Λέω πως η στάση γεννά τις πράξεις, κι αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Πρέπει όμως να διαβαθμίσετε τις ανάγκες για να'ναι έτσι.

Πολλές φορές, είπε ο στοχαστής, βλέπω ότι κρατώ τη στάση του πατέρα μου. Δεν επαναλαμβάνω όμως τις πράξεις του πατέρα μου. Γιατί είναι διαφορετικές οι πράξεις μου; Γιατί υπάρχουν διαφορετικές ανάγκες. Βλέπω όμως ότι η στάση διαρκεί περισσότερο από τον τρόπο του χειρισμού: δεν υποκύπτει στις ανάγκες. 

Μερικοί μπορούν να κάνουν μόνο ένα πράγμα, για να μη χάσουν το γόητρό τους. Κι επειδή δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις ανάγκες, βουλιάζουν με το παραμικρό. Όποιος έχει μία στάση, μπορεί να κάνει πολλά και να μη χάνει το γόητρό του". 

Το καλύτερο ύφος

Μόνο ένα πράμα είπε ο κύριος Κόυνερ για το ύφος. "Πρέπει να μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιγραμματικά. Το επίγραμμα είναι απρόσωπο. Ποιοι είναι οι καλύτεροι γιοι; Εκείνοι που σε κάνουν να ξεχνάς τον πατέρα!" 

Περί της ικανοποιήσεως των συμφερόντων

Ο κύριος λόγος για τον οποίον πρέπει να ικανοποιούνται τα συμφέροντα, συνίσταται στο ότι πλήθος στοχασμοί δεν μπορούν να αρθρωθούν, επειδή είναι αντίθετοι στα συμφέροντα των στοχαστών. Κι όταν δεν μπορεί κανείς να ικανοποιήσει τα συμφέροντα, είναι ανάγκη να τα υποδεικνύει και να τονίζει τη διαφορετικότητά τους. Γιατί έτσι μόνο ο στοχαστής μπορεί να γεννήσει στοχασμούς που να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των άλλων, γιατί ευκολότερο από την απουσία συμφερόντων είναι να στοχάζεται κανείς τα ξένα συμφέροντα. 

Το αδιάφθορον

Πως μπορείς να εκπαιδεύσεις έναν άνθρωπο ώστε να γίνει αδιάφθορος; Στο ερώτημα αυτό ο κύριος Κόυνερ απάντησε: " Μόνο με έναν τρόπο: να τον χορτάσεις". Κι όταν τον ρώτησαν πως μπορεί να παρακινήσει κάποιον τόσο ώστε να κάνει καλές προτάσεις, ο κύριος Κόυνερ απάντησε: "Μόνο με έναν τρόπο: να του εξασφαλίσεις συμμετοχή στα οφέλη των προτάσεών του, και να φροντίσεις να μην μπορεί να επωφεληθεί απ'αυτές με άλλους τρόπους, δηλαδή μόνος του". 

Πως να υπομένεις τις θύελλες

"Ο στοχαστής καθόταν σ'ένα μεγάλο αμάξι κι έπαινε πολύ τόπο, όταν έπεσε σε μια μεγάλη θύελλα. Πρώτη του δουλειά, ήταν να κατέβει από το αμάξι. Δεύτερη να βγάλει το πανωφόρι του. Τρίτη να ξαπλώσει καταγής. Έτσι περιορίζοντας το μέγεθός του στο ελάχιστο, υπέμεινε τη θύελλα". 

Ο κύριος Κόυνερ το διάβασε και είπε: "Είναι καλό να συμμερίζεσαι τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για σένα, αλλιώς δεν πρόκειται να σε καταλάβουν". 

Οι "Ιστορίες του κ. Κόυνερ", εκδόσεις Γράμματα,  άρχισαν να γράφονται από τον Μπέρτλτ Μπεχτ ( Άουγκσμπουργκ, 1898 - Βερολίνο, 1956) το 1935 και τελείωσαν στις αρχές της δεκαετίας του '50.