Ότι έβαλες την υπογραφή σου εκεί που κανένας δεν τολμούσε να αναλάβει την ευθύνη, για να ανοίξουν οι πύλες του λιμανιού και η πέτρινη αποθήκη για τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου; 

Ότι φόρτωνες το αμάξι σου με δεκάδες καρέκλες, τραπέζια, υλικό και τα έστηνες παντού, σε κάθε κινηματική δράση που είχες ξεκινήσει ή συμμετείχες σε όλη την Αττική είτε ήταν για το προσφυγικό, είτε ήταν για τον αντιφασιστικό αγώνα, είτε ήταν για την προστασία του περιβάλλοντος, είτε ήταν για την διάσωση από την ιδιωτικοποίηση των παραλιών, είτε ήταν για δωρεάν θερινές κινηματογραφικές προβολές, είτε ήταν για τον αγώνα ενάντια στα σχέδια της cosco για την περιβαλλοντική υποβάθμιση της Πειραϊκής, είτε ήταν για δράσεις αλληλεγγύης,  για κοινωνικά φαρμακεία και τόσες άλλες κινηματικές δράσεις στις οποίες συμμετείχες και κανείς δεν ήξερε γιατί ποτέ δεν έλεγες;  Ότι είχες πάνω σου δεκάδες κλειδιά από στέκια και συλλογικότητες της Αττικής, επειδή όλοι σε εμπιστεύονταν με κλειστά μάτια; 

Ο Σωτηρης Αλεξόπουλος ήταν ένας αναντικατάστατος, ανιδιοτελής και ακούραστος αγωνιστής, φίλος και σύντροφος.

Έλεγε: "Μην αφήνεις για αύριο, ό, τι μπορείς να κάνεις σήμερα". Το αποτέλεσμα ήταν να μην του φτάνει η μέρα. Να μην του αρκεί το 24ωρο. Το ξεχύλωνε όσο μπορούσε με μοναδικό σκοπό ν' αλλάξει τον κόσμο. Η Φωτεινούλα ξέρει καλύτερα από όλους μας τι εννοώ, όταν γυρνούσε σπίτι τους μία και δύο το βράδυ από κάπου που "έπρεπε 

να πάει οπωσδήποτε" ξανά και ξανά και ξανά. 

Πάντα χαμογελαστός. Δεν το έβαζε κάτω ποτέ, όποιον κι αν είχε απέναντι του, όσο μάταιο και αν φάνταζε κάτι στα μάτια των υπολοίπων, ο Σωτήρης το επιχειρούσε και τις περισσότερες φορές το πετύχαινε.

Άνθρωπος της πράξης. Εκεί που οι υπόλοιποι θεωρητικολογούσαν, ο Σωτήρης είχε ήδη ξεκινήσει αυτό που οι υπόλοιποι ακόμα συζητούσαν.

Μπορούσε να συνθέτει και να συνεργάζεται με ανθρώπους διαφορετικής προέλευσης, χωρίς ωστόσο να κάνει εκπτώσεις στις αξίες του. Ήταν υπεράνω εγωισμών και μικροτήτων. Όση κακία και μένος και αν έβγαζαν κάποιοι ελάχιστοι απέναντι του, εκείνος το προσπερνούσε χωρίς να τον αγγίζει, επειδή ήξερε την αλήθεια του, επειδή τον ενδιέφερε αυτό που είχε ξεκινήσει να υλοποιηθεί και επειδή δεν ήταν εκεί για να παραγοντίζει αλλά για την ουσία κάθε πράξης.

Γι΄αυτό είχε ανοιχτούς διαύλους με όλα τα κινήματα. Γι΄αυτό μπορούσε να παίρνει από διάφορους μηχανισμούς ( παρατάξεις, κόμματα, δήμους, υπουργεία. κτλ.) το μέγιστο που μπορούσε χωρίς να τον εκμεταλλεύονται αλλά να τους εκμεταλλεύεται.

Ο Σωτήρης ήταν φίλος, ήταν σύντροφος, ήταν χαμόγελο, ήταν ανιδιοτέλεια, ήταν η αλλαγή που θα θέλαμε να δούμε στον κόσμο. Και όλα αυτά τον κάνουν να είναι ζωντανός μέσα μας.

Αν ήμασταν όλοι σαν εσένα Σωτήρη ο κόσμος αυτός θα είχε αλλάξει προ πολλού.

Σε κάθε σπουδαίο αγώνα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος θα είσαι δίπλα μας, θα είμαστε μαζί σου και έτσι θα συνεχίζεις να ζεις μέσα μας και μέσα από εμάς. Η κοσμική σου ύλη ενέχυρο που θα μας συντροφεύει για πάντα.