«Μπορεί η ελληνική πρωτεύουσα να γίνει ποτέ προσιτή στο περπάτημα;[…] είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων» καταλήγει στο τέλος του κειμένου της. 

Ιδού όσα έγραψε η Helena Smith:

«Νωρίτερα φέτος το καλοκαίρι έπεσα. Μέρα μεσημέρι, σε έναν δρόμο στο κέντρο της Αθήνας, σκόνταψα και χτύπησα το δεξί μου πόδι σε ένα μαρμάρινο σκαλοπάτι που προεξείχε στο πεζοδρόμιο μπροστά από την είσοδο ενός καταστήματος επίπλων.

Το κιγκλίδωμα του σκαλοπατιού, που άρπαξα σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ανακόψω την πτώση, έκανε στη συνέχεια αυτό που δεν περίμενα σε καμία περίπτωση: καθώς «έμεινε» στα χέρια μου, με πέταξε με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στο πεζοδρόμιο. Διαγνώστηκε ένας σπασμένος ώμος. Επτά μήνες αργότερα η φυσιοθεραπεία συνεχίζεται.

Σε αυτό δεν είμαι καθόλου μόνη μου. Οι δρόμοι της Αθήνας είναι μια διαδρομή με εμπόδια που καθημερινά ενοχοποιούνται για τέτοιους τραυματισμούς (ή και χειρότερους). Όπως το μαρμάρινο σκαλοπάτι που οι υπάλληλοι του δημαρχείου χαρακτήρισαν αργότερα παράνομο, κάθε είδους «οπτική ενόχληση» – αρχής γενομένης από τις μοτοσικλέτες και τα αυτοκίνητα – καταλαμβάνει πολύτιμο χώρο στο πεζοδρόμιο.

Ανάμεσα στους πολλούς που έχουν βγει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ξεσπάσουν για τα πεζοδρόμια που είναι γεμάτα λακκούβες, σπασμένες πλάκες, συχνά και χωρίς καθόλου πλάκες, είναι και συνταξιούχοι που απαιτούν από τις αρχές «να δώσουν τα πεζοδρόμια πίσω στους πεζούς».

«Όλοι φαίνεται να πιστεύουν ότι τα πεζοδρόμια είναι προέκταση της ιδιοκτησίας τους», κατήγγειλε ένας συνταξιούχος, εξηγώντας γιατί το περπάτημα στην Αθήνα έχει γίνει τόσο επικίνδυνη υπόθεση.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν κρατηθεί κρυφά – και να ακούγονταν μόνο από τους κατοίκους που γκρινιάζουν για την «επιδημία» των πτώσεων στα πεζοδρόμια – αν η ελληνική πρωτεύουσα δεν προσέλκυε επίσης αριθμό ρεκόρ επισκεπτών και μεγάλες επενδύσεις από ξενοδόχους του εξωτερικού.

Υπολογίζεται ότι 7 εκατομμύρια τουρίστες θα επισκεφθούν φέτος τη νοτιότερη μητρόπολη της ηπειρωτικής Ευρώπης […]

Ολοένα και περισσότερο η κατάσταση των ελληνικών πεζοδρομίων έχει γίνει θέμα συζήτησης με τους παραθεριστές να αναζητούν συμβουλές σε πλατφόρμες όπως το Tripadvisor για το «πώς να αποφύγετε να σκοντάψετε ή να πέσετε ενώ περπατάτε;».

«Έχω συνηθίσει πεζοδρόμια σε καλύτερη κατάσταση εκεί από όπου κατάγομαι», έγραψε ο Denny, ένας Αμερικανός που επισκέφθηκε την ελληνική πρωτεύουσα πέρυσι. «Αυτό που με ανησυχεί είναι να παραπατήσω … Είναι εντάξει να περπατάω στο δρόμο όταν το πεζοδρόμιο φαίνεται επικίνδυνο;»

Ανάμεσα στα emojis και τα θαυμαστικά ένας «ειδικός σε θέματα τουριστικών προορισμών» θεώρησε σκόπιμο να γνωμοδοτήσει: «Ναι, αλλά να είστε προσεκτικοί ???? Η συμβουλή μου (& αυτό που κάνω εγώ, καθώς αν δεν το έκανα σίγουρα θα σκόνταφτα!) είναι να κοιτάζετε προς τα κάτω εκεί που περπατάτε, να μην κοιτάζετε τοποθεσίες, τοπία κ.λπ. ενώ βρίσκεστε ακόμα εν κινήσει …».

Η άθλια κατάσταση των αθηναϊκών πεζοδρομίων εξηγεί γιατί «οι πιο ευάλωτοι πεζοί έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τους δημόσιους χώρους», αναφέρει η ομάδα για τα δικαιώματα των πεζών, η ΠΕΖΙ, σημειώνοντας ότι άτομα με αναπηρία, γονείς με καροτσάκια ή ηλικιωμένοι σπάνια εμφανίζονται στους δρόμους της πόλης.

