Οι δικοί μας κινηματογράφοι, όσοι φυσικά έχουν ενσωματώσει τη σύγχρονη τεχνολογία και έχουν επενδύσει στις ανέσεις και στην αισθητική των αιθουσών τους καθώς και οι πολυκινηματογράφοι, τα πάνε σαφώς καλύτερα από τους άλλους που δεν ανακαινίζονται και δεν εκσυχρονίζονται. Μας λείπουν το υπέροχο Αττικόν και το Απόλλων στην Αθήνα, που τους κάψανε πυρομανείς επαναστάτες ή προβοκάτορες. Αλλά και στον Πειραιά δύο σινεμά δεν λειτουργούν. Το δημοτικό Αττικόν και το Ζέα. Όσο για το θερινό Φαντάζιο, τα μέντιουμ οι μάγισσες και οι καφετζούδες λένε κ. Νεφερίμ μας, πως πλησιάζει η ώρα που θα φτιαχτεί και θα αρχίσει πάλι να προβάλλει ωραία και δροσερά φιλμ για την καλοκαιρινή μας ψυχαγωγία. Για τη Δημοτική μας Αρχή ( Κερατσινίου Δραπετσώνας ) το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι πως δεν είναι κινηματογραφόφιλη. Έτσι, ενώ θα μπορούσε να λειτουργεί άνετα δύο θερινά σινεμά κι ένα χειμερινό - αν τον έφτιαχνε εξ αρχής -  μιας και οι τρεις είναι περιουσία του δήμου μας, δεν κατάφερε σχεδόν τίποτα, αυτά τα τρία χρόνια που διοικεί.

Είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των ταινιών που έχουν γυριστεί από τις 28 Δεκεμβρίου του 1895, ημέρα που οι Γάλλοι αδελφοί Λυμιέρ έκαναν την πρώτη δημόσια προβολή κάτι ολιγόλεπτων ταινιών, που πλήρωσαν για να τις παρακολουθήσουν 35 άτομα. Όσο για τον αριθμό των θεατών από τότε μέχρι τώρα έχει φθάσει στην κατηγορία των δις. Μέχρι πότε θα γυρίζονται ταινίες;  Μέχρι όσο υπάρχουν θεατές που θα τις βλέπουν.

Αλλά γιατί κάποιος αποφασίζει να διαθέσει τον χρόνο του για να παρακολουθήσει τις ζωές κάποιων άλλων που μάλιστα είναι και φανταστικές ; Οι απαντήσεις εδώ μπορεί να είναι τόσες όσοι και οι θεατές. Η πιο προχωρημένη δική μου απάντηση είναι γιατί ελπίζω να μου αρέσει η ταινία, διότι τότε τα μάτια μου και τ'αυτιά μου ευχαριστιούνται καθώς μέσα στο σκοτάδι παρακολουθώ σαν υπνωτισμένος ένα όνειρο. Όνειρο ενός άγνωστου, που όμως μυστήριο πως, σηκώνει έναν αγέρα μέσα μου, υποθέτω εξ αιτίας του ότι άνετα θα μπορούσε να ήταν και δικό μου. Και η πιο πρακτική απάντησή μου είναι, μα για να με πάρει ο ύπνος.

Ο κινηματογράφος με τον ιδιαίτερο τρόπο του, εκπληρώνει αυτό που και οι άλλες τέχνες έχουν στον πυρήνα τους. Ότι δηλαδή, αυτό που ζει, φαντάζετε και αντιλαμβάνετε ο καθένας μας ως πραγματικότητα είναι ένα μέρος αυτής και οι τέχνες, πιο πολύ μέσω των αισθημάτων και των συναισθημάτων, μας βοηθούν να εμβαθύνουμε και να διευρύνουμε την πραγματικότητά μας, φέρνοντάς μας σε επαφή με τις πραγματικότητες και τα όνειρα άλλων ανθρώπων. Ισχύει φυσικά πάντα και εν δυνάμει για όλους το, ο καθείς και η τέχνη του. Η τέχνη όπου θα μπορούσε μέσω αυτής να εκφραστεί, αλλά και η τέχνη που του ταιριάζει να την παρακολουθεί. Το τραγούδι και το σινεμά είναι οι τέχνες που πάνε σ'εμάς.

Είδαμε αρκετές ταινίες μέσα στο 2013. Αν και δεν είδαμε κάποια που να μας ανέστησε εκ νεκρών, αρκετές όμως μας άρεσαν και κάποιες τις παρουσιάσαμε με πολλές λέξεις απ'τη Σταγόνα. Διαβάσαμε μια παρουσίαση του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου στη lifo, των κατά τη γνώμη του πιο αξιόλογων ταινιών που προβλήθηκαν το 2013. Επειδή είμαστε κοντά στις επιλογές των ταινιών που διάλεξε, αλλά και στους λόγους που επικαλείται, κι επειδή την παρουσίαση αυτή την κάνει με λίγα λόγια, μπορείτε κι εσείς αν θέλετε να την διαβάσετε, πατώντας  εδώ  . Εννοείται πως δεν έχουμε δει όλες τις ταινίες που παραθέτει ο κατ'επάγγελμα κριτικός κιν/γράφου, όπως αυτές που επέλεξε στην 1η και στην 2η θέση. Αυτό όμως είναι άνευ σημασίας μιας και εκτός απροόπτου κάποια στιγμή θα τις δούμε, όπως και την καινούργια του αγαπημένου μας Τζάρμους. Αν τώρα εσείς έχετε να μας προτείνετε μια δική σας λίστα, των κατά τη γνώμη σας 5 ή 10 καλύτερων ταινιών που είδατε μέσα στο 2013, ευχαρίστως θα τη δημοσιεύσουμε. Περιμένουμε,ε;