Από το 1959 άρχισε να μαζεύει βραβεία και η φήμη του μεγάλωνε διαρκώς. Πραγματοποίησε πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Ιταλία, ενώ συμμετείχε σε πλήθος ομαδικών. Το 1988 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Biennale της Βενετίας. Το 1981 εξελέγη καθηγητής στην ΑΣΚΤ και από το 1991 διετέλεσε πρύτανης επιτυγχάνοντας την αναδιαμόρφωση και την ανανέωση της Σχολής. Πέθανε στην Αθήνα το 2004. Και το όνομα αυτού Νίκος Κεσσανλής. 

Τι ήταν αυτός ο καλλιτέχνης; Μια γνώμη που εκφράζει πολλούς είναι κι αυτή της Α.Μποζώνη ( lifo). Ο Κεσσανλής ήταν ακτιβιστής, εκκεντρικός, ανήσυχος, άκρως δημιουργικός, σημαντικός καλλιτέχνης, ακαταπόνητος πρεσβευτής της καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Ελλάδα και της ανάγκης συνεχούς διαλόγου με τη διεθνή σκηνή, αεικίνητος, επικοινωνιακός, επιθετικός σχολιαστής, κοσμοπολίτης και γενικά ένα enfant terrible της δεκαετίας του ’60. Ο Νίκος Κεσσανλής χάραξε καίριους και επίκαιρους δρόμους της σύγχρονης τέχνης στη χώρα μας με το έργο και την πολύτροπη προσωπικότητά του. Ενθάρρυνε την καλλιτεχνική έρευνα, τον πειραματισμό, τη συνεργασία και την κοινωνική διάσταση της τέχνης.

Πολλοί έχουν ενστερνιστεί την άποψη πως ο Κεσσανλής απεγκλώβισε την σύγχρονη τέχνη στην Ελλάδα από τα αδιέξοδα της "ελληνικότητας" και την, εν ολίγοις, γραφικότητά μας. Καλλιέργησε μια διεθνή γλώσσα, αντιτάχτηκε στην παραστατικότητα της κομφορμιστικής ζωγραφικής. Με τα έργα του προπάντων έδωσε πολλές μάχες ενάντια στον κουρασμένο εστετισμό της γενιάς του '30, και τον θανάσιμο εχθρό κάθε δημιουργικότητας, το "καλό γούστο". Ότι ο Κεσσανλής άνοιξε νέους δρόμους στη σύγχρονη τέχνη είναι μία θέση που την ασπάζονται πολλοί που ενδιαφέρονται για τις εικαστικές τέχνες. Κι αυτό το πέτυχε ο Κεσσανλής κρατώντας ανοιχτό ένα διάλογο ανάμεσα στην ελληνική τέχνη και τη διεθνή. Κι αυτό γιατί πεποίθησή του ήταν αυτό που επαναλάμβανε διαρκώς, ότι δηλαδή, αν θέλεις να ανήκεις στην πρωτοπορία θα πρέπει να πατάς γερά στην ιστορία. Ο Κεσσανλής καινοτόμησε με τις αυθόρμητες καινοτομίες του πάνω στο τελάρο, πειραματίστηκε με την mec-art, που βασίζεται στη φωτογραφία και υπερασπίστηκε τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης.  

Την αναφορά αυτή στον Νίκο Κεσσανλή την κάνουμε διότι η γκαλερί a.antonopoulou.art, λόγω του ότι συμπληρώνονται φέτος 10+1 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή, του αφιερώνει δύο εκθέσεις. Η πρώτη εγκαινιάζεται την Τρίτη 10.2 και θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 28.3 και έχει τίτλο "Τοίχοι της πόλης". Η δεύτερη, που θα ακολουθήσει λίγο αργότερα, έχει τίτλο "Οι φίλοι". 

Όσοι ερεθίζoνται από τη ζωγραφική και ιδιαίτερα αν μουτζουρώνονται με μπογιές, όπως ο ανιψιός μου, μια καλή κίνηση είναι να έρθουν σε επαφή με έργα του Κεσσανλή. Είναι το λιγότερο επιπόλαιο να θέλεις να χαθείς και να βρεθείς στον κόσμο των χρωμάτων και των σχημάτων και να αγνοείς αυτούς που κατά κοινή εκτίμηση θεωρούνται μεγάλες φυσιογνωμίες στον χώρο αυτό. Εμείς πάντως, εκτός απροόπτου, θα επισκεφτούμε την έκθεση για να έρθουμε σε επαφή με ένα έργο που μίλησε σε πολλούς φιλότεχνους, ελπίζοντας να ενισχύσει τους δεσμούς ανάμεσα στα υγρά μάτια μας και στο εν εξάρσει μυαλό μας.

Η γκαλερί a.antonopoulou .art, βρίσκεται στο 20 της Αριστοφάνους, στου Ψυρρή, έχει τηλ. το 2103214994. Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη - Παρασκευή: 14.00-20.00, Σάββατο 12.00 - 16.00. 

Σε συνέντευξη που είχε δώσει στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στον Τάκη Μαυρωτά, μεταξύ άλλων είχε πει: «Η δουλειά μου κινείται σε δύο πόλους: από τη μια η λατρεία για τη ματιέρα, το φτιάξιμο ενός έργου, και από την άλλη η διάθεση να μη μεταχειρίζομαι τη ματιέρα, να είναι μια άυλη ζωγραφική αν είναι δυνατόν να την αποκαλέσουμε άυλη ζωγραφική». 

Στην ίδια συνέντευξη είχε μιλήσει και για το ποια αλήθεια κρύβει ο κόσμος των ετερόκλητων εικόνων του λέγοντας: «Τη δική μου αλήθεια. Ποτέ δεν κρίνω έναν καλλιτέχνη από ένα, δύο ή τρία έργα. Ένας ζωγράφος κρίνεται από το σύνολο του έργου του και όχι από τα επιμέρους. Άρα ψάχνουμε να βρούμε την προσωπικότητα του καλλιτέχνη μέσα από το σύνολο της δουλειάς του». 

«Έχω τα στοιχεία της βαρβαρότητας και της άγριας ζωγραφικής σε όλη την προεργασία του έργου μου, είτε αφορά τους τοίχους είτε τη μηχανική μου εμπειρία. Χρησιμοποιώ την τεχνολογία όπως ένας αγρότης, όπως ένας χωριάτης και δεν θέλω να μάθω τίποτε περισσότερο. Κοιτάζω μόνο την ποιότητα στο έργο» είχε απαντήσει στην ερώτηση για το ποια είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα έργα του.