«Μπήκα στο ΠΕΖΙ πριν από 20 χρόνια, όταν άρχισα να παρατηρώ πόσο δύσκολο ήταν για τον ηλικιωμένο πατέρα μου να περπατήσει μόλις 200 μέτρα, καθώς σε κάθε πεζοδρόμιο σήμαινε να ανεβοκατεβαίνει, να πηδάει από εδώ και από εκεί, για να αποφύγει όλα τα εμπόδια», λέει ο Νίκος Στάππας, μηχανικός περιβάλλοντος.

«Δυστυχώς η πρόοδος ήταν πολύ αργή. Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει εντελώς την ελπίδα τους».

Όμως είναι ευρέως αποδεκτό ότι τα αυτοκίνητα είναι οι μεγαλύτεροι ένοχοι.

Η Αθήνα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκτησίας αυτοκινήτων στον κόσμο: 816 στους 1.000 κατοίκους της πόλης διαθέτουν οχήματα. Και τα πεζοδρόμια αποτελούν την τέλεια λύση για στάθμευση. Λιγότερο από το 11% των 3,2 εκατομμυρίων κατοίκων της Αθήνας κάνουν ποδήλατο ή περπατούν με τα πόδια, σε σύγκριση με το 27% στο Λονδίνο και το 36% στη Βαρκελώνη.

Τα παράνομα σταθμευμένα οχήματα δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Αν τα πεζοδρόμια δεν έχουν καταληφθεί από ιδιοκτήτες εστιατορίων και καφετεριών που εκμεταλλεύονται τον δημόσιο χώρο ως «αποκλειστικούς» χώρους καθισμάτων είναι πάντα γεμάτα με γλάστρες, σκουπίδια, κάδους απορριμμάτων, κολωνάκια, και στύλους. Γι’ αυτό και απαιτούνται συχνά αστραπιαία αντανακλαστικά όταν περπατάτε.

Μπορεί η ελληνική πρωτεύουσα να γίνει ποτέ προσιτη στο περπάτημα; Σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή έχει επικεντρώσει τη συζήτηση στην έννοια της πόλης των 15 λεπτών (στην οποία οι υπηρεσίες δεν απέχουν ποτέ περισσότερο από ένα τέταρτο της ώρας), είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων που τίθεται από αστικούς σχεδιαστές, γεωγράφους, μηχανικούς και αρχιτέκτονες».

Πηγή: naftemporiki.gr/society

Αποδώστε τα πεζοδρόμια στους πεζούς  Επιστολή της Διαδικτυακής Κίνησης Πολιτών Newideas

Η εικόνα των πεζοδρομίων της Αθήνας αλλά και των άλλων πόλεων αποτελεί ΟΝΕΙΔΟΣ για τη χώρα. Αφού προσπαθήσαμε εις μάτην επί 3ετία να ευαισθητοποιήσουμε τους κατ’ εξοχήν αρμόδιους, τους Δημάρχους μέσω ΚΕΔΕ, πάνω στο αυτονόητο καθήκον τους να διασφαλιστεί στους πολίτες το αυτονόητο δικαίωμά τους στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΣΥΝΕΧΗ, ΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗ χρήση των πεζοδρομίων όπως άλλωστε επιβάλλουν οι νόμοι.Προσφεύγουμε σε Εσάς, Προς: Την Α.Ε. την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης, Τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων 

 Σ.Δ. Εννοείται για όλους όσους κυκλοφορούν πεζοί στους ανά την Ελλάδα δήμους, πως σε όλους τους δήμους, σε άλλους λιγότερο και σε άλλους περισσότερο, η κατάσταση των πεζοδρομίων δεν είναι αυτή που θα έπρεπε έτσι ώστε να είναι ασφαλείς όλοι οι πεζοπορούντες δημότες. Και το εξίσου σημαντικό, να μην είναι αναγκασμένοι λόγω των παράνομα παρκαρισμένων αυτοκινήτων στα πεζοδρόμια ή λόγω κατάλειψης των πεζοδρομίων από διάφορους επαγγελματίες που διατηρούν π.χ συνεργεία αυτοκινήτων, οπορωπαντοπωλεία εστιατόρια και καφέ μπαρ να κατεβαίνουν στο δρόμο για να συνεχίσουν το περπάτημά τους. Πρόβλημα είναι για όλους αλλά πιο πολύ για τις μωρομάνες με τα καροτσάκια τους, τους ηλικιωμένους, τα παιδιά και τους ΑΜΕΑ.

Υποθέτω πως αν όλοι αυτοί που ταλαιπωρούνται και κινδυνεύει η ζωή τους ξεκινήσουν να διαμαρτύρονται, πιθανόν τότε η όποια Δημ.Αρχή και οι δημοτικές παρατάξεις του Δήμου αρχίσουν να τους υποστηρίζουν όχι μόνο με λόγια αλλά προπάντων με έργα. Διότι τότε είναι πολύ πιθανόν ότι θα τους προτιμήσουν από όλους τους επαγγελματίες που κάνουν παράνομη κατάλειψη στα πεζοδρόμια, που στην τελική ένας σημαντικός λόγος που τους προτιμούν χρόνια και χρόνια είναι για τους ψήφους τους. Μήπως κάνω λάθος;