Στο συνεργείο ακριβώς το ίδιο: μετά το πρώτο σοκ, «ο κύριος δεν οδηγεί, στην κυρία πέστα», εξακολουθούν να μου εξηγούν κοιτώντας λίγο λοξά, εκεί που περιμένει ο Κώστας ανυπομονώντας, παντελώς ανίδεος, αλλά μάλλον δίνει μια κάποια ασφάλεια στον μάστορα η παρουσία του. Αυτά.
Οδηγώ τριάντα χρόνια, συνήθως παλιά αυτοκίνητα, οι επισκέψεις μου στα συνεργεία πολλές, η νοοτροπία πάντα η ίδια: ακούνητη, ατρόμητη, αήττητη. Δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα ή και για τα δύο.
Και 4 χαρακτηριστικά σχόλια σ'αυτήν την ανάρτηση στο fb.
Niki Troullinou: Ευγενία, οδηγώ 35 χρόνια, η συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες έχει αλλάξει τρομακτικά πολύ τα τελευταία χρόνια, λες και ενοχλούνται που υπάρχουμε, που τα καταφέρνουμε, που... Που.. Βάλε και τον ρατσισμό της ηλικίας, μου λέει προχθές ένας πιτσιρικάς, " αντε θείτσα τελείωνε", καθόλα νόμιμη εγώ, εκτός εαυτού αυτός...
Evagelia Tatsi: Ευγενία, για κλάματα είναι αλλά ας το κάνουμε για γέλια. Τα ίδια περνάω κι εγώ που είμαι όλη μέρα στο τιμόνι. Έχω αποφασίσει να το γλεντάω όσο μπορώ. Τους έχω βαρεθεί!
Maria Papadima: Χα, χα, κλασικό! Εγώ οδηγώ 40 χρόνια, σε πολλές χώρες, δεν έχω τρακάρει ποτέ μέχρι σήμερα, προχτές ο πίσω μου που ήθελε να περάσει με κόκκινο κι εγώ σταμάτησα, μου είπε το γνωστό ¨να πάω να πλύνω πιάτα" και δεν άντεξα του απάντησα, ότι "τα έχω αφήσει γι'αυτόν, τον περιμένει μια στοίβα, γιατί είναι μέρες άπλυτα",. Εννοείται ότι συνέχισε να βρίζει, ευτυχώς έγινε πράσινο...
Ελένη Τζαγκαράκη: Τα στερεότυπα οι νοοτροπίες των αρσενικών ,πιστεύω πως κρύβουν βαθιά ανασφάλεια χρόνια ....Να είσαι καλά Ευγενία .