Την αναφορά όμως την κάνουμε και για ένα ακόμα λόγο. Ελπίζουμε ότι αυτή θα τσιγκλήσει κάποιους από τους επισκέπτες μας και θα αποφασίσουν να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους προτιμήσεις. Ένα άνοιγμα λοιπόν επιχειρούμε, μιας και τα τελευταία ονόματα τραγουδοποιών που ανακαλύψαμε και αγαπήσαμε πολλά από τα τραγούδια τους, ήταν πολλά χρόνια πριν. Από την εποχή που πρωτοεμφανίστηκαν οι Αλκίνοος Ιωαννίδης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Νικόλας Άσιμος, Νίκος Πορτοκάλογλου, Ορφέας Περίδης,  Σταμάτης Κραουνάκης,  Σωκράτης Μάλαμας , Τζίμης Πανούσης, Φοίβος Δεληβοριάς και οι Active Member. Όσοι απ'αυτούς είναι στη ζωή, εξακολουθούν να δημιουργούν όμορφα και δυνατά έργα και να συμμετέχουν σε εξαιρετικές συναυλίες. Κι ας είναι πια οι περισσότεροι γύρω στα πενήντα και μάλιστα κάποιοι πλησιάζουν τα εξήντα. Αντέχουν όμως και το παλεύουν με τον καλύτερο τρόπο καταφέρνοντας να κυκλοφορεί εντός μας μια φωτεινή χαρά.

Μετά όμως απ’αυτούς το μηδέν; Όχι φυσικά. Τα τελευταία χρόνια ακούσαμε, η αλήθεια είναι όχι τόσο συστηματικά όπως παλαιότερα, νέους τραγουδοποιούς, που αισθανθήκαμε ότι τραγουδούν με όμορφο τρόπο τις αλήθειες του πάρε δώσε των άφθαρτων ανείπωτων της ζωής μας με τα φθαρτά βήματα της καθημερινότητάς μας. Και θάταν απίθανο να μην πεταγόντουσαν νέα φυντάνια. Διότι η ιστορία μας λέει ότι και στον κήπο της τραγουδοποιίας ισχύει ο νόμος της φύσης, αυτός που λέει ότι σε κάθε εποχή ξεπετάγονται νέα μπουμπούκια. Πάντα φυσικά ελλοχεύει ο κίνδυνος κάποια απ’αυτά να μαραίνονται γρήγορα. Και κάποια άλλα, απροστάτευτα, ένα άσπλαχνο χέρι να τα κόβει για να κερδίσει κάτι. Πάντα όμως θα καταφέρνουν ν’ανθίζουν κι εκείνα τα λίγα συνήθως, που δουλεύοντας τα ταλέντα τους με πάθος και με γνώση και ζώντας μια ζωή με πάθος και ελευθερία, πετυχαίνουν να γράφουν σιγά σιγά τη δικιά τους ιστορία. Αυτήν, που για να φανερώσει τα δικά τους και δικά μας υπαρκτά αόρατα, πλάθει μια νέα ομορφιά. 

Διαλέξαμε λοιπόν για αρχή τρία μπουμπούκια.

Το πρώτο μπουμπούκι μας είναι ο 35χρονος τραγουδοποιός και ηθοποιός και perfomer Πάνος Μουζουράκης, που γεννήθηκε στη Ζυρίχη, μεγάλωσε στη Θες/νίκη και εδώ και δέκα χρόνια κυκλοφορεί στο Λεκανοπέδιο. Έχει στο ενεργητικό του τρία προσωπικά άλμπουμ.

Το 2007 το «Μάντεψε ποιος», το 2011 το «Ιπτάμενος δίσκος» και το 2013 το «Στόχος».

Πατώντας εδώ   θα ακούσετε το ομώνυμο τραγούδι.

«Τα ναρκωτικά τα έκοψα, γιατί άρχισαν να με «χαλάνε». Δεν έπινα τίποτε ιδιαίτερα ναρκωτικά, μόνο «τσιγάρα». Το μόνο πράγμα που έκανε το χασίς ήταν να πολλαπλασιάζει τις ανασφάλειες. Έτσι το σταμάτησα. Δυστυχώς, το αλκοόλ δεν είχε αυτή την επήρεια πάνω μου, ούτε συνεχίζω και πίνω. Αλλά θα πιω είτε είμαι στεναχωρημένος είτε είμαι χαρούμενος. Οπότε, όταν πληγώνομαι, απλώς στεναχωριέμαι. Μπορεί να πέσω και σε μία κατάθλιψη για να το ξεπεράσω. Γενικότερα όμως δεν μου αρέσει να μην έχω τον έλεγχο των συναισθημάτων και του εγκεφάλου μου, κάτι που παθαίνω συχνά».

