Τα παραδοσιακά χωριά του Πηλίου αναπτύχθηκαν και παρέμειναν παραδοσιακά γιατί πήγαν και αγόρασαν κάποτε μερικοί τρελαμένοι καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι, σπίτια παραδοσιακά και ετοιμόρροπα, φτηνά τότε, τα ξαναέστησαν, επηρέασαν πολιτικούς ώστε να μην ακολουθήσει το Πήλιο τον αρχοντοχωριάτικο εκμοντερνισμό των άλλων τουριστικών περιοχών και με τον   λάϊτ τουρισμό που παρέμεινε ευτυχώς ποιοτικός επι μακρόν περνούσε ο χρόνος και έβγαινε κι ο επιούσιος. Υπό άλλες συνθήκες και χωρίς τον τουρισμό και τους παλαβούς που ξηλώνονται για να διατηρούν τα παραδοσιακά σπίτια τους, αυτά τα χωριά θα είχαν εγκαταλειφθεί από τους περισσότερους κατοίκους και θα παρέμεναν μόνο οι ξυλοκόποι και οι παραγωγοί φιρικιών. Κακά τα ψέμματα, χωρίς τουρισμό, τα χωριά χωρίς επικερδή παραγωγή, απανταχού στην Ελλάδα, θα είχαν ερημώσει. Τέλος πάντων. 

Παρόλη την αγάπη για το Πήλιο και παρόλη την αύξηση του τουρισμού, οι δρόμοι παρέμειναν φλούδες ασφάλτου που κούτσα κούτσα έβγαζαν την σεζόν. Μέχρι πρόσφατα. Η αλλαγή της Μεσογείου σε καραϊβική έφερε καινούργια καιρικά φαινόμενα που όσοι δεν τα είδατε από κοντά δεν θα καταλάβετε πότε για ΤΙ πράγμα μιλάμε. Οι δρόμοι λοιπόν, με την ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ κακοκαιρία κόπηκαν σε πολλά σημεία, γεφύρια έπεσαν και το Πήλιο αποκόπηκε. Ο λόγος λοιπόν που δεν έχει ιντερνετ το Πηλιο, ή ρεύμα, είναι γιατί δεν μπορούν να περάσουν ακόμα τα συνεργεία για να φτιάξουν τις ζημιές. Στην περιοχή των Μηλεών που έχω άμεση επαφή έχει κοπεί ο κεντρικός δρόμος που οδηγεί στο νότιο Πήλιο σε δυο σημεία. Δεν αναφέρω τους υπόλοιπους αγροτικούς δρόμους γιατί θα χάσουμε τον λογαριασμό. Μια μεγάλη γέφυρα έπεσε γιατί το πλάτος του ρέματος ζήλεψε τον Βόλγα. Παραπέρα ένα ολόκληρο κτήμα κατολίσθησε πανω στον δρόμο με τις ελιές ακόμα όρθιες. Πέραν αυτών, καθ όλη την διαδρομή έχουν πέσει φερτά υλικά πέτρες κλαδιά κορμοί δένδρων κλπ. Οι κάτοικοι είναι στο πόδι και καθαρίζουν. Ο στρατός θα ενώσει αύριο την γέφυρα. Πάμε παρακάτω.

Δεν έχουν κλείσει τα ρέματα στο Πήλιο. Δεν είναι τρελοί οι κάτοικοι. Ξέρουν το μέρος και τις καιρικές του συνθήκες. Υπάρχουν σπίτια χτισμένα δίπλα σε ρέματα, όχι πάνω, τα οποία υπό νορμαλ συνθήκες εδώ τα λέμε εκτός από ρέματα και πηγές. Αυτά τα σπίτια είναι παμπάλαια. Μερικά είναι 100 ετών και παραπάνω. Τι α κανς, να τα γκρεμείς τα παραδουσιακά; Απλώς επί μερικούς αιώνες, οι καιρικές συνθήκες πάνω κάτω ήταν ίδιες κι αυτά τα σπίτια έστεκαν περήφανα και δεν κινδύνευαν, γιατί η Ελλάδα βρισκόταν στην Μεσόγειο. Τώρα που μετακόμισε στον ατλαντικό θα πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε.

Οι παραλίες που πάτε τα καλοκαίρια και λέτε αχ τι δροσούλα κι ομορφιά, είναι απολήξεις ρεμάτων. Κάθε παραλία, αν παρατηρήσετε καλά, θα δείτε πως έχει το δικό της ρεματάκι. Τον χειμώνα με τις βροχές τα ρέματα γίνονται ποταμάκια και υπό ακραίες συνθήκες χείμαρροι. Υπό τις παρούσες συνθήκες φυσικά, έγιναν τσαμπουκαλεμένοι βόρβοροι. Τα επίνεια δε που ήταν χτισμένα δίπλα στις εκβολές των ρεμάτων πάθαν των παθών τους τον τάραχον. 

Το κεντρικό Πήλιο ΔΕΝ έχει καεί τουλάχιστον τα τελευταία 100 χρόνια. Η περιοχή Νεοχωρίου-Αργαλαστής του Νοτίου Πηλίου κάηκε το 2007 και τώρα μετά από 16 χρόνια υπάρχουν νέα δάση με πεύκα κουμαριές πλατάνια καστανιές κλπ. Οι ζημιές λοιπόν δεν οφείλονται σε καμμένα δάση. 

Οποίοι μιλούν για πρόληψη, (υπό οποιαδήποτε κυβέρνηση), είναι αφελείς. Πρόληψη κάνεις στον χείμαρρο. Όταν σου κατεβαίνει ο Δνείπερος όρθιος, μιλάς πλέον για αλλαγή νοοτροπίας αντιμετώπισης κινδύνου. Μιλάς για ριζικές αλλαγές, για μετεγκαταστάσεις, για πολύ πολύ πολύ χρήμα που δεν ξέρω από ποιο λεφτόδενδρο θα το κόψουμε. Το λέω καιρό τώρα πως οι συνθήκες άλλαξαν. Η Ευρώπη αλλάζει. Η Ελλάδα καλείται να αλλάξει για να παραμείνει βιώσιμη. Η Ελλάδα δεν αλλάζει με το τηλεκοντρόλ από τον καναπέ. Ούτε αλλάζοντας κυβερνώντες ανεπαρκείς με άλλους ανεπαρκείς. Ούτε με υπερβολικές και βολικές δόσεις φεισμπουκικής αντιπολίτευσης μπλε ή ροζ που επιτείνουν την ανεπάρκεια των επομένων. Οι λύσεις πρέπει να είναι πρακτικές και ριζικές και να ανταποκρίνονται στις όλο και πιο αρμαγεδωνικές καιρικές και βεβαίως κοινωνικές????, συνθήκες. Ούτε οι μέγα φωτιές θα σβήνονται πλέον εύκολα, ούτε οι πλημμύρες θα αντιμετωπίζονται με καθαρισμούς φρεατίων. Τίποτα απο αυτά δεν θα λύνονται με κλισέ του '70 και του '80. Με αφορισμούς του τύπου «ή καιγόμαστε ή πνιγόμαστε» της κακοήθους αφρομεγαλωμένης κόμισσας της φάμπρικας, καλύπτουμε την ημερήσια δόση αντιπολίτευσης, απλώς. Γράφουμε για να γράφουμε ποστ στο χαοτικό ΦΒ, τίποτα άλλο.