Το πανό έγραφε: "ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ". Το αγνό παιδί μέσα μου συμφώνησε αβίαστα με το σύνθημα και ο ειρηνόφιλος επίσης. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρεις πότε και πως θα κάτσει το ζάρι του πολέμου και για ποιους λόγους. Η θέασή μου όμως είναι πως τους μεγάλους αντίπαλους του ΝΑΤΟ τους θεωρώ για μένα και την μικρή και αδύναμη χώρα μου εξίσου "κακούς" με το ΝΑΤΟ. Πράμα που σημαίνει ότι τις μέρες που διαμορφώνονται οι όροι της όποιας σύγκρουσης και τα αντίπαλα στρατόπεδα, θα μιλήσει συναισθηματικά το ένστιχτο της επιβίωσής μου υπέρ της ειρήνης και τόσο πιο έντονα όσο πιο κοντά είναι στην ευρύτερη περιοχή μας.  Μπορεί όμως να ταχθεί και υπέρ του φρικτού πολέμου, κάτι που το απεύχομαι, μόνο όμως στην περίπτωση που δέχεται επίθεση η χώρα μου, όπως εξ άλλου είμαι δίπλα σε κάθε ανεξάρτητη χώρα που δέχεται εισβολή, όπως π.χ η Ουκρανία και η Γάζα. 

Ένα άλλο θέμα είναι ότι από γειτονιές παρόμοιες με την Δραπετσώνα και τις ακόμα πιο ευάλωτες από κάθε άποψη, γίνεται η στρατολόγηση των περισσοτέρων απ'αυτούς που θα βρεθούν στα πεδία των μαχών και πολλοί απ'αυτούς θα χάσουν τη ζωή τους. Πιστεύω λοιπόν, ότι καλό είναι σ'αυτές τις περιοχές να καλλιεργείται μία περιρρέουσα ειρήνης κι όταν σφίξουν τα πράματα και τα μαύρα κοράκια βρίσκονται προ των πυλών, να στήνεται από όλους εκείνους που αρνούνται να τους οδηγήσουν ως πρόβατα επί σφαγήν, ένα μαχητικό και ρωμαλέο ειρηνόφιλο κίνημα. Κάτι που εξ άλλου έχει ξαναγίνει σ'αυτήν την χώρα κι άλλες φορές, που η τελευταία φορά ήταν με τις μεγαλειώδεις πορείες ειρήνης του '60. Αυτές που μία από τις ψυχές της ήταν ο δολοφονημένος από το βασιλικό+δεξιό παρακράτος Γρηγόρης Λαμπράκης. Και μετά γέμισε ο τόπος από νεαρούς Λαμπράκηδες. Προσωπικά πάντως θα επέλεγα ασυζητητί το πολιτικής φαντασίας σενάριο, να πέθενε δηλαδή ο Λαμπράκης από φυσικά αίτια και ας μην έγραφε λαμπρές σελίδες η νεολαΐστικη οργάνωση με το όνομά του κι ας μην γυριζόταν η ταινία "Ζ" του Γαβρά. Σε μία από αυτές τις ασπρόμαυρες πορείες ειρήνης του '60 συμμετείχαν σε μια έγχρωμη ταινία ο Παπαμιχαήλ και η Βουγιακλάκη ως η κόρη μας η σοσιαλίστρια. 

Από το Καστράκι ξαναπέρασα την Κυριακή και το πανό έχει χάσει δύο δεσίματά του στα κάγκελα και το φούσκωνε όμορφα ο αέρας, σαν πανάκι καϊκιού. Και το πρωί της Εθνικής μας εορτής που πέρασα για τρίτη φορά, το πανό εξακολουθούσε να ήταν εκεί, αλλά αόρατο για τους πολλούς εθελοτυφλούντες. 

Και κάποιες σχετικές πληροφορίες για όσους ενδιαφέρονται. 

1η) Ο Ρουβίκωνας είναι ένας μικρός ποταμός στη βόρεια Ιταλία  που χύνεται στην Αδριατική θάλασσα  και βρίσκεται βόρεια του Ρίμινι. Η ελληνική φράση «διαβαίνω τον Ρουβίκωνα» αναφέρεται όταν κάποιο άτομο λαμβάνει εν γνώσει του μια ριψοκίνδυνη και συγχρόνως τελεσίδικη απόφαση.

Στη ρωμαική εποχή κατά τη δημοκρατική περίοδο, ο νόμος απαγόρευε στους Ρωμαίους  στρατηγούς να τον διαβούν με τις λεγεώνες τους. Το μέτρο αποσκοπούσε στο να αποτρέψει την είσοδο στρατού στην Ιταλία, επομένως και το ενδεχόμενο πραξικοπήματος ή εμφυλίου  πολέμου. Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας  αποφάσισε να τον περάσει, πριν συγκρουστεί με τον Πομπηίο , αναφώνησε την περίφημη ιστορική φράση " Ο κύβος ερρίφθει" .

2η) Ρουβίκωνας ομάδα. Ο Ρουβίκωνας είναι μια αναρχική ομάδα που δρα στην Ελλάδα . Η δράση της περιλαμβάνει ενέργειες όπως καταλήψεις γραφείων κομμάτων, ρίψεις φυλλαδίων, επιθέσεις σε εταιρείες, τράπεζες, πρεσβείες, ΜΜΕ κ.ά.  με στόχο να δείξει τη δυσάρεσκειά του με τον νεοφιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς.  Επίσης, έχει εισβάλει σε νοσοκομείο και έχει απειλήσει γιατρό κατηγορώντας τον για χρηματισμό.  Δραστηριοποιείται επίσης και φεμινιστικός τομέας εντός της ομάδας.  Η πρώτη ενέργεια του Ρουβίκωνα που έλαβε ευρεία προβολή ήταν η κατάληψη των κεντρικών γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ  στην πλατεία Κουμουνδούρου από 40 μέλη, στις 8 Μαρτίου του 2015.

Τον Μάιο του 2017, παρουσίασε το πρόγραμμα του στο διαδίκτυο και σε ανοικτή εκδήλωση στα Εξάρχεια. Για πέντε χρόνια δημοσίευε τις ενέργειές του στον ιστότοπο indymedia, πριν αποκτήσει τη δική του ιστοσελίδα. Επίσης δημοσιεύει βίντεο με τις δράσεις του στο κανάλι που διατηρεί στο Youtube.