Και θα πρέπει, δηλαδή

Να καλύψω την από δω και πέρα

Που μου απομένει ζωή

Μοναχά γράφοντας λέξεις;

Μα με γεμίζεις ανείπωτη οργή, Θεέ μου!

..............................................................................................

Ροκανίζω το υπόλοιπο αποταμίευμά μου

Κυρίως λέξεις εύκολες, μνήμες επίμονες

Σχέδια αραχνιασμένα και οπωσδήποτε

Υποσχέσεις ανεκπλήρωτες

Τα επιτόκια των ελπίδων καταρρέουν από καιρό

Κεφάλαιο μαζί και τόκοι

Δεν κάνουν ούτε έναν οργασμό.

....................................................................................................

Χέστες είναι οι αυτόχειρες.

Εγώ κι η σύφιλη που λέγεται ζωή

Είμαστε οι γενναίοι.

Τα 4 παραπάνω ποιήματα είναι από τη συλλογή " Τα τριακόσια εξήντα πέντε και το ένα για τα δίσεχτα χρόνια " (Κίχλη, 2017),

ενώ αυτό που ακολουθεί από τη συλλογή "Οι Άφαντοι" (Κίχλη, 2014) 

ΝΕΚΥΙΑ

Ὁρκίζομαι, ἐγὼ ὁ ἄσαρκος, σάρκα τοῦ ἀνέμου
Ὅτι θὰ μετεωρίζομαι ὑπεράνω τῆς ράχης
Ἐτούτης τῆς αἰωνόβιας θαλασσινῆς χελώνας
Κηδεμόνας στοργικὸς τῶν παντὸς εἴδους ἀγριόχορτων
Ποὺ φυτρώνουν ἀπὸ τότε σ᾽ αὐτὴ τὴ γῆ
Νὰ κλείνονται στὸν ὕπνο τους ξέγνοιαστα
Καὶ νὰ ξυπνοῦν, ν᾽ ἀνθίζουν καὶ νὰ μαραίνονται
Κατὰ τὴν τάξη καὶ τὶς ἐντολὲς τῶν ἐποχῶν
Ὣς τὴν ἄλλη ἑωθινὴ ἑνὸς ἀπρόβλεπτου αἰώνα.

Χιλιάδων χρόνων κορμί μου 
«Κούφιο μέσα στὸ φῶς»
Ἁπτὸ μόνο κάποιες φορὲς ἀπὸ τύχη
Ἀνάμεσα σὲ σπαράγματα διάσπαρτων κούρων
Μουρμουρίζοντας τὸ ξόρκι: «καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης»
Ξεφεύγοντας ἔτσι τὴν προσοχὴ τῶν Εὐμενίδων
Δεῖξε μου τοὺς τόπους καὶ τοὺς τρόπους
Ποὺ ἐσὺ ἄγγιξες νὰ σ᾽ ἀγγίξω κι ἐγώ.

Τουλάχιστον σ᾽ ἐτούτη τὴ θέρμη τῆς στιγμῆς
Ἄκουσμα κι ἀναπνοὴ δική σου
Τερέτισμα τζίτζικα
Ποὺ μὲ ταξίδεψε μέχρις ἐδῶ
Μέσ᾽ ἀπὸ λιοπύρια καὶ μελτέμια
Γιὰ νὰ πάψει νά ᾽ναι μονάχα ὄνειρο
Τούτη ἡ ἐπιμονή μου.

Μιὰς καὶ τὰ ποιήματα δὲν εἶναι ὀνειροκρίτες.

Ἀθάνατος ὁ ἄρτος τῆς φυλῆς μου
Καὶ οἱ ζωές σας ἔστω κι ἀπόμακρες
Ὀμφάλιος λῶρος τῆς δικῆς μου.

Εἶπες καὶ δάκρυσες
Κι ἔγιναν ὅλα τόσο δὰ ἕνα φύσημα τοῦ ἀπηλιώτη.

Ο κριτικός κινηματογράφου και ποιητής Δημήτρης Χαρίτος γεννήθηκε το 1930 στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γράφει κριτική και θεωρητικά κείμενα για τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες από τις αρχές της δεκαετίας του '60, παράλληλα με την ενασχόλησή του με την ποίηση. Για πολλά χρόνια διετέλεσε γενικός γραμματέας και πρόεδρος της Πανελληνίας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), ενώ στα έτη 1991-1993 υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Επί δεκατέσσερα χρόνια ήταν μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Εθνικής Κινηματογραφίας του Υπουργείου Πολιτισμού. Στο διάστημα 2000-2002 ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του (τότε) Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας. Έχει διατελέσει μέλος κριτικών επιτροπών σε κινηματογραφικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διετέλεσε κριτικός κινηματογράφου στο περιοδικό "Αντί", ενώ σήμερα κρατάει τη στήλη της κινηματογραφικής κριτικής στο περιοδικό "Νέα Εστία". Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1955 με την ποιητική συλλογή "Ιστορία του Απρίλη" (ιδ. έκδοση). Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές "Περιπέτειες με τον ήλιο, τη θάλασσα και τον έρωτα", ιδ. έκδοση, 1961, "Μανδραγόρες", εκδ. Φιλιππότη, 1980, και πιο πρόσφατα η συλλογή "Μυθεύματα κι αυτοβιόγραφα", εκδ. Γαβριηλίδης, 2009.