Ο γεράκος που προσπαθεί να καθίσει δίπλα μου δυσκολεύεται. Ένα δέντρο πολύ κοντά στο  παγκάκι εμποδίζει την άνετη πρόσβαση. Είναι κι αυτή η βακτηρία που κρατάει που ενώ τον υποστηρίζει στο περπάτημα, τώρα στα στριμόκωλα, επεκτείνει το σώμα του με συνέπεια να κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα. Τελικά τα καταφέρνει και κάθεται δίπλα μου, αποκαμωμένος αλλά τα 'χει καταφέρει.

-Καλώς το παλικάρι, αποφαίνομαι.

-Και τι παλικάρι, μου αποκρίνεται.

Εκείνη τη στιγμή βγαίνει και η Αιμιλία με μια σακούλα που περιέχει το ανακουφιστικό της πλήξης της.

-"Την Κυριακή έχουμε γάμο" μου λέει περιχαρής, κραδαίνοντας ένα βιβλίο. Του Γιάννη Ξανθούλη.

Ώρα να φύγουμε.

Σηκώνομαι και αποχαιρετάω τον άρτι προσγειωμένο γεράκο και τον αφήνω σύξυλο.

-Γεια σου σύντροφε.

Τώρα πως μου'ρθε να τον αποκαλέσω έτσι, εδώ στην Αιδηψό, μ' αυτή την έτσι κι αλλιώς προσφιλή μου προσφώνηση που τη χρησιμοποιώ κατά κόρον, αλλά μόνο με τους φίλους μου στη Δραπετσώνα, είναι απορίας άξιο.

Έχω ξεκινήσει το φευγιό μου όταν ο γεράκος απευθύνεται στη Αιμιλία και με μισή απορία, μισό ενθουσιασμό,  τη ρωτάει κρατώντας την απ' το μπράτσο.

-Τι σύντροφος;  Tι εννοεί;

Με γυρίζουν πίσω.

-Τι εννοείς με το σύντροφε ρε παλικάρι;

 Ώρα να πατσίσω.

-Και τι παλικάρι, φέρνω τα πράγματα στα ίσα.

Με αρπάζει από τα μούτρα και μονορούφι μου δίνει διαπιστευτήρια:

Πως ψήφισε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τι καλός κυβερνήτης που είναι ο Τσίπρας και πως δεν έχει καμία σχέση με τους άλλους. Για πότε μου 'πε για τα εγκαίνια του νοσοκομείου στη Σαντορίνη, για πότε μου 'πε για τους ανασφάλιστους που τώρα έχουν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία. Μου μίλησε για το παράλληλο πρόγραμμα, για τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών, για την περηφάνια που έζησε στη σκληρή διαπραγμάτευση που έκανε ο Τσίπρας εκείνο το βράδυ. Έδειξε σίγουρος ότι τα 400 δις που οι άλλοι φέσωσαν τη χώρα ο Τσίπρας θα τα ξεχρεώσει. Σίγουρος ότι θα πληρώσουν τώρα όλοι όσοι αυτά τα χρόνια είχαν και δεν πλήρωναν.

Αγόγγυστα αποφάνθηκε και ότι χρειαστεί από μας ας τα πάρει!

Αποφασίζω να παίξω το ρόλο της αντιπολίτευσης.

-Σκατά τα 'χουν κάνει κι αυτοί!

-Μη λες τέτοια πράγματα  βρε παιδάκι μου!

-Εγκαινιάζει το νοσοκομείο στη Σαντορίνη και δίνει νοσοκομειακή περίθαλψη στους ανασφάλιστους και δεν έχει γιατρούς και νοσηλευτές, επιμένω.

-Εκατό είκοσι άτομα έχει πάρει για αρχή  στη Σαντορίνη και θα το γεμίσει με προσωπικό μου λέει κοιτώντας με κατάματα. Κατάργησε και το τάλιρο που έβαλε χαράτσι ο Άδωνις. Η βεβαιότητα ξεχείλιζε μες τα μάτια του.

-Αμ οι συντάξεις που δεν θα τις έκοβε και τις πετσόκοψε, συνεχίζω ακάθεκτος.

-Δεν τις πείραξε τις συντάξεις ρε παιδάκι μου. Εμένα όλοι μου κόψανε εκτός απ' αυτόν.

Τώρα που θα κόψουνε και το ΕΚΑΣ για να δούμε πως θα ζήσουμε, κινδυνολογώ.