Βγαίνοντας από το μαγαζί κρυφακούς τις συζητήσεις των παρευρισκομένων. Τι θα ήθελες να ακούσεις ότι τους έχει αποτυπωθεί από την παράσταση;

- Έτσι κι αλλιώς γίνεται αυτό, γιατί έχουμε μικρόφωνα κρυμμένα στην έξοδο και αν δεν συμπληρώσουν εθελοντικά το δελτίο παραπόνων κοιτάμε να δούμε από μόνοι μας πόσο δυσαρεστημένοι είναι (γέλια). Προτιμώ να τους μένει μία αίσθηση, γιατί είναι αρκετά δύσκολο να σου μείνει μόνο κάτι συγκεκριμένο από αυτή την παράσταση. Το πιο ωραίο που έχω ακούσει, από την πλειοψηφία των ανθρώπων είναι ότι έφυγαν γεμάτοι. Δηλαδή, τέσσερις ώρες πέρασαν πολύ γρήγορα και ότι έφυγαν «ελαφρά τη καρδία». Ο Σαββόπουλος είχε πει ότι μια παράσταση είναι καλή, όταν φεύγεις και νιώθεις ευγενέστερος. Νομίζω ότι σε έναν βαθμό το πετυχαίνουμε αυτό. Αυτά είχε δηλώσει το 2009 σε μία συνέντευξή του.

Αν θέλετε να διαβάσετε μία φετινή συνέντευξη του Μουζουράκη που του πήρε η Βάσια Κρασανού και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα «tralala.gr» πατήστε εδώ

Το δεύτερο μπουμπούκι μας είναι ο 35χρονος ηθοποιός και τραγουδοποιός Θέμος Σκανδάμης που γεννήθηκε στον Άλιμο. Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ, το «Μακροβούτι» ( 2008), «Η Μάρθα Φριντζήλα τραγουδάει Θέμο Σκανδάμη» ( 2011)  και το «Θ» ( 2014).

Πατώντας εδώ θα ακούσετε το τραγούδι του «Αλκυονίδες μέρες» .

Και ποιοι μουσικοί σε επηρέασαν;"Βασίλης Νικολαΐδης ναι. Και Διονύσης Σαββόπουλος, θέλω δεν θέλω, και Μάνος Χατζιδάκις θέλω και παραθέλω, και Θεοδωράκης, απ' τους ώμους του μπαμπά μου, και Λοΐζος, απ' το πικ- απ του Γιώργου, και Μάρκος και Μπάτης και Τσιτσάνης, απ' τα γλέντια στο σπίτι, και Τζίμης Πανούσης, από τα βάθη της γλώσσας, και Ξυλουραίοι, από τον θρόνο τους, και Nirvana, κάτω απ' τις γέφυρες, και Michael Jackson, διαμάντι και σκλάβος των ορυχείων της τηλεόρασης και Lou Reed, από ένα μυστικό CD που είχα αγοράσει στα 16, και Screamin Jay Hawkins, σαν τον Κουταλιανό, και Jacques Brel, κι ας μην ξέρω γαλλικά, και Φριντζήλα και Μαντζούκης και Panou από πολύ κοντά - και δεν θα μας φτάσει η σελίδα, και τους ευχαριστώ όλους για τις «κλοπές» που μου επιτρέπουν".

Και από τους άλλες τέχνες; "Ελληνική μυθολογία, Ιούλιος Βερν, Σαίξπηρ, Μπουκόφσκι, Μίλτος Σαχτούρης, Νίκος Καρούζος, Λουί - Φερντινάν Σελίν, Σεργκέι Παρατζάνοφ, Αντρέι Ταρκόφσκι, Πιέρ Πάολο Παζολίνι, Σαμ Πέκινπα, Θανάσης Βέγγος, Ευγένιος Αρανίτσης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Φοβάμαι ότι αυτή η παράθεση ονομάτων γίνεται κουραστική για τους αναγνώστες".

