Διαβάζοντας για τους πρώιμους Φλαμανδούς ζωγράφους, για να μαθαίνουμε και να εμπνεόμαστε εμείς οι ερασιτέχνες, προετοιμάζουμε τα διαλυτικά για το ξέπλυμα των πινέλων (άοσμα κατά το δυνατόν), ανακατεύουμε το νέφτι (ραφινέ) με το λινέλαιο (πότε διυλισμένο, πότε βρασμένο, πότε παχύρρευστο από την έκθεσή του στον ήλιο) και βάλσαμο της Βενετίας ή το βάλσαμο της Χιώτικης μαστίχας (παχύρρευστα και πανάκριβα και τα δύο) για να φτιάξουμε του διαλύτες για τα χρώματα. Σχεδιάζουμε, πότε μήλα, πότε πρόσωπα, πότε κάτι άλλο και μετά περνάμε στο χρώμα.
Μετά από ώρες ή μέρες, αν δεν βγει κάτι τσαπατσούλικο που δεν βλέπεται, αισθανόμαστε μια χαρά. Δεν ξεχνάμε ότι στο τέλος κάθε μέρας ζωγραφικής, αν δεν θέλουμε να καταστραφούμε οικονομικώς, πλένουμε με άφθονο σαπούνι και νερό τα πινέλα, τρίβοντάς τα στην παλάμη μας. 1% d'inspiration et 99% de transpiration που έλεγε και κάποιος για τα μαθηματικά αλλά χαλάλι τους!
Πατώντας εδώ θα σας εμφανιστούν οι Απριλιάτικοι πινακές μου, αλλά και όλοι οι προηγούμενοι.