Συνήθως σκληρό τυπάκι, που είτε θα φτιάχνει τα πιο φοβερά κοκτέιλ και θα τον καψουρεύονται όλες (“Cocktail”), είτε θ' αναλαμβάνει κάθε είδους “ επικίνδυνες αποστολές”, μπροστά στις οποίες όλοι οι υπόλοιποι θα πιπιλούσαμε τον αντίχειρά μας σ' εμβρυική στάση, είτε θα είναι ο δικηγόρος που λύνει τις άλυτες υποθέσεις, είτε ο μυστηριώδης δολοφόνος με τον απαραβίαστο ηθικό κώδικα.

      Όχι όμως σ' αυτή την ταινία. Εδώ , ο Νέιθαν Άλγκρεν, ο ήρωας που υποδύεται, είναι απ' τους πιο παρατημένους άντρες που έχετε δει σε ταινία. Είναι ένας βετεράνος του εμφυλίου πολέμου των Ηνωμένων Πολιτειών, που κουβαλάει μεγάλα ψυχικά τραύματα απ'τη συμμετοχή του στη σφαγή σ' ένα ινδιάνικο χωριό. Έκτοτε προσπαθήσει να πνίξει τον πόνο και τις τύψεις του, που πανούργες κι εκδικητικές τον επισκέπτονται στα όνειρά του, στο ποτό! Ως εκ τούτου στο πρώτο μέρος της ταινίας, παρουσιάζεται ως ένα κυνικό ρεμάλι, μονίμως θολωμένο απ' το ουίσκι. Μέχρι τώρα δεν έχουμε κάτι να τον ζηλέψουμε.

          Παράλληλα, στην Ανατολή σηματοδοτούνται μεγάλες αλλαγές. Η Ιαπωνία εκμοντερνίζει τους τρόπους της και προσπαθεί  να έρθει στα μέτρα της Δύσης. Αυτό σημαίνει κυρίως ένα πράγμα: απομακρύνεται απ' τη φιλοσοφία και την παράδοσή της, που καθρεφτίζονται στον τρόπο ζωής των Σαμουράι.Έτσι ο πρωταγωνιστής μας μαζί με άλλους Αμερικανούς βετεράνους προσλαμβάνεται από τον αυτοκράτορα της Ιαπωνίας, με σκοπό να εκπαιδεύσει τους στρατιώτες, που μέχρι πρότινος μάχονταν με σπαθιά. Απέναντι τους, στέκονται οι Σαμουράι που συνεχίζουν να ζουν παραδοσιακά και τηρούν τα έθιμά τους. Σε μια απ' τις μάχες του στρατού με τους Σαμουράι (καραμπίνα εναντίον σπαθιού!), ο Νέιθαν συλλαμβάνεται λαβωμένος και μεταφέρεται στο χωριό των αντιπάλων. Εδώ αρχίζει και το μεγάλο πνευματικό ταξίδι, που τον κάνει ν' αλλάξει εικόνα για τη ζωή και τον προορισμό του.

          Παρακολουθώντας τη ζωή και την καθημερινότητα των Σαμουράι ανακαλύπτει πως οποιαδήποτε κίνησή τους είναι μετρημένη κι εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Όλες τους οι πράξεις κι όλα τους τα λόγια έχουν αξία και τίποτα δε γίνεται χωρίς λόγο. Είναι απλοί, γαλήνιοι και η πεμπτουσία της ζωής τους είναι ότι ασκούν πνεύμα και σώμα καθημερινά. Ποιητές και μαχητές μαζί! Γνωρίζουν τον εχθρό τους, τον σέβονται και προσπαθούν να κατανοήσουν τη νοοτροπία του. Είναι το μέρος όπου ο λοχαγός Νέιθαν κοιμάται για πρώτη φορά  με ηρεμία. Ενστερνίζεται σιγά- σιγά τη φιλοσοφία τους και γίνεται ένας απ' αυτούς.

          Η ιστορία δεν είναι κάτι το καινούριο. Έχει μάλιστα ειπωθεί και σε άλλες ταινίες πριν και μετά απ' αυτήν (π.χ. Xορεύοντας με τους λύκους και Avatar). Είναι όμως η ερμηνεία των ηθοποιών, που δε γίνεται να σ' αφήσει ασυγκίνητο. Όλος ο αγώνας των Σαμουράι για την διατήρηση της παράδοσης και της τιμής τους αποτυπώνεται στο βλέμμα του Τομ Κρουζ, που είναι κι “Ο Τελευταίος Σαμουράι”. Υπάρχει μάλιστα και η παρασκηνιακή φήμη πως θεώρησε τόσο σημαντικό να μπει στο ρόλο και στην ψυχολογία του ήρωά του, ώστε πριν υπογράψει το συμβόλαιο, έθεσε όρο να μην τον κοιτάζει κανένας απ' το καστ απευθείας στα μάτια. Ποιος άνθρωπος, λοιπόν, δε θα ήθελε να λυτρωθεί απ' τις αμαρτίες του, όπως ο ήρωας μας, και να βιώσει εκείνο το κομμάτι ψυχικής ηρεμίας που όλοι αναζητάμε αλλά λίγοι τελικά το βρίσκουμε;

"Ο Τελευταίος Σαμουράι" (2003) του Έντουαρντ Ζούικ, με τους Τομ Κρουζ  (Νέα Υόρκη, 1962), Τίμοθι Σπολ, Κεν Γουατανάμπε. Εδώ  αν πατήσετε θα σας εμφανιστεί το τρέιλερ της ταινίας κι  εδώ   ολόκληρο το σάουντρακ της ταινίας που είναι εκπληκτικό. Το άρθρο αυτό και τους συνδέσμους μας τα έστειλε ο Αλέκος Κουντουπίδης, που τον ευχαριστούμε θερμά.