-Αυτό θα γίνει το 19 και θα το αντικαταστήσει με κάτι άλλο.

 Έδειξε ενεργός και αρκετά ενημερωμένος.

Συνεχίζοντας στο ίδιο τέμπο ο Τσίπρας έτσι ο Τσίπρας αλλιώς άρχισε να με λιγώνει.

Η Αιμιλία με τραβάει απ' το μανίκι.

-Έλα πάμε για ντομάτες.

Έχουμε και τις γαμημένες τις ντομάτες.

-Κάτσε λίγο ρε κορίτσι μου να τα πούμε, σχεδόν εκλιπαρεί.

-Κάτσε λίγο ρε Μηλίτσα, σιγοντάρω κι εγώ.

Όταν πρωτόκατσε το μόνο που ήθελε ήταν να ξαποστάσει. Αυτό το σύντροφε όμως του έδωσε λαβή για ξεσάλωμα.

Άρχισα ερωτήσεις, που δεν τις συνηθίζω.

-Πώς σας λένε;

-Aπόστολος Χριστόπουλος.

-Πόσο χρονών είστε;

Ετών 87.

Αυτό το 87 αντί να με φρενάρει, με τον τρόπο που ειπώθηκε, μου 'δωσε τόση οικειότητα που κατάργησα αμέσως τον πληθυντικό.

Από που είσαι; Αποθρασύνθηκα.

-Από το Ξηρoχώρι (Ιστιαία) αλλά εξόκειλα γαμπρός εδώ στην Αιδηψό.

-Σώγαμπρος. Προσπαθώ να τον πειράξω.

-Ναι γαμπρός εδώ. Ξέρεις εγώ είμαι ο μεγαλύτερος κομουνιστής στην Εύβοια. Εγώ κατάφερα με αγώνες και ενωτικές προτάσεις  να συνενώσω όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και με ανοίγματα στο κέντρο κατάφερα να φτάσουμε σ' αυτό που ζούμε σήμερα.

Αυτή η εσωστρέφεια άρχισε να με χαλάει.

-Άσε τα προσωπικά τον αποπήρα και έλα να μιλήσουμε γενικά για το τι θα κάνουμε. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.

Δεν θύμωσε, δεν παρεξηγήθηκε, δεν με αποπήρε.

-Πού υπηρέτησες; Εδώ διέκρινα ότι πιο πολύ ήθελε να μου πει που υπηρέτησε εκείνος παρά να μάθει που υπηρέτησα εγώ.

-Στον Έβρο του απαντάω, σχεδόν περήφανος.

-Εγώ υπηρέτησα στη Μακρόνησο, κρατούμενος και βασανιζόμενος.

Ξαναγύρισε σε μένα.

-Εσύ απ' εδώ είσαι;

-Όχι από τον Πειραιά. Σώγαμπρος κι εγώ για δυο-τρεις μέρες στους Ωρεούς.

Είπα από τον Πειραιά φρονώντας ότι τη Δραπετσώνα μπορεί και να μη την ήξερε. Όταν όμως ζήτησε παραπάνω λεπτομέρειες και του είπα ότι είμαι από τη Δραπετσώνα ταράχθηκε.

- Τον Φρατζεσκάκη τον ξέρεις;

Στην αρχή έφτασε στ' αυτιά μου ένα όνομα έτσι αόριστα και με την προκατάληψη που με διακρίνει ότι όταν πεις σε κάποιον από που είσαι ή τι δουλειά κάνεις, καπάκι σε τορπιλίζει τον τάδε τον ξέρεις, το δείνα τον γνωρίζεις; έτσι δεν έδωσα σημασία. Λες και πρέπει να ξέρεις ονομαστικά όλους τους συντοπίτες ή όλους τους συναδέλφους σου.

-Τον Γιώργο τον Φραντζεσκάκη, επαναλαμβάνει, ήμασταν μαζί στη Μακρόνησο  στην απομόνωση.

Με τις περισσότερες πληροφορίες που με φόρτωσε ήταν προφανές ότι μιλούσε για τον Μανούσο τον Φρατζεσκάκη.

Τώρα πια το όνομα γίνεται βαρύ, βαθαίνει μες το μυαλό μου και αναδύεται.

