Αχ, θα γίνουμε ποτέ σαν κι αυτούς, με γεμάτα γήπεδα και με μια ατμόσφαιρα γιορτής; Το ερώτημα είναι αν μπορεί ο Ολυμπιακός να φτιάξει μία φαντεζί ομάδα με ευρωπαϊκούς στόχους, όπως φέτος, με τους περισσότερους παίκτες του Έλληνες, οπως πριν πενήντα εξήντα χρόνια και σε ένα γήπεδο που θα σε παίρνει στην αγκαλιά του και θα σε πετάει ψηλά και που όμως, θα σέβεται τους αντιπάλους, όπως στις δεκαετίες '50-'70 στο Καραϊσκάκη των γάβρων. Εννοείται τα ίδια και για τις υπόλοιπες ομάδες.

Όλα αυτά για να πω ότι μια χαρά την πήρα που ανακηρύχθηκε φέτος πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ με αυτόν τον μάγκικο/μαγικό τρόπο στα πλέιοφ με το σασπένς που ο τίτλος κρίθηκε στο τελευταίο παιχνίδι. Ναι μπράβο του και πάλι μπράβο του. Συγχαρητήρια εννοείται σε όλους τους παίχτες του αλλά και στον προπονητή του, τον 55χρονο Ρουμάνο Ραζβάν Λουτσέσκου. 

Από τον φετινό ΠΑΟΚ παίρνω αμπάριζα και λέω πως μου αρέσει να παίρνουν το πρωτάθλημα εκτός από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και ΑΕΚ και πιο συχνά ο ΠΑΟΚ και ο Άρης και καμιά δυο ομάδες από την επαρχία. Μου αρέσει δηλαδή να έχουμε ένα πρωτάθλημα ανταγωνιστικό. Και νομίζω ότι υπάρχουν τρόποι να καλυφθούν, ως ένα βαθμό βεβαίως, τα οικονομικά των συλλόγων, αυτά που κατά βάση καθορίζουν την πορεία της κάθε ομάδας σε όλα τα ομαδικά σπορ. Το σίγουρο είναι ότι με φτιάχνει να κερδίζει με το σπαθί του ο καλύτερος, αλλά μου αρέσει να υπάρχει χρόνο με το χρόνο και μια ποικιλία πρωταθλητών. Να ας πούμε φέτος ψιλοχάρηκα που δεν στέφθηκε πρωταθλήτρια Γερμανίας η Μπάγερν Μονάχου.