Την Πέμπτη 29.2Ξεκίνησαν με το ντοκιμαντέρ L'Italia non e un paese povero το 1960 και γύρισαν συνολικά 25 ταινίες. Ανάμεσα στις βραβευμένες τους ξεχωρίζουν το "Πατέρας Αφέντης" με τον Χρυσό Φοίνικα των Κανών το 1977 και "Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει" με τη Χρυσή Άρκτο του Βερολίνου, το 2012.
Οι αδελφοί Ταβιάνι με τον αρμονικό τρόπο που συνεργαζόντουσαν δημιούργησαν μερικές ταινίες που με συνάρπασαν και για τα θέματά τους και για τον τρόπο που προσέγγισαν τους απλούς ανθρώπους ως δημιουργούς της ιστορίας τους βάζοντας έτσι το λιθαράκι τους στην Ιστορία, και ως εκφραστές των πολιτισμικών αλλαγών και ως έναν νέο τρόπο ζωής μέσα από τις σχέσεις τους. Η προβληματική τους άνοιγε τη βεντάλια των όσων είχα στο μυαλό μου και μου δημιουργούσαν μέσω της ποίησής τους νέες πανέμορφες εμπειρίες.
Κατάφεραν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο να με συγκινούν, παρόλο που κρατούσαν μία σαφή απόσταση από το δράμα, να με ευφραίνουν και με τη σκηνοθεσία τους και με τον ταιριαστό συνδυασμό της υπόθεσης με τα πλάνα, τη φωτογραφία και τη μουσική. Ταινίες τους όπως οι "Χάος", "Αλλοζανφάν" ( που παίζει και ο σκηνοθέτης Σταύρος Τορνές), "Ο Σαν Μικέλε είχε έναν κόκορα", και "Η νύχτα του Σαν Λορέντζο" μου έχουν μείνει αξέχαστες και τις έχω δει από δυο τρεις φορές την κάθε μία.
Πατώντας ΕΔΩ θα εμφανιστεί η αναφορά της Βικιπαίδειας με στοιχεία από τη ζωή και το έργο των Ταβιάνι.
Allonsanfan finale Rabbia E Tarantella του Έννιο Μορικόνε
κι ΕΔΩ η ταραντέλλα σε πλήρη ανάπτυξη και με σκηνές από τη ταινία.
Nicola Piovani - CANZONE DEL MAL DI LUNA,(Ο Φεγγαροχτυπημένος) από την ταινία ΧΑΟΣ.