Πως σε επηρεάζει αυτή η διαδικασία του να γράφεις στίχους και μουσική και τι αλλάζει στον εαυτό σου;   "Με έχει βοηθήσει να συγκροτήσω ένα σύμπαν προσωπικό και αναπόφευκτο, το οποίο με συντηρεί στη ζωή και με κρατάει σε απόσταση ασφαλείας από την τρέλα. Με έχει φέρει σε επαφή με τρομερά ενδιαφέροντες ανθρώπους και καταστάσεις. Μου έχει μάθει να εμπιστεύομαι το κριτήριο και το ένστικτό μου όσον αφορά το τι μπορώ να φτιάξω, και ταυτόχρονα ότι χωρίς τους άλλους αυτό παραμένει δυνάμει τα πάντα, άρα δυνάμει και τίποτα. Κοντολογίς, ότι η απόσταση ανάμεσα στην ιδέα και την πραγματικότητα είναι αβυσσαλέα και λέγεται ζωή".

Πώς θα σύστηνες τη δουλειά σου σε κάποιον που δεν την ξέρει; "Αυτοσαρκαζόμενος λυρισμός, εφηβικός ενθουσιασμός, γεροντική άνοια, κοιτάχτε κατάματα τον ήλιο, βοηθήστε τον αόμματο".

Αν θέλετε να διαβάσετε τη γνώμη της Μαρίας Αβραμίδου για τον δίσκο « Η Μάρθα Φριντζήλα τραγουδάει Θέμο Σκανδάλη» πατήστε εδώ

Και το τρίτο μπουμπούκι μας είναι η Αθηνά Ανδρεάδη, που γεννήθηκε στο Λονδίνο από Έλληνες γονείς που ασχολούνται με ξενοδοχεία και μεγάλωσε με τις μικρασιάτισες γιαγιάδες της στη Θεσ/νίκη. Ξαναγύρισε στο Λονδίνο για να σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων, αλλά σιγά σιγά το γύρισε στο τραγούδι.

Πως θα περιγράφατε τα τραγούδια σας σε κάποιον που δεν τα έχει ακούσει; Είναι πάντα δύσκολο. Πολλοί θέλουν να κατηγοριοποιούν τη μουσική, και ως ένα βαθμό είναι λογικό γιατί είναι μια πρακτική ευκολία. Νομίζω όμως ότι αυτό κάνει κακό και στους καλλιτέχνες και στους ακροατές. Γιατί αν πεις σε κάποιον να ακούσει π.χ. ένα τζαζ κομμάτι, θα το ακούσει «μέσα» από τις προκαταλήψεις που ίσως να έχει για την τζαζ. Και ίσως να διαμορφώσει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη από ότι αν το άκουγε με ανοιχτό μυαλό. Εμένα πάντως μου συμβαίνει συχνά: όταν θέλει κάποιος να μου εξηγήσει το είδος μιας μουσικής που θέλει να ακούσω, προσπαθώ να τον προλάβω. Να μη μου πει τίποτα, απλώς να μου βάλει ν’ ακούσω.

Ποια θέματα σας απασχολούν στους στίχους που γράφετε; Ο έρωτας και η απογοήτευση, η ζωή και ο θάνατος, όλα τ’ ανθρώπινα συναισθήματα, όλες οι αποχρώσεις της ζωής. Πολλοί στίχοι μου λειτουργούν σε δυο επίπεδα, έχουν δυο έννοιες. Κάποιες φορές ούτε εγώ μπορώ να δω και να καταλάβω άμεσα όλες τις πλευρές ενός τραγουδιού μου. Μου έχει τύχει να μου αποκαλυφθεί μια από αυτές μερικούς μήνες αφού έγραψα το τραγούδι. Καθένας μπορεί να ερμηνεύσει το στίχο με τον δικό του τρόπο κι έτσι πολλές φορές ανακαλύπτω από τους ακροατές μου νέες ερμηνείες.

Η Athena έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ στο Λονδίνο, “Breathe with me” (2007) και “Peeling apples” (2010). Φέτος κυκλοφόρησε και το πρώτο Ελληνικό άλμπουμ της με τίτλο «Γήινοι άγγελοι». Πατώντας εδώ θα ακούσετε το ομώνυμο τραγούδι. Αν θέλετε να διαβάσετε μια σύντομη φετινή συνέντευξη της Ανδρεάδη που έδωσε στον Χάρη Καββαδία και δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία πατήστε εδώ.