Με δύο περιοδικά, που στα χρόνια της μεταπολίτευσης κινήθηκαν στον χώρο της αριστεράς, είμασταν φίλοι καρδιακοί και πάντα πιστοί στα ραντεβού μας. Μου τα λέγανε, καμιά φορά τους τα έλεγα κι εγώ, και συχνά όλο κάποια φωτάκια άναβαν μέσα μου απ'αυτήν την κουβέντα. Μια κουβέντα όμως ζωντανή και με εκπλήξεις που κράτησε από τότε που άρχισαν να εκδίδονται έως που έκλεισαν. Μιλώ για το ΑΝΤΙ του Χρήστου Παπουτσάκη (Χανιά, 1934 - Αθήνα, 2009) που πρωτοκυκλοφόρησε τον Μάιο του '72 απαγορεύτηκε πάραυτα από την χούντα και ξαναξεκίνησε μετά την πτώση της έως το θάνατό του. Και το περιοδικό ΠΟΛΙΤΗΣ που διεύθυνε
ο Άγγελος Ελεφάντης ( Νεοχώρι Ευρυτανίας, 1936 - Αθήνα, 2008) που άρχισε να κυκλοφορεί το 1976 και σταμάτησε το 2008. Πιστεύω ότι και τα δύο συνέβαλαν ουσιαστικά στην υπόθεση της εγχώριας αριστεράς και σίγουρα έπαιξαν ρόλο στο ευ ζειν του βίου μου. Για μια ακόμα φορά ευγνωμονώ τους δύο αυτούς συμπολίτες μας καθώς και τους άξιους συνεργάτες τους που με βοήθησαν να καλιεργήσω τη σχέση μου με την αριστερά. Αυτό πάντως που είναι ολοφάνερο είναι η απουσία παρόμοιων εντύπων στις μέρες μας, εντύπων αγαπητικών και στοχαζόμενων την αριστερά και τις περιπέτειές της. Να μια απουσία που μ'αφήνει μια πικρή αίσθηση.
Πατώντας εδώ θα σας εμφανιστεί το άρθρο του Γεωργάτου Σπύρου που με τον τίτλο Κέκροπος 2.."απέναντι" δημοσιεύτηκε στις 28.5 στην Αυγή. Το άρθρο αφορά τον "Πολίτη" και τoυς αρθρογράφους τους που μαζευόντουσαν συχνά σ' ένα σπίτι στην Πλάκα, στο 2 της Κέκροπος.
Κι εδώ ένα μίνι αφιέρωμα στον Ελεφάντη με αφορμή την εμφάνιση στη σελίδα των ΑΣΚΙ της ψηφιοποίησης όλων των τευχών του ΠΟΛΙΤΗ.
Και τέλος πατώντας εδώ θα βρεθείτε στην σελίδα των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας όπου υπάρχει το ψηφιακό περιοδικό Πολίτης .