Ο  Μανούσος ο Φρατζεσκάκης ήταν ινστρούχτορας του κόμματος (ένα είναι το κόμμα) στη Δραπετσώνα. Σχεδόν αθέατος αλλά ο μύθος του τον παρομοίαζε στα νεανικά μου μάτια, σαν τον Θανάση Κλάρα ένα βήμα πριν γίνει Άρης Βελουχιώτης. Απ' τα λόγια που μεταφέρονταν, φαίνονταν να παίρνει τις δύσκολες αποφάσεις και να οδηγεί τις δράσεις και τις πρωτοβουλίες του κόμματος σε τοπικό επίπεδο. Στις σπάνιες εμφανίσεις του ένα μονίμως ζωγραφισμένο χαμόγελο στο πρόσωπο του, σου έδινε άλλη εντύπωση απ' αυτή που φανταζόσουν για έναν σκληρό κομουνιστή.

- Τον Μανούσο τον Φρατζεσκάκη τον διορθώνω. Είναι χρόνια που έχει πεθάνει.

Είδα τα μάτια του να υγραίνονται. Μετά την μακάβρια πληροφορία του δίνω και όλα όσα ήξερα  για τη δράση του.

Τι δεν του είπα: ότι μεγαλώνοντας διάφοροι ομοϊδεάτες του και όχι παίξε γέλασε δοκιμασμένοι αγωνιστές, τον αποδόμησαν  κατηγορώντας τον, ότι δεν είχε κάνει ούτε ένα μεροκάματο στη ζωή του,  ότι ήταν κομματικοδίαιτος και είχε αρχηγικές τάσεις σε βαθμό αριβισμού.

 Δεν του 'βαλα σκοτούρες, τον άφησα στην απομόνωση, στο Μακρονήσι,  παρέα με τον Μανούσο να ονειρεύονται το Νέο Σοσιαλιστικό Άνθρωπο.

Βρε τι μικρός που είναι ο κόσμος. Εγώ από τη Δραπετσώνα και ο κύριος Απόστολος από την Ιστιαία να μιλάμε, εδώ στην Αιδηψό, για τον Μανούσο τον Φρατζεσκάκη. Καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται.

Όταν πηγαίνω στην Ιστιαία και ιδιαίτερα στον Άη Γιώργη, γενέτειρα του Δημήτρη του Παπαχρήστου, πάντα το μυαλό μου τρέχει σ' αυτόν.

Τώρα που είχα την Ιστιαία εδώ μπρος στα μάτια μου δεν γινότανε να μην το σκαλίσω.

-Τι λες για τον Δημήτρη τον Παπαχρήστο;

Φάνηκε να μην συμμετέχει. Είχε κουραστεί.

-Το Δημήτρη τον Παπαχρήστο τον εκφωνητή του Πολυτεχνείου, προσπαθώ να του δώσω να καταλάβει.

-Αυτός είναι πατριώτης μου!  μου λέει με ενθουσιασμό και αμέσως μετά πέφτει σε κατάθλιψη. Έμεινα μετέωρος δεν μπορούσα να καταλάβω πιο συναίσθημα απ' τα δύο κυριαρχούσε. Και συνέχισε:

-Αυτός ανήκει στον αναρχικό χώρο. Αυτό μου το είπε επικριτικά.

-Ακόμα καλλίτερα του απαντάω.

-Τι καλλίτερα ρε παιδάκι μου είναι πράγματα αυτά;

Άρχισα να του λέω για το πόσο τον εκτιμώ, όχι μόνο για τις σπαραχτικές του εκκλήσεις απ' το μικρόφωνο του Πολυτεχνείου, αλλά κυρίως γιατί δεν εξαργύρωσε αυτές του τις περγαμηνές  εκείνης της εποχής, όπως έκαναν οι περισσότεροι που είχαν πρωτεύοντα ρόλο στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Του είπα ότι μακριά από φανφάρες σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου, απόμακρος σε μια γωνιά πάνω σε μια παλιά μηχανή BMW, μοιάζει μόνος του να περιφρουρεί τις επετείους.

Δεν φάνηκε να συμφωνεί.

Τον πληροφόρησα ότι ασχολήθηκε και με τη συγγραφή βιβλίων και μάλιστα σ' ένα απ' αυτά τον "Ήλιο του Μουσείου" μιλάει με θαυμασμό και ενθουσιασμό για κάποιο Νηρέα Βάρα που είναι από τα μέρη σας, του είπα χαρακτηριστικά.

Άρχισε να μην επικοινωνεί.

Επέμεινα. Έχει παιχτεί και στο θέατρο με πρωταγωνιστή το Γιώργο Αρμένη.

