Και τι προβάρουν; Μια παράσταση - διάδραση που έχει τον τίτλο " Project 3 - Θλίψη ". Πότε και που θα γίνουν οι παραστάσεις;

Πέντε παραστάσεις θα δώσουν τα παιδιά της ομάδας Nomades Artcore στον σταθμό του ΟΣΕ στη Δραπετσώνα, απέναντι από στον Άγιο Διονύσιο. Μία την Παρασκευή 14/2, 4μ.μ-6μ.μ.  Δύο το Σάββατο 15/2, 12μ.μ - 2μ.μ και 4μ.μ - 6μ.μ. Και δύο την Κυριακή 12μ.μ - 2μ.μ και 4μ.μ - 6μ.μ. Η είσοδος είναι ελεύθερη, κρατήσεις στο τηλ. 6943637456.

Η Θλίψη είναι υπό την αιγίδα του Ο.Π.Α.Ν του δήμου Πειραιά και γίνεται με την υποστήριξη του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

Ελπίζουμε πως οι πληροφορίες μας θα αποδειχτούν σωστές. Το λέμε διότι σήμερα Τετάρτη, που αναρτούμε αυτό το κείμενο, τίποτα δεν υπάρχει έξω από το σταθμό του τρένου ή έξω από το δημαρχείο, ή το Δημοτικό θέατρο που να σε προϊδεάζει και να σε πληροφορεί ότι στον χώρο του σταθμού θα ξεκινήσουν να παίζονται σε δύο μέρες αυτές οι παραστάσεις. Τον θίασο πάντως κάθε μέρα που περνάμε τον βλέπουμε επί ποδός να προπονείται. Αλλά πέραν τούτου ουδέν. Είναι άξιον απορίας το πως θα το μάθει ο κόσμος, που υποτίθεται πως με τη βοήθειά του θα διερευνηθεί η θλίψη. Εκτός και αν οι συντελεστές της παράστασης έχουν άλλο κοινό στο νου τους, στο οποίο απευθύνονται και προσβλέπουν. Ή αν έχουν μεγάλα σόγια και πολλούς φίλους και να ποντάρουν σ'αυτούς. Τι να πω και τι να υποθέσω; Μυστήρια πράγματα. 

Ακολουθεί μια αυτοπαρουσίαση αυτής της Θλίψης.

Μετά την επιτυχημένη διεξαγωγή του[PROJECT 1] Φ Ο Β ΟΣ στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού και

το[PROJECT2 ] Θ Υ Μ Ο Σ στο παλαιό Κτελ Αθηνών στα Ιωάννινα, οι [nomades  artcore] κάνουν στάση στον  Πειραιά

με το [PROJECT 3] ΘΛΙΨΗ.

Πρόσωπα θλιμμένα, ώμοι σκυφτοί, χέρια παγωμένα, βήματα που παραπατούν. Η θλίψη γεννάται από την απώλεια και οι  απώλειες σήμερα  είναι πολλές, τόσο υλικές όσο και ηθικές που  καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. 

Αντιμέτωποι. Σε αυτήν την πορεία για την κατάκτηση του Μαζί, σταματάμε με Θλίψη για λίγο, για να δώσουμε χώρο και χρόνο στον εαυτό μας. Για να βρούμε το σθένος όχι απλά να συνεχίσουμε, αλλά να αντιμετωπίσουμε όσα κρύβουμε και κρύβονται. Πολλές τέχνες θα συγκλίνουν και με πρωταγωνιστή τους θεατές θα αναζητήσουμε τη θλίψη στο “δακρύβρεχτο σταθμό της ξενιτιάς” - όπως τον αποκαλούν -  όπου ξεκινούσαν τα καραβάνια των μεταναστών .

Σχεδόν μετά από έναν αιώνα, θλιμμένοι μετανάστες στην ίδια την πατρίδα μας επιζητούμε να βρούμε το θάρρος. Στόχος είναι οι θεατές, μέσα από μια βιωματική διαδρομή, να δράσουν και αντιδράσουν. Ζητούμενο είναι το κοινό να ξεκινήσει ως θεατής και να εξελιχθεί στη διάρκεια της παράστασης ως πρωταγωνιστής, λαμβάνοντας πληροφορίες για το συναίσθημα της Θλίψης.

Ταυτόχρονα να μπορέσει ανακαλύψει το αντίπαλο δέος αυτού του συναισθήματος, τη δύναμη του θάρρους. Εστιάζουμε στη δύναμη του πλήθους αλλά και στη μοναδικότητα του καθενός. Εάν η δυσθυμία και ο φόβος έχουν μεγάλη διάρκεια, μια τέτοια κατάσταση είναι μελαγχολική. Ιπποκράτης.

Το δρώμενο αυτό εντάσσεται σε μια σειρά από ερευνητικά τριήμερα  όπου έχουν στόχο την δημιουργία ενός Θεατρικού και Κινηματογραφικού Ντοκιμαντέρ με  τίτλο: Από το Εγώ στο Εμένα και από το Εμείς στο Μαζί 

Μέσα από τα πέντε βασικά συναισθήματα.