3. γιατί από πολύ νωρίς είχε δρομολογηθεί να γίνει στο Κερατσίνι ένα κινηματογραφικό αντιφασιστικό φεστιβάλ, το 2o SolidarityFilmfestival Killah - P 

4.  και το σπουδαιότερο -για τα παιδιά- η ολοένα αυξανόμενη βία προς τον Άλλον, τον διαφορετικό, τον Συνάνθρωπό μας. Μια ρητορική και πρακτική μίσους, στην ουσία "νέο"-φασιστική διαπερνά τις κοινωνίες , την Ευρώπη, την Ελλάδα, το Κερατσίνι αλλά και... τα σχολεία μας... Όταν μάλιστα  η ταινία  βρισκόταν στο μοντάζ, είχαμε αλλεπάλληλα γεγονότα όπως την δολοφονία στη Νέα Φιλαδέλφεια, τον πνιγμό του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά, το κυνήγι μεταναστών στον Έβρο κλπ. 

Για όλους αυτούς τους λόγους συμφωνήσαμε με τα παιδιά που ενεπλάκησαν με την ταινία ότι δεν θα έχουμε ως επίκεντρο τη δολοφονία του Παύλου, αλλά ότι θα μιλήσουμε για το  σήμερα, θα θέσουμε επίκαιρες ερωτήσεις σχετικά με τις γυναικοκτονίες, την ομοφοβία, τον σεξισμό, τον ρατσισμό αλλά και τον δήθεν ¨πατριωτισμό" που συνεγείρει τη νέα γενιά...  Ήταν πολύ δύσκολο να περιοριστούμε αρχικά στα 13 λεπτά και στη συνέχεια στα 10.30...από μια συζήτηση 1.30 ώρας . Ταυτόχρονα έπρεπε να  αποτυπωθεί κινηματογραφικά οτι αυτή η συζήτηση αποτέλεσε και την έμπνευση για ένα πρωτότυπο τραγούδι που είναι και το  αισιόδοξο φινάλε της ταινίας.

Η ταινία έκανε την πρώτη της προβολή  στη λήξη του 2ου  SolidarityFilm Festival Killah-P στο Μελίνα μαζί με άλλες μαθητικές-νεανικές ταινίες και πριν λίγες ημέρες στο φεστιβάλ camerazizanio. Να σημειωθεί ότι είναι η 9η φορά που συμμετέχουμε στο φεστιβάλ αυτό  με ισάριθμες ταινίες.    

Εδώ το trailer της ταινίας https://www.youtube.com/watch?v=aNUex3Et6acκι

κι εδώ η ταινία https://youtu.be/rtah1u2lAKk?si=0up8iGkvZ1WDpAgl