Κάθε προσπάθεια μου ήταν πια μάταιη.

Μάλλον ήταν ώρα να χωρίσουμε.

Έκανα την τελευταία απόπειρα.

-Μ' αυτά και μ' αυτά κινδυνεύουμε αύριο να είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης κι αυτός πάει στο διάολο, ένας είναι, δεν έχει και φωτογένεια, είναι και λίγος, σιγά-σιγά θα το χωνέψουμε και θα 'χουμε να βρίζουμε. Πίσω απ' αυτόν όμως θα υπάρχει μια κουστωδία με επικεφαλής τον κυβερνητικό εκπρόσωπο τον Κουμουτσάκο και πιο πίσω στελέχη έτοιμα για όλα,  προκειμένου να ξεπλύνουν την δυσωδία που αποπνέει, εξ αιτίας των πολιτικών τους και όχι μόνο. Πάντα με πρόσχημα ότι θα βγάλουν από το αδιέξοδο την χώρα, από το αδιέξοδο που αυτοί οι ίδιοι την έφεραν. Στελέχη πρώτης γραμμής όπως  ο Δένδιας, η Ασημακοπούλου η Σπυράκη, ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης, ο...

Τα σπυριά που άρχισαν να γεμίζουν το πρόσωπο του δεν μ' άφησαν να συνεχίσω.

Υποκλίθηκα, του είπα ένα μεγάλο ευχαριστώ που υπάρχει και χωρίσαμε.

Κοντεύουν δυο χρόνια από τότε που ανέλαβε τις τύχες της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ.  Η φωνή του κυρ Απόστολου μαζί με ελάχιστες  ακόμη,  ήταν οι μοναδικές ανάμεσα σ' ένα πυρ ομαδόν ανάθεμα από εχθρούς και φίλους που έσπαγαν την θλιβερή μονοτονία που εισέπραττα. Ειδικά του κύριου Αποστόλη ήταν μια φωνή ανιδιοτελής και ως εκ τούτου αληθινή, γνήσια και τίμια. Με συγκίνησε και με ταξίδεψε.

Με την επιστροφή μου πρώτα στους Ωρεούς και μετά στην Δραπετσώνα το κοντράστ αποδείχθηκε εφιαλτικό.

Σε ότι συζήτηση άνοιξα είτε με αριστερούς του κώλου, (έχουμε και Υπουργούς τέτοιους!) που η ζωή τους παρασάγγας απέχει από την Αριστερά, ένεκα τα φουσκωτά τους, οι σπιταρόνες τους, οι πισίνες τους, οι ίντριγκες τους,  με κέντρο ενδιαφέροντος τον εαυτούλη τους και μόνο αποκλειστικά. Είτε Αριστεροί που δογματικά επιμένουν στην δική τους αλήθεια  και στην αποκλειστικότητα της ετικέτας. Είτε με Αριστερούς  που μαζί με τους κυβερνώντες, για την ύστατη προσπάθεια για αλλαγή ξεκίνησαν και τώρα βολοδέρνουν δεξιά κι αριστερά ικέτες για συμπόνια και λίγο συμπάθεια.

Όλοι μαζί ταυτισμένοι πλήρως με τα στημένα και αναιδή Μ.Μ.Ε, με τους αμετανόητους παραδοσιακούς δεξιούς και τους νεότευκτους νεόπλουτους νεοφιλελεύθερους, σε κάθε αναφορά που γινότανε στο όνομα του Τσίπρα η μόνη και μόνιμη επωδός ήταν: ΤΟ ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ.

Μάλλον έχουμε χάσει την μπάλα αδέρφια. Μπάλα που μας την έδωσαν να παίξουμε, να δείξουμε τις ικανότητες μας, να προάγουμε το διαφορετικό, το αλλιώτικο, το δίκαιο, το αληθινό  κι εμείς την πετάμε στην εξέδρα!

Λες και το παιχνίδι είναι στημένο.

Τόσο στημένο που ούτε ο  Κοντονής δε μπορεί ν' αλλάξει την κατάσταση.

Κι ας τα 'χει βάλει με τ' άγρια τα αδίστακτα θηρία της  Ε.Π.Ο. και της Σούπερ Λιγκ και με αποφασιστικότητα, μεθοδικότητα, θάρρος και επιμονή φαίνεται να επικρατεί και να τα καταφέρνει μέχρι τώρα, στη προσπάθεια του να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία.