Κι εμείς εκείνη την εποχή φουλαρισμένοι με επαναστατικό οίστρο την ειρωνευόμασταν, δίχως να πιστεύουμε ότι μπορεί να αλλοιώνονται τα αμοιβαία καλά μας αισθήματα που νοιώθαμε. Λάθος κάναμε, αλλά αργά το καταλάβαμε. 

Λίγα χρόνια αργότερα, διάβασα στην "Μαρία Νεφέλη" την υποστήριξη του Ελύτη για τέτοιες πρακτικές θεραπείες.

"Να ξαναδώσουμε στα πόδια μας το χώμα", λέει σ'ένα σημείο και σ'ένα άλλο πιο προχωρημένο συνηγορεί υπέρ του εξωπραγματικού για τη βέλτιστη ολική ισορροπία μας: "Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ'τη Γη, ποτέ σου δεν θα μπορείς να σταθείς επάνω της".

Πολλά χρόνια μετά που θυμήθηκα σε μια άλλη παραλία βότσαλου και δοκίμασα τη μέθοδο Νόρα, διαπίστωσα πως έμοιαζε σαν ένα μασάζ που όντως ήταν ευεργετικό, προκαλούσε μία ευεξία που μόνο σ'αυτό το περπάτημα μπορούσα να το αποδώσω.

Όλα αυτά συνδέονται με μια καλή μου φίλη, που τελευταία χάνει εύκολα την ισορροπία της και πέφτει και κτυπάει και δεν είναι καθόλου για γέλια. Εντάξει υπάρχουν και οι γιατροί που εξετάζοντάς την ίσως μπορέσουν να τη βοηθήσουν. Υπάρχει και το " να προσέχεις ", όπως είπε και ο αδελφός της, όταν του ζήτησε τη γνώμη του.

Να όμως που από το πουθενά εμφανίστηκε αίφνης και κάτι άλλο που μας συνέδεσε με την φοιτήτρια Νόρα. Αυτό το άρθρο που ακολουθεί και υποστηρίζει το περπάτημα με γυμνά πόδια ως ένα τρόπο να ισχυροποιήσουμε την ισορροπία μας. Ίσως λοιπόν για περιπτώσεις σαν κι αυτές της φίλης μου, τα ξυπόλητα τάγματα να είναι η καλύτερη λύση.

Το άρθρο με τίτλο: "Γιατί πρέπει να περπατάμε ξυπόλητοι" ( εδώ ) το εντοπίσαμε στην daily news, που αν δεν μαθαίναμε τα παθήματα της φίλης θα το προσπερνούσαμε. Καλύτερα λένε αυτοί που τα ξέρουν όλα, είναι σε παραλίες. Και αν η επιλογή της Νόρας - που είναι αδύνατον πια να θυμηθώ το πρόσωπό της - σας είναι δύσκολη, στην άμμο είναι κι αυτή μια καλή επιλογή.