Το θέμα μας « Η δροσιά του αποσπάσματος» (1028 επισκέπτες), για όσους δεν το έχουν πάρει μυρωδιά, τους ενημερώνουμε ότι θα είναι ανοιχτό μέχρι το βράδυ της Κυριακής. Αν τώρα σας προκύψει η διάθεση να διαβάσατε κάποιο/α από αυτά σας δίνουμε την πληροφορία για την επισκεψιμότητα που είχαν αυτά τα αποσπάσματα, που ίσως σας προσανατολίσει. Το λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι που εντός τους και υπό κανονικές συνθήκες έχουν πιο ισχυρή εκείνη την πλευρά τους που τα πάει καλά με τον κόσμο. Γι’αυτό, συνειδητά ή ασυνείδητα στήνουν αυτί σ’αυτά που το μεγάλο κοινό ψιθυρίζει και διαλέγει. Συχνά μπαίνουν στον κόπο και διαλέγονται με του πλήθους τις αγάπες. Έτσι, όταν είναι εκεί στο μετάιχμιο της σιωπηλής πλειοψηφίας, δοκιμάζουν όλα τα στάνταρ του κοινού κι άλλοτε τα προσπερνούν και πάνε γι’άλλα. Αν και νιώθουν σαν το ψάρι στο νερό όταν συντονίζονται με το ήσυχο πλήθος, εν τούτοις, κάθε που μια μεγάλη ανάγκη το απαιτεί, τους βλέπεις στην πρώτη γραμμή μαζί με εκείνους που τα δίνουν όλα για να δώσει αυτή η πελατειακή πλειοψηφία τον καλύτερο εαυτό της. Όποτε κάτι τέτοιο συμβαίνει, είναι το απρόσμενο κι όλοι τρίβουν τα μάτια τους από την έκπληξη – ακούς το Αέεεραααα στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου; Για όσους από τους επισκέπτες μας φλερτάρουν μ’αυτήν την ομάδα, τους ενημερώνουμε πως από τα 21 αποσπάσματα του θέματός μας « Η δροσιά του αποσπάσματος», τα πλέον διαβασμένα μέχρι σήμερα Πέμπτη 28/11, είναι τα εξής: «Χαμένο παιδί» (257), «Ο χαμαιλέων κι η στρουθοκάμηλος» (228), «Επτά ιστορίες του κ.Κόυνερ» (215), «Τρώγοντας ζώα» (211), «Η γραμμή του ορίζοντα» (203), «Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι» (185). και «Ανοιχτή επιστολή στον Μέγα Αλέξανδρο» ( 184).
Είναι πολύ πιθανόν να έχετε παρατηρήσει ότι στις σχολικές αίθουσες, στα λεωφορεία, στους κινηματογράφους και στα θέατρα, οι περισσότεροι προτιμούν να κάθονται κάπου στη μέση. Αν δώσουμε βάση στις σχολικές αίθουσες, που τα μεσαία θρανία φαίνεται να ελκύουν πιο συχνά τους μέτριους σε απόδοση και διαγωγή μαθητές, ίσως κάτι ανάλογο, με άλλα κριτήρια φυσικά, να συμβαίνει και στους άλλους δημόσιους χώρους. Όχι όμως με την έννοια της μετριότητας, αλλά με τους ανθρώπους που το ψυχολογικό τους προφίλ αυθορμήτως μετεωρίζεται ανάμεσα στα άκρα, κυνηγώντας με πάθος το 50 – 50. Αυτούς τους ανθρώπους, όταν ευοδωθούν οι προσπάθειες τους να ισορροπήσουν, τους αποκαλούμε μετριοπαθείς. Μέσα στις χιλιετίες η μετριοπάθεια στην οικουμένη, άλλοτε είναι σοφή και δραστήρια συνθέτρια κι άλλοτε ξενέρωτη κακία του μέσου όρου. Πληροφορούμε λοιπόν, αυτούς τους αναγνώστες μας, ότι από τα 21 αποσπάσματα αυτά που είχαν τις μεσαίες σε αριθμό επισκέψεις ήταν τα εξής: «Που ήσασταν όλοι» (176), «Χρώματα κι αρώματα» (174) από το βιβλίο Τα φώτα στο βάθος, «Το πάθος χιλιάδες φορές» ( 171, «Στα άκρα» (162 ), «Ο πολιτισμός της πιάτσας» ( 161), «Νεφέλη» ( 154) και ο «Ο μύθος του Πρωταγόρα» ( 158).
Το να τεντώνεις εντός, εκτός κι εναλλάξ τα πράγματα μέχρι να σπάσουν, μπορεί να εξαρτάται από το ζώδιό σου; Υπό κανονικές συνθήκες, όχι. Αλλά τότε; Καλά κάνεις και ρωτάς. Μα μόνο το αποτέλεσμα ξέρουμε, όπως λόγου χάρη ότι σε μια γειτονιά της Τούμπας ο ψαράς είναι φανατικός Ολυμπιακός. Ή πλησιάζοντας τον Καραϊσκάκη αντικρύζουμε ένα πιτσιρικάκι στη γωνιά του δρόμου να είναι φιλόνικο, βλάσφημο, βωμολόχο, να καπνίζει, να είναι φευγάτο κλεφτόπουλο στα Άγραφα και να είναι μπατιράκι. Έχουν υπάρξει όμως κι άλλα παιδιά που είχαν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά μεγαλώνοντας έγιναν ευγενικά, αξιαγάπητα και κανονικά σε όλα τους. Κι άλλα, που από μικρά περιφέροταν ολούθε πυροβολημένα. Δηλαδή, αυτό που σίγουρα δεν γνωρίζουμε ακόμα, πάντα στο περίπου, είναι το πως και το γιατί συμβαίνει αυτό. Ποιο αυτό; Ε, να, που κάποιους η ροπή τους τούς οδηγεί σε σκοτάδια απόλυτα, μόνους τους σε ξαγρύπνιες ή με τους φίλους τους σε τάγματα ξυπόλυτα. Συνήθως οι περισσότεροι απ’αυτές τις μειοψηφίες, επειδή ασφυκτιούν εκεί που μεγαλώνουν, πηγαίνουν κόντρα γιατί ψάχνουν φως στο βάθος του τούνελ. Αν καταφέρουν το δύσκολο, γίνουν δηλαδή ένα με κάτι που τους υπερβαίνει, τότε φως ατόφιο αναβλύζει από μέσα τους. Κι αν τύχει και δουν μ'αυτό πέρα από τη μύτη τους οι πέριξ, τότε η ιστορία μιλάει για τον περιθωριακό που τρύπωσε στις καρδιές του ανυποψίαστου πλήθους και του προκάλεσε ταχυπαλμίες. Να, κάτι σαν τον Παπαδιαμάντη ή τον Βελουχιώτη. Τους επισκέπτες μας εκείνους, που κάτι από τον εαυτό τους αναγνωρίζουν στον παραπάνω τύπο, τους πληροφορούμε ότι τις λιγότερες επισκέψεις τις είχαν τα εξής αποσπάσματα: «Αντιγόνες» ( 115), «Ο Μάρκος σε καίει» ( 106), «Περί ευθυμίας» ( 102), «Να ζεις, ν’αγαπάς, να μαθαίνεις» ( 99), « Οι γεωφυσικές συνθήκες που διαμόρφωσαν τον Έλληνα» (92), από το βιβλίο Διχασμός και Εξιλέωση» , «Η χώρα όπως είναι» ( 73) και «Το χαστουκόδενδρο» ( 65).
Οι αριθμοί εντός των παρενθέσεων είναι οι τελικοί.
