λαχεία, οι εθισμένοι παίχτες συνήθως επιλέγουν στην τύχη αριθμούς και σημεία. Δεν τους οδηγεί σ' αυτά άστρον λαμπρόν, δεν επιλέγουν μέσω ονείρων ή σημαδιών του αόρατου κόσμου και δεν επεξεργάζονται επιλογές από παραισθητικά μηνύματα της πραγματικότητας. Ένας στεγνός καταναγκασμός οδηγεί τα βήματά μας στα πρακτορεία και στις ιστοσελίδες, όπου η έμπνευση της στιγμής είναι μονίμως χλωμή. Η μίζερη δύναμη που μας σπρώχνει στα πρακτορεία είναι εκείνο το βαθύτατο ανθρώπινο και κόντρα σε όλες τις πιθανότητες "ε,  να έχουμε κι εμείς σε κάτι να ελπίζουμε αυτή τη βδομάδα". Διότι όπως και να το κάνουμε και τα ουρανοκατέβατα λεφτά από τον χώρο της ελπίδας μας χαιρετούν, ιδιαίτερα όταν δεν επαρκούν για τις βασικές ανάγκες. Το ενδιαφέρον μυστήριο είναι πως εξ ανέκαθεν ανάμεσα στις βασικές ανάγκες πολλών που η φτώχεια τους είναι μακροχρόνοια, συμπεριλαμβάνεται και ο τζόγος, αν και το πιο συχνό επιφώνημα που τους βγαίνει από βαθιά είναι εκείνο το ημιπολεμικό "γαμώ την ατυχία μου".   

Όσο για τα play του ΟΠΑΠ, αυξάνονται σαν μανιτάρια στο κέντρο των πόλεων και στις συνοικίες. Στην Δραπετσώνα είναι μαγαζί γωνία Χατζοπούλου και Τουλουμτζή, διαγωνίως απέναντι από ένα φαρμακείο και ένα ιατρικό κέντρο και κοντά σε δύο τράπεζες.Τυχαίο;

Για να μπεις και να παίξεις πρέπει πριν να βγάλεις μία κάρτα μέλους, αρκεί να είσαι ενήλικας. Εντός του μαγαζιού υπάρχουν κουλοχέρηδες και φρουτάκια και το όλο σκηνικό αμυδρά θυμίζει την λαμπερή ατμόσφαιρα των καζίνων. Σε όσους περάσουν την πόρτα του τους ευχόμαστε καλή τύχη. 

Πατώντας  εδώ  θα σας εμφανιστεί ένα αναλυτικό άρθρο του Θάνου Καμήλαλη που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα pressproject στις 31.10.17 με τον τίτλο "Η Ελλάδα ένα απέραντο καζίνο".

Και πατώντας  εδώ   θα σας εμφανιστεί μια παρουσίαση του πονήματος του Γκυ Ντεμπόρ* ( Παρίσι, 1931 - 1994) " Σημειώσεις για το πόκερ". 

" Χαρτιά δεν παίζω "  , ένα τραγούδι των Α.Στεφανίδη - Β.Παπαδόπουλου με τον Λάκη Χαλκιά. 

*Ο Γκυ Έρνεστ Ντεμπόρ  υπήρξε Γάλλος θεωρητικός του Μαρξισμού, συγγραφέας, παραγωγός, μέλος της Letterist International, ιδρυτικό μέλος της Καταστασιακής Διεθνούς και παροδικό μέλος της Socialisme ou Barbarie. Το πιο γνωστό του έργο είναι "  Η κοινωνία του θεάματος (1967) το βιβλίο σε pdf και η ταινία.

Ο πίνακας του άρθρου "Οι Χαρτοπαίχτες" ( 1894-95) είναι του Γάλλου Πωλ Σεζάν (1839-1906).